Berichten

Van aanklager/vervolger naar agressor

/door

Als ik het kernkwadrant moet maken voor de aanklager/vervolger ziet dat het er alsvolgt uit:

Het kunnen ontdekken van fouten en kritiek leveren kunnen kwaliteiten zijn maar als je dat gaat overdrijven dan wordt het agressie en kan het tot misbruik leiden, de uitdaging is dan om liefdevol te worden en de ander te aanvaarden, als je dat weer overdrijft wordt je de people pleaser die alles goed vindt en dat is dan de allergie van de aanklager/vervolger daar kan hij niet tegen.

Codependent gedrag waar niks aan wordt gedaan verergert zich, waardoor de aanklager snel een agressor kan worden. De aanklager vindt zichzelf oké en de ander niet dus hij mag die ander straffen en een lesje leren, criminelen denken ook vaak in termen van ik ben oké de ander is niet oké en mag ik dus wel mishandelen of doden.

De agressor schendt de grenzen van de ander en heeft geen respect voor de waarden en normen van de ander en dringt z’n eigen waarden aan de ander op.

De agressor kan z’n woede niet op een constructieve manier uiten en reageert z’n woede af op de ander vaak met fysiek geweld dat hij rechtvaardigt.

De agressor geeft de ander altijd de schuld, als hij een vrouw verkracht dan was dat haar schuld omdat ze het uitlokte, ze vroeg erom zegt hij dan en haalt z’n gelijk en rechtvaardigt z’n gedrag.

De agressor heeft geen zelfreflectie en projecteert zijn schaduwkanten op de ander die hij daarvoor straft. Rumi zei: ‘Hij die zijn eigen gebreken niet erkent is zijn eigen vijand’ en dat is de agressor, die zijn vijandschap botviert op z’n slachtoffers.

Ik ben ook wel eens een aanklager/vervolger, vooral als ik het spel ‘Nu-heb-ik-je-ellending’ weer eens speel. Ik besef echter nu dat ik dan in een dramadriehoekrol zit en stap er dan snel weer uit om het niet tot fysiek geweld of misbruik te laten komen. Ik mag aan geweldloze communicatie denken en m’n woede zien als een signaal van onvervulde behoeften en mijn behoeften onder de aandacht brengen, al weet ik ook dat woede soms noodzakelijk is om je grenzen ferm aan te geven en niet te laten schenden.

Bij een vriend ontmoette ik een man die ik Klaas zal noemen, hij wees m’n vriend op zijn fouten en toonde zich een aanklager/vervolger. Hij noemde zichzelf paranormaal en dacht dat hij een meester was die de anderen moest vertellen wat ze moesten denken, voelen en doen. Ik wees Klaas erop dat hij van mijn vriend veel kon leren over fijngevoeligheid, want dat miste ik bij deze lompe nogal onbehouwen man, Hij haalde minachtend z’n neus op voor m’n suggestie, hij wat leren van zijn slachtoffer was ondenkbaar voor hem. Klaas werd ook de agressor, van mijn vriend hoorde ik dat hij was opgepakt wegens aanranding van jonge meisjes tijden zijn sessies met die meisjes, hij zit nu een gevangenisstraf uit die hij wellicht zelf volkomen onterecht vindt.

We kennen allemaal wel de voetbalhooligans die de tegenpartij aanklagen en vervolgens doorschieten naar agressie en elkaar te lijf gaan met kettingen en honkbalknuppels om hun woede af te reageren, het is dus angst waar deze mensen zich door laten laten leiden en volkomen onbewustheid en domheid. De Roos van Leary geeft al duidelijk aan dat tegen, tegenstand oproept en dat samen samenwerking uitlokt, je veroorzaakt vele reacties zelf.

De agressor is zich niet bewust van z’n agressie, woede en angst en daarom zijn die aspecten de baas over hem. Je bent alleen de baas over de dingen die je kent en waar je je bewust van bent, besef van hebt. Je kunt geen meesterschap krijgen over dingen die je ontkent en niet kent…..

