De paranormale ‘meester’
Ik ontmoette bij Wim ooit een man, ik zal hem Jacob noemen, die zich een paranormale meester noemde en Wim begeleide en hem vertelde wat hij moest denken, voelen en doen. Aan alles kon je merken dat hij zich ten opzichte van Wim superieur voelde en ik beschouwde dat als pathologisch. Ik zei toen tegen Jacob dat hij van Wim nog heel wat over fijngevoeligheid kon leren.
Vol afschuw trok Jacob z’n neus op, hij wat leren van Wim dat was voor hem onvoorstelbaar en niet mogelijk. Jacob was heel hoekig, z’n spraak was staccato en hard en ook z’n lichaamstaal verraadde rigiditeit. Z’n ogen waren heel dwingend en strak net als op de afbeelding bij dit verhaal. Toen zei Jacob:’Jij bent een deel van mij’. Ik zei toen:’Ik wist niet dat jij God was, want ik ben inderdaad een deel van God, van het geheel’.
Jacob was niet gewend aan tegenspraak en lachte wat nerveus. Hij was gewend de lakens uit te delen en dat mensen doen wat hij zegt en zn mening volgen. Hij was ook heel dominant. Niet dat me dat stoorde maar het wijst op onzekerheid en lage eigenwaarde die wordt overgecompenseerd.
Later hoorde ik van Wim dat hij jonge meisjes tijdens een therapeutische sessie had aangerand en nu een straf uitzat in de bajes, misschien komt deze valse meester daar wel tot bezinning. Er lopen meer gekken los dan er vast zitten.
