Hoe we vasthouden aan foute overtuigingen!
We can be influenced by ideas that we know are
faulty, fallacious or fanciful.
And our beliefs persist
even after they have been proved wrong
Robert Ornstein
Posts
performance anxiety
Anxiety is the fear of making mistakes and paralyzes and ensures that we are going to correct many mistakes, for fear the dreaded pull…
I suggest that you MUST make mistakes, it is normal and human, you are perfectly imperfect that makes you just fine and worth, Errors provide adventure, surprises and discoveries in your life and provide learning experiences. From your mistakes you usually learn more than from your successes.
When I was married, my wife was very afraid to drop dishes and you guessed it, there was much broken. When we were once ugly crockery from my parents and did not care whether it broke, absolutely no fear of failure and so during washing and drying we threw the dishes and nothing broke. Het was de selffullfilling prophecy.
When you have anxiety you're afraid to make mistakes, while making mistakes you just help ahead!
Successful people do not think of right or wrong but in result, development and feedback and response
Fear of failure is a lack of confidence, it teaches you that you will be allowed to have confidence in yourself in your potential and abilities, self-acceptance provides the biggest changes for the better, it all starts with self-acceptance!.
If you do not get the desired result from your mistakes look again closely at your needs. Nietzsche said that if you wish would come from you soon end up in hell. Your desires are often motivated by imitating others and what you see in movies and on TV, and it does not suit you, and may even harm you.
If your results are not good, you can also change your approach to obtain other and perhaps better results. Elke verandering is nog geen verbetering, maar elke verbetering is wel een verandering. It's all about mental flexibility, see the section about.
Good decisions arise caused by life experience and life experience due to errors and failures and wrong decisions so we learn how not to learn to find the right path.
Do not be a perfectionist, then you are still dissatisfied and ungrateful and have no peace and harmony…
Learn to use these words down: always, never, everybody, everything, to attempt, really hard and. My friend said Gerrit about difficult that tired-corpse, there is no life in.
As a child it was not possible immediately us to learn to walk, with anxiety, we would never learn and after 1 of 2 give up all attempts, As a child we are confident that we can learn and that makes us persevere and always get up when we fall until walking succeed..
So never give up, see the illustration below…
With anxiety, we see the difficulties in the opportunities and healthy vision to see opportunities in difficulties
When anxiety you think you can not, and Henry Ford said: "Those who think they can and they may be thinking both right!’
Exercise makes the master and the true master is masterful student and masterful student sees his mistakes as learning opportunities and challenges.
Often there is fear of failure because of the fear of debt, we want to feel guilty to a mistake, we think it affects our credibility and value, we do not like us and express our full and afraid to be spontaneous and genuine.
There are also people who are ashamed of their mistakes is a personal failure for them, the difference with debt is that debt says: "I made a mistake" and says shame: 'I am wrong', in shame wise yourself and pull yourself down and you can leave it to the demolition of us who like to do for you.
If I have a shelf 30 cm wide lay on the ground and I ask you to walk back on that you do this flawlessly because you know you can, when I go from one apartment same shelf 30 meter high place to another flat and I ask you about running around you have fear of failure, and it is likely that you failed.
Bron: Booklet: "On the value of your mistakes’ – Henny Bos (come early 2015 off at Publisher Book Bent)
Lao tse
Those wees 500 years before Christ on a mistake many of us make, I have depicted it below with an aphorism
My mother did too much to attract you, she always said:
"What will people think about it" and so responded codependent,
I copied that behavior, the apple just doesn't fall far from the tree
Over de waarde van onze fouten – deel 3
When you see the imperfection in the other, first think of your own imperfection and continue on your way from transformation to self-realization, doing yourself and your environment a favor.
Von Dürckheim writes: "The three basic errors of man that Buddhism always emphasizes: onwetendheid, desire and hate are therefore only consequences of attachment.