Ontwaken

/door

De meeste mensen denken er niet over om te ontwaken, omdat ze zich inbeelden dat ze al wakker zijn(-). De Boeddha werd de ontwaakte genoemd, hij realiseerde zich dat ie in slaap was en ontwaakte, hetzelfde gebeurde met Jezus Christus, Lao Tse en vele anderen, maar we nemen daar geen notitie van….

Je beseft pas dat je ontwaakt bent, wakker bent als je je hebt gerealiseerd dat je sliep, dat je droomde dat je wakker was maar dat was geen echt ontwaken dat was illusie, maya

Het grootste obstakel, de grootste belemmering voor echt ontwaken is de gedachte dat je al wakker bent, een illusie die heel sterk is en echt lijkt.

Vernon Howard kreeg eens een vraag van een leerling die vroeg wat het verschil was tussen hem en een ontwaakte en Howard antwoordde toen: Jij denkt en hij ziet!’ Als je ontwaakt bent zie je voor het eerst wat er is, zonder oordeel en met waardering en liefde voor wat is, zuiver en helder neem je dan waar.

In 1992 kreeg ik een psychose en dacht dat de wereld verging, in werkelijkheid verging mijn oude wereld en dat bleek een zegen te zijn. Tegen m’n psychiaters zei ik:’Ik wil wakker worden’ en ze begrepen dat niet omdat ze zelf ook nog in slaap waren, ze namen het letterlijk en zagen dat m’n lichaam wakker was, maar m’n geest was in slaap en daar hadden ze geen oog voor. Je bent niet je lichaam, je bewoont dat slechts tijdelijk zoals je een huis bewoont en je bent ook niet je huis.

Vernon Howard, een Amerikaanse Boeddha, stelt dat de meeste mensen in slaap zijn en dromen dat ze wakker zijn en nemen dus geen actie om te ontwaken en slapen lekker verder.

Als ik naar de mensen kijk die ik ken en heb ontmoet moet ik Vernon Howard gelijk geven, 95% is in slaap en die schatting is aan de lage kant!

Ik heb het geluk gehad om enkele mensen die ontwaakt zijn te ontmoeten en te herkennen en erkennen en tot m’n vriend te maken, ik kan ze echter tellen op de vingers van één hand zo zeldzaam zijn ze en dan heb ik nog geluk gehad dat ik die mensen heb aangetrokken, de meeste mensen komen nooit een ontwaakte tegen en als dat wel zo is dan zien ze hem of haar niet omdat ze zelf in slaap zijn.

Iemand die in slaap is kan een ontwaakte niet waarnemen en iemand die ontwaakt is ziet precies wie er allemaal in slaap zijn en wie wakker is en wie er aan het ontwaken zijn en heeft liefde en mededogen, net als de Boeddha.

Ontwaken betekende voor mij een bewustwordingsproces dat ik één ben met het geheel, met de kosmos, met de Grote Geest, met God en niet alleen en afgescheiden ben. Deze eenheidsbeleving levert liefde op en mededogen en empathie, vrede en geluk en harmonie, allemaal hogere energieën

Je kunt elk moment ontwaken als je eerlijk naar binnen keert en daar het goddelijke in jezelf waarneemt en daarmee vallen de negatieve, lagere energieën weg en is er non-dualiteit, eenheid in liefde, wat voor mij de hoogste realisatie is.

Vernon Howard zegt ook dat JIJ het grootste probleem bent dat je ooit heb gekend. Zolang jij er bent kan het goddelijke er niet zijn, er is geen plaats voor en dan is er ook geen echt, uniek, authentiek leven mogelijk.

Goethe was ook een ontwaakte en hij zei:’Hoe ouder ik word, hoe milder ik word, want alle fouten die ik om me heen zie herken ik van mezelf’ en daar herken ik me enorm in en dan neem je de ander niet kwalijk dat ie nog niet ontwaakt is, sommigen moeten nog even slapen

Een van mijn lievelingsdieren is het haantje omdat die de mensen ‘s ochtends wakker kraait en op de kerk de (wind)richting aangeeft.

Terwijl je dit leest zal je lichaam wakker zijn, maar hoe zit het met je geest?

Voel je je ook één met alles of droom je nog dat je op jezelf staat en afgescheiden bent van alles, dat is het verschil…..

