Hierbij een pdf van een schema over slachtofferrol versus persoonlijke kracht
Bron: Boek: ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos , verschijnt medio 2013)
pdf.Schema in de slachtoffervalkuil of in je persoonlijke kracht
Regrediëren betekent dat we terugkeren naar een vroegere ontwikkelingsfase uit ons leven en dat doen de spelers in de dramadriehoek voortdurend.
Ze worden weer het veeleisende kind(aanklager) of de geïnternaliseerde terechtwijzende ouder(aanklager) of de geïnternaliseerde zorgende ouder(redder/helper) of het misbruikte of verontachtzame kind(slachtoffer).
Jeru Kaball schreef in zijn Clarity Process al over het feit dat we allemaal in essentie nog zijn als het 5 jarige kind en dat onze essentie zich niet verder heeft ontwikkeld en daar zit veel in. We ontwikkelen vaak alleen maar onze persoonlijkheid zonder veel aandacht aan onze essentie te besteden. Gurdjieff wees er ook al op dat we te weinig aan onze essentie werken en met hem vele wijzen
We luisteren niet naar de wijzen en denken het zelf beter te weten. Bruno Groening zei: ‘Hij die de raad van de wijzen in de wind slaat is niet meer te helpen’. Zo iemand blijft hangen of schiet terug in een vroegere ontwikkelingsfasen en regredieert dus.
Als we beledigd worden of onheus bejegend triggert dat vaak onze oude pijn uit het verleden en reageren we op basis van die oude pijn in plaats een respons te geven vanuit ons volwassen zelf.
In de reactie op de ander is er vaak sprake van overdracht en verplaatsing. We behandelen dan de onschuldige ander alsof hij het is die ons wat aangedaan heeft, terwijl het in net verleden door een ander gebeurde dat is weer regrediëren. Het komt vrij veel voor en de meesten van ons kennen niet eens het woord het komt zelfs niet eens voor in mijn dikke Van Dale!.
We mogen ons innerlijke kind koesteren, maar hoeven niet kinderachtig te worden en als een kind te reageren nu we volwassen zijn. Als we volwassen reageren stappen we daarmee automatisch uit de dramadriehoek, want daar doet de volwassene niet aan mee.
Amerikanen hebben het over re-enactment ofwel het opnieuw uitspelen van oude onverwerkte jeugdtrauma’s die we verdrongen hebben. Dat gebeurt net zo lang totdat we inzien wat er aan de hand is. Freud had het over de herhalingsdwang en de Fransen zeggen: ‘L’histoire se repète’.
Tijdens regressietherapie keren we bewust terug naar onze jeugd om je alsnog bewust te worden van je jeugdtrauma’s en ze nu te verwerken en transformeren.
Als we niks doen lopen we weg van de oude pijn uit onze jeugd en verdringen we dat naar het onderbewuste dat 9x sterker is dan het bewuste en dus ons gedrag vaak bepaalt met alle nare gevolgen van dien.
Verwerk en transformeer dus je jeugdtrauma’s in plaats van ze in de dramadriehoek uit te spelen, schakel eventueel een counselor, coach of therapeut in, maar doe wat kan ik aanbevelen.
Bron: Boek ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos (verschijnt medio 2013)
In de dramadriehoek spelen macht en manipulatie een grote rol. Nietzsche had het al over ‘Der Wille zur Macht’ dat het ego kenmerkt. Het ego dat de hoofdrol wil spelen en speelt in de dramadriehoek. Het ego manipuleert om zijn zin door te drijven en gelijk te willen hebben. Machiavelli zei: ‘Het doel heiligt de middelen’ en dat credo wordt gehanteerd in de driehoek.
George Simon Jr. -Ph.D. schreef het mooie boek ‘In sheep’s clothing – understanding en dealing with manipulative people’ George scoort punten als hij zegt dat de wolven zich hullen in schaapskleren en zich onschuldig voordoen. Ze zijn vaak welbespraakt, charmant en kunnen met vleiende woorden je precies daar krijgen waar ze je hebben willen. Ze kunnen je zonder dat je dat in de gaten hebt naar beneden halen en dwarsbomen. Als je dat niet weet kan je dat kwetsen en beschadigen. Alles waarvan je niet bewust bent kan je kwetsen en daar kun je de slaaf en het slachtoffer van worden.
De aanklager manipuleert door zijn gedrag en woorden om zelf de macht te hebben. De redder voelt zich diep van binnen niks waard en wil graag de macht over het slachtoffer om zich toch nog wat waard te voelen. Het slachtoffer manipuleert door zielig te doen, te huilen en zijn hulpeloosheid waarmee hij de redder opzadelt met schuldgevoelens om toch maar te helpen. Hij zorgt ervoor dat de redder zich schuldig voelt als hij het slachtoffer niet helpt en zo grijpt het slachtoffer naar de macht.