I have looked up a number of statements about mistakes for you, among others: "A mistake that humbles a man is better for him than a good deed that makes him vain" and "The greatest mistake is to be unaware of any mistake" and "In the relationship of man to man, confession of error is always something that brings you closer 'and' Anyone who acknowledges a mistake proves that he has become a bit more sensible today than he was yesterday 'and' Anyone who feels stepped on when a mistake is brought to his attention lacks the qualities to move forward and "There is hope for those who know their mistakes, no hope for those who don't want to admit it ". Confucius zei: "Do you see a good person trying to emulate him, do you see a bad person look for your faults in yourself ".
Learning from your own mistakes is smart, but learning from others' mistakes is even smarter. You do not have to pay the tuition fee. Because of the other person's mistakes, which we usually have a good view of, we come to the awareness of our own mistakes, which we usually don't have a good view of. We see the splinter in the eye of the other person and not the beam in our own eye, says the Bible.
The environment can serve as a mirror for ourselves. Do not blame the other person for his mistakes, but rather thank him for drawing your attention to his own mistakes, allowing you to progress.
Thomas à Kempis writes: "Because you fear contempt, you do not want to be corrected for mistakes, and you seek a shadow of apology.". We often blame the other person for pointing out our mistakes, while we should be thankful for it. The other person who points out our mistakes dares to take the risk of a conflict with you and will certainly care about you and wants the best for you.
A complaint is free advice that we should take to heart. I think it's a big mistake just to be looking for confirmation, erkenning, appreciation and compliments. All those things only lock you in so that you remain who you are and not grow, you don't develop. And everything was not growing is dead.
A true friend is willing to point out your mistakes, which you can take advantage. A true friend is willing to enter into a possible conflict with you because you don't leave him indifferent. You don't easily point out a stranger to his mistakes, you just walk on. Most customers don't complain, they just walk away…Cayce writes: "Get the profit out of your mistakes: impatience can indicate idealism, fretful nature on passion, disorganization can indicate spontaneity ". I know someone who is very chaotic, but the advantage of this is that she is also very creative and resourceful..
I was also very impatient, everything had to be done quickly and therefore awareness could not attach itself to the experience. I was annoyed with people who were slow and tried to push them up instead of leaving them in their value…I was the norm, the world revolved around me, I was so self-centered and convinced that I was doing well, so no reason for self-observation and change to discover how it really was. I was not so concerned with truth and lived in an illusion with the image that life was finite and so a lot had to be done quickly.
There was a must behind it was unfree, I was edgy and uptight and screamed at myself. After the crisis, I was very interested in books about NDE Near-Death Experiences, because I felt I had been dead myself. Goethe gods: "Stirb und werde" and I understood that now. I also became very interested in philosophy, psychology and esotericism and read hundreds of books and had conversations about it with Loes, Gerrit, If, Johan, Elly and Leon.
———————-
Over de waarde van onze fouten – deel 2
Ik hield dat doen tientallen jaren vol zonder het in de gaten te hebben dat ik een human being was en geen human doing, ik was onbewust en niet echt wakker. Na mijn crisis begon ik te groeien en tot inzicht te komen en zag ik mijn fouten wel. Johannes Tauler zei: ‘De pijnen van de crisis zijn de weeën van God’s geboorte in je’ en Harrison zei: ‘De spirituele crisis die zich vaak aandient met het inzicht in de ware aard van de werkelijkheid wordt over het algemeen waanzin genoemd’. Inayat Khan schreef: ‘Hoe verder men gaat, hoe meer moeilijkheden er zijn en dan ontdekt men grotere fouten in zichzelf naarmate men voortgaat langs het geestelijke pad, wie zijn fouten niet opmerkt gaat in feite achteruit’
Ik merkte aanvankelijk mijn fouten niet op en ging inderdaad achteruit tot de crisis (lees: bevrijding) kwam. Ik had voor arrogantie gekozen als overcompensatie voor mijn minderwaardigheid en achter die minderwaardigheid zat een diep niet mogen zijn, dat ontdekte ik allemaal. Ik had mezelf overschreeuwd, Ik speelde een rol en had dat zelf niet in de gaten, omdat iedereen om me heen hetzelfde deed. Het was dus ‘normaal’, ik ging met de kudde mee en voelde mij daar goed bij. Ik had succes in mijn werk en dat was voldoende voor me, ik identificeerde me met mijn functie, het gaf me het gevoel iemand te zijn. Van dieper voelen had ik nog niet gehoord laat staan dat ik daar getuige van mocht zijn dat is nog een stap verder. Ik maakte de fout alles met mijn denken te doen en was me ook daarvan niet bewust. Het grote nut van mijn crisis was dat ik mijn fouten ging zien, ik kreeg eindelijk oog voor mezelf en ging voelen. Ik legde steeds vaker de hand op mijn hart en vroeg me dan af wat ik nu voelde en merkte dat dat in het begin heel moeilijk was. Ik las dat de wijze van iedereen en alles leert en de gemiddelde mens door schade en schande leert en de domme mens niks meer hoeft te leren want die weet alles al., ik leerde door schade en schande en was van plan nu van alles en iedereen te leren..