Ik voel mezelf niet meer of beter dan een ander, met Vernon Howard zeg ik dat ik een gewone man ben die het buitengewone heeft ontdekt.

Ik haal hier nog even een tekst van Neale Donald Walsch aan, hij zegt:

…that virtue cannot separate itself from reality

without becoming a principle of evil.

 

Albert Camus said that, and he was right.

When we become too virtuous, when we think

ourselves to be oh, so right, we become dangerous

to ourselves and others.

 

Be careful of those who imagine themselves to be on

the High Road while everyone else is walking the Low.

If they really are on the High Road, they will offer to take

everyone else with them, not simply tell others that they

are going the wrong way.

 

Ik vind mezelf niet deugdzamer, alleen heb ik beseft dat ik in slaap was en dat me dat niet opviel, omdat iedereen om me heen ook sliep. En nu ben ik bereid om anderen erop te wijzen dat er ook een ontwaakte staat is waarin geluk heerst, dat gun ik iedereen. Als je vreugde kent in je leven dan wil je daarvan delen en geven en dat doe ik bij deze.

 

 

Wees echt!

/door

 

In het tijdschrift ‘Van hart tot hart van augustus 2012 staat het artikel ‘Wees gelukkig!’ van Ton Peters. Hij zegt: ‘Eis van jezelf om gelukkig te zijn’. Weer zo’n positivo coach die alleen wil dat het licht is en voor de dag kiest en het donker van de nacht afwijst. Hij verkiest gelukkig zijn boven echt zijn met je pieken en dalen die normaal zijn.

Hij heeft het over het innerlijk Zelf met een hoofdletter dat natuurlijk superieur is aan het zelf met een kleine letter dat dus weer afkeurd wordt. Ton pleit ervoor om als mantra ‘wees gelukkig’ te herhalen en geeft nog enkele andere tips waarmee je je geluk snel kunt realiseren(-). Hij zegt dat het gekunseld en onecht kan overkomen, maar alleen in de aanvang. Ton stelt het wel heel simpel, zo simpel dat je je kunt afvragen waarom niet iedereen al gelukkig is.

Ik ken een man die ook te pas en te onpas zegt dat hij zo gelukkig is, ik heb hem al eens gezegd waarom hij dat dan niet aan z’n gezicht vertelt. Ik verdenk hem van reactie-formatie ofwel in overdreven vorm het tegendeel laten zien van wat er is…

Ik denk dat Ton de waarde van ongelukkige gevoelens als boosheid, verdriet, depressie, angst, etc. niet wil zien en gooit daarmee het kind met het badwater weg. Als je depressief bent en je volgt Ton’s advies en ga je tegen jezelf zeggen ‘wees gelukkig’ dan haal je niet de waarde uit je depressie die je bij je Hogere Zelf kan brengen, dan ontken je wat er NU is en wil je wat anders..

Bovendien heeft Ton het over eisen, ik meen dat het Hogere Zelf niet eist maar aanvaardt wat is en daaruit komen de grootste transformaties voort. Je kunt wel zeggen: ‘Ik ben depressief, maar ondanks dat hou ik van mezelf’ en ‘M’n depressie kan me verder helpen op m’n weg naar zelfkennis, zelfinzicht en zelfbesef’ Ik zeg dat omdat ik zelf een ernstige depressie heb gekend en dankbaar ben dat ik dat niet heb weggedrukt door vrolijk doen of gelukkig doen of afleiding, maar aangegaan ben en dat leverde veel op.

Ton lijkt een beetje op de twee mannen die zichzelf ‘No shade’ noemden, ze kenden geen schaduw en zagen het alleen maar positief zo zeiden ze, ze traden op voor een talentenjacht en de kritiek van de jury was niet best, hun ‘geluk’ en positiviteit was op slag verdwenen ze reageerden gefrustreerd en negatief en boos, een reporter vroeg nog waar hun positiviteit nu was, die reporter werd boos aan de kant gedrukt door ‘No shade’. Ze namen hun verlies heef onsportief en zagen het niet als een leermoment. Ik geloof niet zo in mensen als Ton Peters die altijd gelukkig willen zijn en dat zelfs eisen. Jung zei al: ‘We worden niet verlicht door ons lichtgestalten voor te stellen maar door ons bewust te worden van onze duistere zijden’.