Als het even kan zorgt het slachtoffer er ook nog voor dat de redder zich een slecht mens gaat voelen als hij het slachtoffer niet helpt met zijn ellende, die hij zelf steeds veroorzaakt en die hij een ander laat opruimen. Goethe zei: ‘Het ergste dat een mens kan overkomen is dat hij zich slecht over zichzelf gaat voelen’
Als de redder merkt dat de aanklager het slachtoffer op zijn nummer zet zal de redder de aanklager aanklagen en zo zelf ook een aanklager worden en als dat niet helpt vervolgens een slachtoffer. En zo gaat de cirkel eindeloos door.
Alleen hij die zich machteloos voelt wil de macht, we willen vaak dat wat we niet hebben in plaats van blij te zijn en dankbaar met/voor wat we hebben.
In de dramadriehoek gaat het over macht over de ander in plaats van de macht tot iets en over jezelf.
We spelen in de dramadriehoek spelletjes met elkaar. De aanklager speelt graag het spel ‘Nu-Heb-Ik-Je-Ellendeling’, de redder het spel ‘Kijk-Eens-Hoe-Goed.Ik-Ben’ en het slachtoffer het spel ‘Arme-Ik’ en ‘Kijk-Eens-Wat-Je-Mij-Hebt-Laten-Doen’., dit zijn enkele van de vele spelletjes die we spelen.
Eric Berne schreef het boek ‘Games people play’ slecht vertaald in het Nederlands met ‘Mens erger je niet’, het is een aan te bevelen boek om je bewust te worden van de spelletjes die je speelt en je daarvan los te maken en echt en authentiek te worden.
Bron: Boek ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos (verschijnt medio 2013)
Hurt people hurt. Ofwel gekwetste mensen kwetsen en alle deelnemers aan de dramadriehoek zijn gekwetste mensen. Ze hebben de beste intenties in de meeste gevallen maar doen vaak het slechte. De Bijbel stelt dat ook en zegt: ‘We willen het goede maar doen het slechte..’. Slachtoffers worden vaak daders.
Als je pijn hebt denk je alleen aan jezelf en geef je je pijn door aan de ander. Als je vreugde en geluk kent dan wil je dat delen met anderen en is dat wat je te geven hebt.
De aanklager reageert onbewust zijn woede af op de ander. De redder wil zich niet niks voelen en probeert zich door zijn hulp nog een beetje goed te voelen en is dus egoïstisch zonder dat te beseffen. Het slachtoffer is in het verleden vaak gekwetst en blijft daarin hangen en dat geeft hij dus weer door.
Let maar eens op wat mensen zeggen en hoe ze het zeggen. De Fransen zeggen zo mooi: ‘C’est le ton qui fait la musique’. Een vrouw die over haar geluk en liefde sprak deed dat met een grafstem en treurige blik, er klopte niks van, ik vroeg door en toen bleek dat ze absoluut niet tegen fouten kon en ze ontkende en er dus niks van leerde en nog steeds een slachtoffer was. Ze zei ‘Zo kom ik de dag wel door’, alsof het een lastige opgave is. Ik werd moe van die vrouw, haar energie was heel negatief en zwaar het was van een lage frequentie en ze was een energievreter. Ik zal verder contact met zo iemand mijden, want een slachtoffer wil altijd gelijk hebben en staat niet open voor de mening en ideeën van anderen, contact heeft dan geen zin. Ze willen hun gelijk in plaats van hun geluk. Het zijn ook de mensen die beweren schuldloos gescheiden te zijn en dus niet erkennen dat ze zelf wellicht ook fouten hebben gemaakt en dus slachtoffer blijven, als beloning levert hen dat aandacht en hulp op.
Osho had het over bedelaars die niks hebben en bij elkaar bedelen om de liefde en aandacht die ze niet te geven hebben omdat ze het niet ontwikkeld hebben, niet de moeite hebben genomen om zichzelf te ontwikkelen en bewust te worden en een gever en deler te worden. Ze projecteren hun eigen ellende op de ander. Je bent wat je ziet en doet. Op school vroeger zeiden we al: ‘Wat je zegt ben je zelf!’, een grote wijsheid waarvan we de waarde toen nog niet beseften.
Soms is het zo dat iemand die zelf gekwetst werd niemand meer wil kwetsen en een people pleaser wordt en dus oneerlijk is en een ander niet durft te confronteren met zijn slechte gedrag en het onacceptabele accepteert en dat is codependent gedrag.
Het is ook: Hurt people get hurt’. Als je gekwetst bent word je sneller gekwetst, want dat is zo vertrouwd en bekend. De Bijbel zegt: ‘De waarheid zal je vrij maken’, dat is helemaal waar, maar voor gekwetste mensen is het zo dat de waarheid ze woedend maakt en hen kwetst, ze verzetten zich ertegen.
