Hoe we vasthouden aan foute overtuigingen!
We can be influenced by ideas that we know are
faulty, fallacious or fanciful.
And our beliefs persist
even after they have been proved wrong
Robert Ornstein
Berichten
Faalangst
Faalangst is de angst om fouten te maken en werkt verlammend en zorgt ervoor dat we juist veel fouten gaan maken, want angst trekt het gevreesde aan…
Ik stel dat je fouten MOET maken, het is normaal en menselijk, je bent volmaakt onvolmaakt dat maakt je juist mooi en de moeite waard, fouten zorgen voor avontuur, verrassingen en ontdekkingen in je leven en zorgen voor leerervaringen. Van je fouten leer je meestal meer dan van je successen.
Toen ik nog getrouwd was was mijn vrouw erg bang om serviesgoed te laten vallen en je raadt het al er viel veel kapot. Toen kregen we een keer lelijk serviesgoed van mijn ouders en het kon ons niet schelen of dat kapot ging, totaal geen faalangst dus en tijdens het afwassen en afdrogen gooiden we met het servies en er ging niks kapot. Het was de selffullfilling prophecy.
Wanneer je faalangst hebt ben je bang om fouten te maken, terwijl het maken van fouten je juist vooruit helpt!
Succesvolle mensen denken niet in goed of fout maar in resultaat, ontwikkeling en feedback en respons
Faalangst is een gebrek aan vertrouwen, dat leert je dat je dus wel vertrouwen mag hebben in jezelf in je mogelijkheden en capaciteiten, zelfacceptatie zorgt voor de grootste veranderingen ten goede, het begint allemaal met de zelfacceptatie!.
Als je door je fouten niet het gewenste resultaat krijgt kijk dan nog eens goed naar je wensen. Nietzsche zei dat als je wensen uit zouden komen je al spoedig in een hel terecht komt. Je wensen zijn vaak ingegeven door imitatie van anderen en wat je ziet in films en op TV en dat hoeft niet bij jou te passen en kan zelfs schadelijk voor je zijn.
Als je resultaten niet goed zijn kun je ook je aanpak veranderen om andere en wellicht betere resultaten te krijgen. Elke verandering is nog geen verbetering, maar elke verbetering is wel een verandering. Het draait allemaal om psychische flexibiliteit zie het hoofdstuk daarover.
Goede beslissingen ontstaan door levenservaring en levenservaring ontstaat ten gevolge van fouten en mislukkingen en verkeerde beslissingen waardoor we leren hoe het niet moet de de goede weg leren vinden.
Wees geen perfectionist, dan zul je steeds ontevreden en ondankbaar zijn en geen vrede en harmonie kennen…
Leer het gebruik van de volgende woorden af: altijd, nooit, iedereen, alles, proberen, eigenlijk en moeilijk. Mijn vriend Gerrit zei over moeilijk dat is moe-lijk, er zit geen leven in.
Als kind lukt het ons ook niet meteen om te leren lopen, met faalangst zouden we het nooit leren en na 1 of 2 pogingen al opgeven, als kind hebben we het vertrouwen dat we het kunnen leren en dat zorgt ervoor dat we doorzetten en steeds weer opstaan als we vallen totdat het lopen ons lukt..
Geef dus nooit op, zie de illustratie hieronder…
Bij faalangst zien we de moeilijkheden in de mogelijkheden en de gezonde visie is om de mogelijkheden in de moeilijkheden te zien
Bij faalangst denk je het niet te kunnen en Henry Ford zei: ‘Zij die denken niet te kunnen en zij die denken wel te kunnen hebben allebei gelijk!’
Oefening maakt de meester en de ware meester is de meesterlijke leerling en de meesterlijke leerling ziet zijn fouten als leermomenten en uitdagingen.
Vaak is er ook faalangst vanwege de angst voor schuld, we willen ons niet schuldig voelen een fout gemaakt te hebben we denken dat het onze waarde en geloofwaardigheid aantast, we houden ons dan in en uiten ons niet volledig en durven niet spontaan te zijn en echt.
Er zijn ook mensen die zich schamen voor hun fouten het is een persoonlijk falen voor ze, het verschil met schuld is dat schuld zegt: ‘Ik heb een fout gemaakt’ en schaamte zegt: ‘Ik ben fout’, in schaamte wijs je jezelf af en haal je jezelf naar beneden en dat mag je overlaten aan de slopers onder ons die dat graag voor je doen.
Als ik een plank van 30 cm breed op de grond leg en ik vraag je daarover heen te lopen doe je dat feilloos omdat je weet dat je dat kunt, als ik dezelfde plank van de ene flat van 30 meter hoog naar de andere flat leg en ik vraag je erover heen te lopen heb je faalangst en is het waarschijnlijk dat het je niet lukt.