Ton wil NU gelukkig zijn en eist dat, een dwingeland die adviezen geeft in plaats van informatie te verstrekken. De Boeddha zei: ‘Geluk komt tot je als je werk en woorden ten goede komen aan jezelf en aan anderen’. De woorden van Ton komen niet erg ten goede aan hemzelf als eisende en ik denk ook niet aan anderen. Lao tse zei: ‘Mooie woorden zijn vaak niet waar en ware woorden zijn vaak niet mooi’.

Geluk is naar mijn mening niet rechtstreeks bereikbaar maar een bijprodukt van bewustwording en zelfkennis en dat bereik je vaak door veel moeilijkheden en tegenslagen heen, er is geen quick fix. Johannes Tauler zei: ‘De pijnen van de crisis zijn de weeën van God’s geboorte in je’ en zo heb ik dat ook ervaren. ‘No pain, no  gain’.

De mooiste, meest aimabele mensen zijn niet degenen die altijd gelukkig zijn geweest, maar degenen  die moeilijkheden, tegenslagen en ongeluk hebben gekend en door die dingen empathie, dankbaarheid en liefde hebben geleerd. ‘Out of suffering have emerged the strongest souls’ zei Edwin Chapin. De meest succesvolle en echt gelukkige mensen zijn zij die de meeste tegenslagen en mislukkingen hebben overwonnen en dat nog steeds doen.

Tijdens een lezing die ik hield voor de Theosofische vereniging, waar zo’n 30 mensen bij aanwezig waren was er 1 vrouw die gelukkig was grootgebracht zei ze. Toen ik het onderwerp woede aansneed, bleek dat juist deze vrouw het meeste woede had(!). Ze was veeleisend geworden omdat ze altijd haar zijn had gekregen en het nooit een tegen had gezeten, ze had niet geleerd om te gaan met afwijzingen en tegenslagen, ze wilde altijd haar zijn doordrijven en dat lukte niet en dan werd ze boos(om te manipuleren).

We leren niet van onze successen maar van onze moeilijkheden en fouten en daarvoor gaan we vaak uit de weg en ontkennen dat we fouten maken.

God ontmoeten

/door

M’n vriend Peter Jan zei dat als God bestond hij heel kwaad op God zou zijn(hij bedoelt op het beeld dat hij van God heeft gemaakt) ‘Maar ja’ zei Peter Jan ‘God bestaat niet dat is wel zeker’. Ik zei toen:’M’n conclusie is dan dat jij jezelf niet kent en boos bent op jezelf’ ‘Hoezo’ zei hij niet begrijpend. Ik zei:’Je hebt me zelf het verhaal verteld van de koning die God wilde ontmoeten, ik zal je dat verhaal terugvertellen, want je hebt het vergeten en zeker niet goed begrepen, anders zou je anders praten’.

De koning wilde God ontmoeten en plaatste een advertentie in de krant wie hem daarbij kon helpen. Hij kreeg daar geen enkele reactie op, want wie houdt zich daar nu mee bezig. Na lang zoeken vond hij een meester in India die hem kon helpen. Hij reisde af naar India en ontmoette de meester die hem vroeg: ‘Wie bent U?’ ‘Ik ben de koning’, zei de koning’. ‘Ja, dat is uw maatschappelijke rol, maar wie bent u?’ zei de meester. ‘Ik ben getrouwd en heb twee kinderen’ zei de koning. ‘Dat is uw sociale rol, maar wie bent u?’ sprak de wijze. ‘Ik ben gefortuneerd en rijk’ sprak de koning. ‘Ja dat is je financiële situatie, maar u bent uw geld niet, wie bent u’ zei de wijze. ‘Ik weet het niet’ zei de koning, waarop de meester antwoordde:’Weet eerst wie u bent  en dan zult u God ontmoeten’ Ik voegde er aan toe dat om te weten wie je bent je eerst moet sterven, sterven aan je ego. De Bijbel zegt:’De levenden zullen God niet zien’. Goethe zei: ‘Stirb und werde’. Na m’n crisis in 1992 begreep ik die woorden van Goethe pas, want ik was in 1992 zelf ook gestorven en opnieuw geboren. Johannes Tauler zei: ‘De pijnen van de crisis zijn de weeën van God’s geboorte in je’ en zo heb ik het ervaren vertelde ik Peter Jan. Toen ik dit allemaal vertelde zei Peter Jan niets meer, hij wist niet hoe hij hierop moest antwoorden