Ik noemde een slachtoffer een slachtoffer en ze werd boos en zei dat ik haar daarmee kwetste in plaats van bewust te worden van haar slachtofferschap en er wat aan gaan doen, weerde ze alles af en dacht er zelfs niet eens over na. Vernon Howard zei: ‘Er is een nieuw leven maar het oude leven toont nog niet eens de interesse om het zelfs maar te onderzoeken’…Een Amerikaan zei: ‘Some people get better others get bitter’. Gekwetste mensen raken sneller verzuurd, verbitterd en gefrustreerd., ze kwetsen zo ook nog een keer zichzelf.
Gekwetste mensen zijn vaak heel bang om weer gekwetst te worden(en angst trekt het gevreesde aan!). Ze bouwen muren om zich heen ter bescherming en opvallend is dat als je een beschermende en afschermde houding hebt je niet kunt leren en niet openstaat, er kan niks binnenkomen, dus de ellende hou je zo in stand. Amerikanen noemen dat reenactment ofwel het herhalen en opnieuw uitspelen van je jeugtrauma’s, met alle ellende van dien voor jezelf en de ander.
Bovendien werkt de wet van de aantrekkingskracht. Gekwetste mensen trekken gekwetste mensen en kwetsingen aan!, zonder dat te beseffen. Het zal steeds meer worden tot de bodem wordt bereikt en degeen die het betreft inziet dat hij moet veranderen. Tot die tijd is er angst voor verandering en weerstand.
De aanklager raakt snel gekwetst door anderen en heeft een kort lontje en gaat dan over tot de tegenaanval. De redder kwetst zichzelf door geen aandacht te besteden aan zijn eigen behoeften en helemaal op de ander gericht te zijn. Het slachtoffer is een en al kwetsing, waar hij zijn beklag over doet en veel zelfmedelijden heeft in plaats van er wat aan te doen.
Ze willen allemaal begrip zonder zelf begrip te hebben voor zichzelf en de ander. Gandhi zei heel mooi: ‘Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien!’, een wijs en goed advies.
Bron: ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos (verschijnt in 2013)
Het thema dat het meest voorkomt in de communicatie van de meeste mensen is drama. Onderzocht is dat de meeste mensen 95% van hun tijd besteden aan drama en slechts 5% aan essentie en ik denk dat die 5% nog aan de hoge kant is.
Kijk maar naar de massacommunicatie-media, de TV, de kranten, de roddelbladen met hoge oplages, het is vrijwel allemaal drama. De stelling is: ‘Goed nieuws is geen nieuws, alleen slecht nieuws is nieuws’ In de computerindustrie kennen ze de term GIGO ofwel Gabage In – Garbage Out, wat je erin stopt komt er ook weer uit, dus als je je voedt met drama komt er ook weer drama uit je, wat een ellende.
Als je vooral gericht bent op drama en dat volgt, denk je dat het met je eigen ellende nog wel meevalt, het is een doekje voor het bloeden, een soort verdoving.
Ik belde ooit een man en vertelde hem dat ik iets essentieels over hem en z’n leven had geschreven of hij dat wilde ontvangen en lezen. Hij zei dat hij al veel te veel informatie had en er geen tijd voor had. Ik vroeg door wat hij dan nu aan het lezen was. Hij zei: ‘Over de wereldrampen’. Ik kon met moeite m’n lachen inhouden en zei: ‘Alles wat je aandacht geeft dat groeit, weet je dat?’, hij lachte toen wat schaapachtig en brak het gesprek af.
Als je steeds over drama praat en naar drama luistert zul je dat ook meer aantrekken in je leven. Het is the law of attraction die feilloos werkt. Gedachten hebben de neiging zich te materialiseren, dus let op wat je denkt en leest en tot je neemt.
Een tarotlerares, die zichzelf heel bewust en spiritueel vond zei dat ze met haar buurvrouwen meeroddelde om erbij te kunnen horen, in plaats van wat essentie in te brengen, ze huilt met de wolven in het bos, niet zo spiritueel.
Een kennis zei: ‘Mijn leven is een groot drama en wat geniet ik daar toch van’, hij zal wat masochistische trekken hebben denk ik. Sommige mensen genieten van hun ellende omdat het vertrouwd is, dat is wat ze kennen. Dezelfde kennis zei ook: ‘Het kan altijd nog erger’. Ik zei toen: ‘Ja die hoop is er altijd’…
Mary J. Blige zingt het nummer ‘No more drama’ over de drama’s in haar leven, waar ze nu wel eens van af wil, aan het eind roept ze: ‘The enemy was me!’, ofwel de vijand dat was ikzelf en zo is het ook, als we achter drama aanlopen en voorturend over drama’s communiceren, dan zijn we onze eigen vijand zonder dat te beseffen. Dan verontachtzamen we op een verschrikkelijke manier onze essentie, ons ware wezen, we hebben daar dan geen enkele aandacht voor, geen tijd voor zoals die kennis van me.
Bron: Boek ‘Communicatie’ – Henny Bos (verschijnt medio 2012)