Gevoelens
Wat me opvalt is dat veel mensen moeite hebben om hun gevoelens te benoemen te voelen en te uiten. Ik had dat zelf ook tot 1992, het jaar van m’n crisis. Tot die tijd had ik de neiging om altijd te zeggen dat het goed ging, prima zei ik dan. M’n medepatiënten zeiden:’Nou Henny je zit hier niet voor je zweetvoeten dus vertel maar wat er aan de hand is hoe je je nu voelt’ Ik had daar heel veel moeite mee, want ik had thuis vroeger geleerd dat je de vuile was niet buiten hangt en nu werd me gevraagd ermee voor de dag te komen. Aarzelend begon ik en door het begrip en de bemoediging van m’n medepatiënten ging het me steeds beter af. Ik voelde vooral angst en teleurstelling en mislukking. Gaandeweg leerde ik m’n gevoelens te erkennen en voelen en uiten. Afzien van expressie leidt tot depressie, en dat had ik van nabij meegemaakt.
Ik vroeg een vriend wat hij nu voelde. Hij antwoordde: ‘Goed’ Ik zei:’Goed is geen gevoel maar een kwalificatie, wat voel je?’. Toen zei hij ontwijkend:’Ik voel me senang’. Ik zei:’Ook dat is geen gevoel’ Hij schakelde toen snel over naar een ander onderwerp en ik heb dat maar zo gelaten hij was nog niet aan z’n gevoelens toe.
Tijdens een cursus NLP leerde ik dat het goed is om te schakelen tussen denken, voelen en doen. Als iemand in z’n denken zit vragen wat hij voelt en doet en als iemand een doener is vragen wat hij denkt en voelt…etc..
Gevoelens worden in de westerse wereld niet zo serieus genomen, Sinds Descartes’ ‘Ik denk dus ik ben’ zijn we met z’n allen in het denken gaan zitten, op school leren we dat, het wordt er met de paplepel ingegoten en we blijven het doen, maar geluk is een gevoel, dus moet je meer aandacht besteden aan je gevoelens, zowel de positieve als de negatieve, zie ze als boodschappers waar we veel van kunnen leren om tot echt leven en bewustzijn te komen.