Bron: Booklet: ‘Over de waarde van je fouten’ – Henny Bos (komt begin 2015 uit bij Uitgeverij Boekenbent)
Lao tse
Lao tse wees 500 jaar voor Christus op een fout die velen van ons maken, ik heb het hieronder afgebeeld met een aforisme
Je teveel aantrekken van de ander deed mijn moeder ook ze zei altijd:
‘Wat zullen de mensen er wel niet van denken’ en reageerde dus codependent,
ik copieerde dat gedrag, de appel valt nu eenmaal niet ver van de boom
Over de waarde van onze fouten – deel 3
Als je de onvolkomenheid in de ander ziet denk dan eerst aan je eigen onvolkomenheid en ga voort op je weg van transformatie naar de zelfverwerkelijking en doe daarmee jezelf en je omgeving een plezier.
Von Dürckheim schrijft: ‘De drie grondfouten van de mens waar het boeddhisme altijd weer de nadruk op legt: onwetendheid, begeerte en haat zijn dan ook alleen gevolgen van het hechten.
Ik heb nog een aantal uitspraken over fouten voor je opgezocht onder andere: ‘Een fout die een mens deemoedig maakt is beter voor hem dan een goede daad die hem ijdel maakt’ en ‘ De grootste fout is zich van geen enkele fout bewust zijn’ en ‘In de verhouding van mens tot mens is het bekennen van een fout altijd iets dat nader brengt’ en ‘Wie een fout erkent bewijst dat hij vandaag iets verstandiger is geworden dan hij gisteren was’ en ‘Wie zich op zijn teentjes getrapt voelt als hem een fout onder het oog wordt gebracht mist de eigenschappen om vooruit te komen’ en ‘Er is hoop voor wie zijn fouten kent, geen hoop voor wie ze niet wil toegeven’. Confucius zei: ‘Ziet ge een goed mens tracht hem te evenaren, ziet ge een slecht mens zoek bij uzelf naar zijn fouten’.
Leren van je eigen fouten is slim maar leren van de fouten van anderen is nog slimmer. Je hoeft dan het leergeld niet te betalen. Door de fouten van de ander, waar we meestal een goed zicht op hebben, komen we tot het bewustzijn van onze eigen fouten, waar we meestal niet zo’n goed zicht op hebben. We zien wel de splinter in het oog van de ander en niet de balk in ons eigen oog zegt de Bijbel.
De omgeving kan dienen als spiegel voor onszelf. Verwijt de ander zijn fouten niet, maar dank hem eerder dat je door zijn fouten op je eigen fouten wordt geattendeerd, waardoor je verder kunt komen.
Thomas à Kempis schrijft: ‘Want omdat gij minachting vreest wilt gij om fouten niet terecht gewezen worden en zoekt gij een schaduw van verontschuldiging’. We nemen het de ander vaak kwalijk dat hij ons op onze fouten wijst, terwijl we er dankbaar voor zouden moeten zijn. De ander die ons op onze fouten wijst durft het risico van een conflict met je aan en zal dus zeker om je geven en heeft het beste met je voor.
Een klacht is een gratis advies dat we ter harte zouden moeten nemen. Ik vind het een grote fout om alleen maar uit te zijn op bevestiging, erkenning, waardering en complimenten. Al die dingen zetten je alleen maar vast zodat je blijft wie je bent en niet groeit, je niet ontwikkelt. En alles was niet groeit is dood.
Een echte vriend is bereid je op je fouten te wijzen, waarmee je je voordeel kunt doen. Een echte vriend is bereid om een eventueel conflict met je aan te gaan omdat je hem niet onverschillig laat. Een vreemde wijs je niet ze gemakkelijk op zijn fouten, je loopt dan gewoon door. De meeste klanten klagen niet maar lopen gewoon weg…Cayce schrijft: ‘Haal je winst uit je fouten: ongeduld kan wijzen op idealisme, tobberige aard op hartstocht, desorganisatie kan wijzen op spontaniteit’. Ik ken iemand die heel chaotisch is maar het voordeel daarvan is dat ze ook heel creatief en vindingrijk is..
Ik was ook heel ongeduldig, alles moest snel gebeuren en daardoor kon zich geen bewustheid hechten aan de ervaring. Ik ergerde me aan mensen die langzaam waren en probeerde ze op te jutten in plaats van ze in hun waarde te laten…Ik was de norm, de wereld draaide om mij, zo egocentrisch was ik en ervan overtuigd dat ik het goed deed, dus geen reden tot zelfobservatie en verandering om te kunnen ontdekken hoe het werkelijk zat. Ik hield me niet zo bezig met waarheid en leefde in een illusie met het beeld dat het leven eindig was en er dus snel veel moest gebeuren.
Er zat een moeten achter het was onvrij, ik was opgefokt en gespannen en overschreeuwde mezelf. Na de crisis had ik veel belangstelling voor boeken over BDE Bijna-Dood-Ervaringen, omdat ik het gevoel had zelf ook dood te zijn geweest. Goethe zei: ‘Stirb und werde’ en dat begreep ik nu. Ik kreeg ook grote belangstelling voor filosofie, psychologie en esoterie en las vele honderden boeken en had er gesprekken over met Loes, Gerrit, Jos, Johan, Elly en Leon.