Ik had mijn gevoel heel diep weggeduwd en was me er niet van bewust, nu kan ik zeggen dat ik heel onbewust leefde en dus veel fouten maakte die ik me ook niet bewust was. Ik kwam af en toe wel eens iemand tegen die me wees op bepaalde aspekten van mij maar ik stond daar niet voor open en was er niet klaar voor een leefde ‘gewoon’ verder.
Als alles goed gaat heb je niet de neiging om te komen tot zelfobservatie, tot introspectie, je gaat gewoon door, vaak op de automatische piloot van de gewoonte. Pas als het fout gaat kom je tot zelfinkeer en loop je de kans om tot zelfkennis, zelfinzicht en zelfbesef te komen. Wat je ‘goed’ noemde is dus eigenlijk fout en omgekeerd. Nietzsche wees daar al op. Al naar gelang je jezelf beter leert kennen word je bewuster en heb je de fouten niet meer nodig, je kunt ze nog wel maken maar in veel mindere mate dan toen je nog onbewust was.
In je onbewustheid heb je geen oog voor je fouten en blijven ze voortbestaan, je hebt een Ideaal-Ik gecreëerd dat het reële Ik overstemt en onderdrukt en dus is er conflict, je bent onbewust in gevecht met jezelf en projecteert dat op de buitenwereld, dan deugen andere mensen niet, je veroordeelt ze en daarmee veroordeel je jezelf zonder dat ook maar in de gaten te hebben. Je voelt je afgescheiden in plaats van verbonden. Door je reële Ik te ontkennen kom je tot zelfvervreemding en ben je niet in staat om een echt contact aan te gaan met de medemens en je eigen kern. Het is wellicht een van de grootste fouten die je kunt maken zonder het te weten. Je bent als de man op de receptie die de vrolijke man speelt en iedereen aanspreekt en leuke moppen vertelt, als de man vertrekt zie je zijn ware gezicht dat eenzaamheid en somberheid uitstraalt. Zijn Ideaal-Ik had ervoor gezorgd dat hij vrolijk oogde maar zijn reële-Ik stond in de kou.
De waarde van onze fouten kan pas blijken als we onze fouten onder ogen durven zien. Vaak zien we dat als een aantasting van onze identiteit, het geïdealiseerde zelfbeeld en daardoor verdringen we onze fouten en stopt het leerproces, het veranderingsproces.
Als je een goed gevoel van eigenwaarde hebt zal je je fouten als leermomenten gaan zien en vorderingen maken op je pad. Thomas à Kempis zei dat als we elk jaar één fout in ons verbeteren we al spoedig volmaakte mensen zullen zijn. Pythagoras zei: ‘Het is beter eigen gebreken voor ogen te houden dan andere de hunne’ , Maar we doen precies het omgekeerde zoals zo vaak.