Veel kinderen mochten van hun ouders niet woedend zijn, dat werd afgekeurd, dan vonden ze ons niet meer lief. ze zeiden dan zelfs; ‘Je bent stout’ in plaats van ‘Je doet stout”, ze speelden dus op de man en dat trekken we ons erg aan omdat we nog volledige afhankelijk zijn van onze ouders
We zijn wel woedend omdat we niet de aandacht, erkenning, waardering, liefde en het respect kregen waar we zo’n behoefte aan hadden. We gaan die woede sublimeren en passief-agressief gedrag vertonen door dwars te gaan liggen, te spotten, sarcastische opmerkingen te maken, humor hebben ten koste van de ander, leedvermaak, advocaat van de duivel te spelen, te beledigen, aandacht te ontzeggen, dingen te ‘vergeten’, de ander ‘doodzwijgen’(the silent treatment), je irritant gedragen, je snel te ergeren, veel kritiek te leveren, vaak onnodig te laat te komen, etc.etc.
We projecteren onze verdrongen woede dan vaak op de ander, die we dan de schuld kunnen geven. Graag zorgen we ervoor dat de ander onze verdrongen woede voor ons uitspeelt door hem of haar kwaad te maken door ons gedrag en daar plezier in te hebben en dan weer de ander de schuld geven, zelfreflectie is ons vreemd, dat is te beangstigend.
Thich Nhat Hanh schreef het boek ‘Omarm je woede’, dat is een goed advies. Erken dat je woede er is en zie het als een boodschapper die je een waardevolle boodschap te brengen heeft, namelijk dat je niet kreeg van je ouders en nu tevergeefs van buiten probeert te halen. Je kunt van je woede leren dat je waar je behoefte aan hebt ook aan jezelf kunt geven en liefdevol voor jezelf kunt zijn, een liefdevolle vader en moeder voor jezelf kunt zijn, die je onvoorwaardelijk liefhebben om wie je bent en wordt(Nietzsche zei: ‘Word wie je bent’). Zie ook mijn artikel Word wie je bent.
Woede wordt vaak gezien als een negatieve emotie, en negatieve emoties worden afgekeurd. Osho stelt dat als je de negatieve emoties niet wilt erkennen je geen enkele emotie erkent. Je wordt dan een denker, een robot…Een negatieve emotie is gewoon een boodschapper die je gaat vertellen wat je moet veranderen.
Achter woede kan een onvervulde behoefte zitten of een overschrijding van je grenzen door een ander en zo kom je tot meer inzicht in je behoeften en grenzen
Mencius zei dat hij in een volgend leven meer zou letten op zijn behoeften dan op zijn verlangens, een zinnig advies
Als je nooit woedend durft te zijn, is de kans groot dat je over je heen laat lopen, een deurmat bent en teveel pikt en verdringt, je wordt dan verdrietig in plaats van boos en als je boosheid echt naar binnenslaat word je depressief. Het is niet de bedoeling dat je de ander met je woede bezeert, maar je mag wel een duidelijk signaal afgeven. Osho stelde dat verdriet boosheid op zijn kop is, hij zei dat als je een boos iemand verdrietig maakt de boosheid weg is en omgekeerd het is reciproque inhibitie
Een vrouw die ook niet boos durfde te worden zei: ‘Dat heb ik liever niet’ en begreep niet dat dat te zwak is, waardoor de ander zich er niets van aantrekt en over haar heen walst en domineert. Daar kan de vrouw van leren dat ze haar eigen dominantie tot ontwikkeling moet brengen om goed te kunnen leven. Je omgeving is namelijk de spiegel van jezelf. En in dit geval werd dominantie gespiegeld die de vrouw had verdrongen en tot ontwikkeling moet brengen