———————-
Over de waarde van onze fouten – deel 2
Ik hield dat doen tientallen jaren vol zonder het in de gaten te hebben dat ik een human being was en geen human doing, ik was onbewust en niet echt wakker. Na mijn crisis begon ik te groeien en tot inzicht te komen en zag ik mijn fouten wel. Johannes Tauler zei: ‘De pijnen van de crisis zijn de weeën van God’s geboorte in je’ en Harrison zei: ‘De spirituele crisis die zich vaak aandient met het inzicht in de ware aard van de werkelijkheid wordt over het algemeen waanzin genoemd’. Inayat Khan schreef: ‘Hoe verder men gaat, hoe meer moeilijkheden er zijn en dan ontdekt men grotere fouten in zichzelf naarmate men voortgaat langs het geestelijke pad, wie zijn fouten niet opmerkt gaat in feite achteruit’
Ik merkte aanvankelijk mijn fouten niet op en ging inderdaad achteruit tot de crisis (lees: bevrijding) kwam. Ik had voor arrogantie gekozen als overcompensatie voor mijn minderwaardigheid en achter die minderwaardigheid zat een diep niet mogen zijn, dat ontdekte ik allemaal. Ik had mezelf overschreeuwd, Ik speelde een rol en had dat zelf niet in de gaten, omdat iedereen om me heen hetzelfde deed. Het was dus ‘normaal’, ik ging met de kudde mee en voelde mij daar goed bij. Ik had succes in mijn werk en dat was voldoende voor me, ik identificeerde me met mijn functie, het gaf me het gevoel iemand te zijn. Van dieper voelen had ik nog niet gehoord laat staan dat ik daar getuige van mocht zijn dat is nog een stap verder. Ik maakte de fout alles met mijn denken te doen en was me ook daarvan niet bewust. Het grote nut van mijn crisis was dat ik mijn fouten ging zien, ik kreeg eindelijk oog voor mezelf en ging voelen. Ik legde steeds vaker de hand op mijn hart en vroeg me dan af wat ik nu voelde en merkte dat dat in het begin heel moeilijk was. Ik las dat de wijze van iedereen en alles leert en de gemiddelde mens door schade en schande leert en de domme mens niks meer hoeft te leren want die weet alles al., ik leerde door schade en schande en was van plan nu van alles en iedereen te leren..
Ik had mijn gevoel heel diep weggeduwd en was me er niet van bewust, nu kan ik zeggen dat ik heel onbewust leefde en dus veel fouten maakte die ik me ook niet bewust was. Ik kwam af en toe wel eens iemand tegen die me wees op bepaalde aspekten van mij maar ik stond daar niet voor open en was er niet klaar voor een leefde ‘gewoon’ verder.
Als alles goed gaat heb je niet de neiging om te komen tot zelfobservatie, tot introspectie, je gaat gewoon door, vaak op de automatische piloot van de gewoonte. Pas als het fout gaat kom je tot zelfinkeer en loop je de kans om tot zelfkennis, zelfinzicht en zelfbesef te komen. Wat je ‘goed’ noemde is dus eigenlijk fout en omgekeerd. Nietzsche wees daar al op. Al naar gelang je jezelf beter leert kennen word je bewuster en heb je de fouten niet meer nodig, je kunt ze nog wel maken maar in veel mindere mate dan toen je nog onbewust was.
In je onbewustheid heb je geen oog voor je fouten en blijven ze voortbestaan, je hebt een Ideaal-Ik gecreëerd dat het reële Ik overstemt en onderdrukt en dus is er conflict, je bent onbewust in gevecht met jezelf en projecteert dat op de buitenwereld, dan deugen andere mensen niet, je veroordeelt ze en daarmee veroordeel je jezelf zonder dat ook maar in de gaten te hebben. Je voelt je afgescheiden in plaats van verbonden. Door je reële Ik te ontkennen kom je tot zelfvervreemding en ben je niet in staat om een echt contact aan te gaan met de medemens en je eigen kern. Het is wellicht een van de grootste fouten die je kunt maken zonder het te weten. Je bent als de man op de receptie die de vrolijke man speelt en iedereen aanspreekt en leuke moppen vertelt, als de man vertrekt zie je zijn ware gezicht dat eenzaamheid en somberheid uitstraalt. Zijn Ideaal-Ik had ervoor gezorgd dat hij vrolijk oogde maar zijn reële-Ik stond in de kou.
De waarde van onze fouten kan pas blijken als we onze fouten onder ogen durven zien. Vaak zien we dat als een aantasting van onze identiteit, het geïdealiseerde zelfbeeld en daardoor verdringen we onze fouten en stopt het leerproces, het veranderingsproces.
Als je een goed gevoel van eigenwaarde hebt zal je je fouten als leermomenten gaan zien en vorderingen maken op je pad. Thomas à Kempis zei dat als we elk jaar één fout in ons verbeteren we al spoedig volmaakte mensen zullen zijn. Pythagoras zei: ‘Het is beter eigen gebreken voor ogen te houden dan andere de hunne’ , Maar we doen precies het omgekeerde zoals zo vaak.