Over de waarde van onze fouten – deel 1
Een direkteur van me zei ooit tegen me: ‘Een fout maken is niet erg, maar tweemaal dezelfde fout maken is dom’. Het gaat er dus om om lering uit onze fouten te trekken.
Een direkteur had een fout gemaakt die zijn bedrijf 1 miljoen euro kostte, hij dacht dat hij nu ontslagen zou worden, hij werd voor gesprek uitgenodigd bij de president direkteur die zei: ‘Dacht je dat we je gaan ontslaan, we hebben net 1 miljoen in je opleiding geïnvesteerd, deze fout maak je wellicht niet nog een keer’
De chef postverzending van de uitgeverij waart ik werkte was aangenaam verrast dat ik een fout toegaf en beterschap beloofde, hij zei dat de meeste managers hun fouten niet willen toegeven en anderen de schuld geven en dus niks van hun fouten leren en ze opnieuw maken, wanneer word je direkteur zei hij.
Mijn trainer Bart van Luijk stelde dat fouten niks anders zijn dan leermomenten en zo zie ik het ook. Veel mensen schamen zich voor hun fouten en verbergen ze of verdedigen ze uit, ze zijn bang dat een fout je waarde als mens aantast, terwijl het juist heel menselijk is om fouten te maken.
Fouten hebben zelfs geleid tot grote ontdekkingen, wees dus niet bang voor je fouten.
Mensen die hard werken maken veel fouten, mensen die niet veel doen maken niet veel fouten en er zijn mensen die helemaal geen fouten maken.
Ik las ooit ergens: ‘Wie geen fouten kan maken is tot niets in staat’
Op de communicatietraining die ik gaf zei Annemarie heel verontwaardigd: ‘Meneer Bos er staat een fout in de syllabus!, dat kan toch niet!!’. Waarop ik zei: ‘Annemarie je hebt volkomen gelijk en wij spreken af dat we vanaf nu geen fouten meer maken, jij dus ook niet en dus ga je slagen met een 10 cum laude’, ze keek me verdwaasd aan.
Ik maakte de fout om steeds weer manisch te worden en dat leverde een opname op. Tijdens de laatste opname in 1999 leerde ik Elly kennen die mijn vriendin werd, ik dank God dat zij op mijn weg kwam en bleef, dankzij mijn fout om weer manisch te worden werd ik tegelijk met haar opgenomen en kon haar leren kennen, het nadeel werd dus een voordeel….
Loop niet te snel over je fouten heen, maar haal er uit wat er in zit. Fouten kunnen je veel over jezelf vertellen en aan je openbaren dat je even niet oplettend was, dat je de dingen niet bewust deed en dus een appèl zijn om bewuster te worden,
Ik durf wel de stelling aan door te zeggen dat hoe bewuster je wordt, hoe minder fouten je maakt, je hebt ze dan niet meer nodig als levensles.
Bij Misset hadden we een tijdschrift voor beroepsgoederenvervoerders en een blad voor eigen vervoerders, mijn collega Martin Eulink maakte de briljante fout door per ongeluk beroepsgoederenvervoerders te selekteren voor een wervingsaktie voor het blad Eigen Vervoer, deze fout leverde een onverwachte en geweldige respons op, veel nieuwe abonnees, hij had zo een nieuwe doelgroep ontdekt.
Op vakantie in Frankrijk maakte ik de fout om de verkeerde afslag te nemen, we kwamen terecht in de binnenlanden en ontdekten een waar paradijs, dat we anders nooit hadden ontdekt.
Goethe zei heel mooi: ‘Al naar gelang ik ouder word, word ik milder, want alle fouten die ik om me heen zie, herken ik van mezelf’, ik kan me helemaal in die uitspraak vinden… Ortega Y Gasset zegt: ‘Daarom hecht ik uitsluitend waarde aan de gedachten van gestrande mensen’.
Inayat Khan zei: ‘Wat moeten we wel erkennen?. Dat wat we altijd vermijden te erkennen namelijk onze fouten, door onze fouten te erkennen zullen wij ze doden’.
Maak een lijstje van de fouten die je gemaakt hebt en stel vast wat je er van hebt geleerd. Je kent wellicht de uitspraak: ‘Succes heeft vele vaders, mislukking geen enkele’.
Je kunt een fout van jezelf maar beter eerst zelf ontdekken en rechtzetten dan wanneer je baas dat voor je moet doen. Ook hiet geldt weer oplettendheid en bewustzijn, dat tegenwoordig in de mindfulness tot uitdrukking komnt.
Dr.Schuurman schrijft: ‘Tegelijk zien we ook dat de meeste mensen eenvoudig maar voortborduren op foute voorstellingen die ze in hun jeugd ontvangen hebben, waaruit allerlei moeilijkheden ontstaan, zowel in verhouding tot het kosmisch geheel als tot de medemens, als tot zichzelf’ Die foute voorstelling was bij mij dat je moet presteren om liefde te ontvangen, het ging niet om zijn maar om doen. Ik maakte de fout het gedrag van mij ouder te copiëren en ook een work-a-holic te worden en codependent zonder mij van dat alles bewust te zijn, ik vond mezelf volledig oké en deed dus niks aan mijn pathologie, Maslow zei: ‘Wat de mensen normaal noemen is de pathologie van de gemiddelde mens’.