Een ander verhaal is dat van een geleerde die niet in God geloofde en daarover in discussie wilde met een wijze. De wijze zei echter alleen maar:’Kijk in m’n ogen’, verder geen enkel argument, de geleerde wist niet zo goed wat hij hiermee aanmoest en was gewend om te debatteren en nu overkwam hem dit, hij keek maar hem viel niks op, waarop de wijze zei:’Als je God niet in m’n ogen ziet zul je Hem nergens vinden en niet ontmoeten. Vernon Howard werd gevraagd wat het verschil is tussen een verlichte en een gemiddelde mens, hij zei: ‘De verlichte ziet en de gemiddelde mens denkt’…

Om God te kunnen ontmoeten, moet jij eerst verdwijnen. Vernon Howard was het weer die zei dat jij het grootste probleem bent dat je in je leven tegenkomt. Je ego belemmert de ontmoeting met God, omdat hij het beter denkt te weten en maakt zelf goden naar zijn beeld, zoals Peter Jan deed die kwaad was op zijn beeld van God en dus op zichzelf.

Een ander verhaal is van een koning die een narrenstaf gaf aan z’n nar omdat z’n nar altijd de waarheid sprak en dat vond de koning heel dwaas. De koning zei:’Je mag deze narrenstaf doorgeven aan iemand die nog dwazer is dan jij bent’. Toe de koning op sterven lag riep hij de nar bij zich omdat hij behoefte had aan eerlijke antwoorden. De koning zei:’Ik vertrek binnenkort naar een ander land’ ‘Heeft u daar al informatie over ingewonnen’ zei de nar. ‘Nee’ zei de koning.’heeft u zich op e.e.a. voorbereid o.a op een mogelijke ontmoeting met God’ vroeg de nar. ‘Nee’ zei de koning. ‘In dat geval geef ik u de narrenstaf, want dan bent u nog dwazer dan ik.

Een monnik zei tegen een andere monnik;’Je krijg van mij 1 sinaasappel als je me vertelt waar God is’. De ander antwoordde:’Je krijgt van mij 2 sinaasappels als je me kunt vertellen waar God niet is’…..

Jezus zei: ‘De Vader en ik zijn één’, dan is er geen dualiteit en ben je verbonden met het grote geheel, één met de kosmos, het universum, is er geen kwaadheid of conflict, maar liefde, vrede en harmonie…

Bron: Boek “Levensinspiraties” – Henny Bos (verschijnt najaar 2012)

Aardig doen als alternatief voor eerlijk zijn..

/door

Mijn ervaring is dat de meeste mensen aardig doen om aardig gevonden te willen worden, je zou dat een codependente trek kunnen noemen. Ze zijn aardig in plaats van eerlijk.

Ik las het goede boek ‘Caring enough to confront’. Geven we genoeg om de ander om hem te confronteren met z’n destructieve gedrag met het risico op een conflict?. Hebben we dat ervoor over?. Hebben we zoveel liefde dat we die ander willen behoeden voor z’n eigen vijandschap?. De meesten doen dat niet.

Ik stond met buurman Piet te praten die een hekel had aan buurvrouw Jenny, die op enkele tientallen meters van hem door de straat liep, hij lachte vriendelijk naar haar en zwaaide naar haar en tussen z’n lippen, onhoorbaar voor haar, zei hij ‘Dag kut-wijf’.Dat is aardig doen als alternatief voor eerlijk zijn ten voeten uit en het komt meer voor dan je zou denken.

Hoe eerlijk durven we te zijn?. Ik ken mensen die tegen me zeiden dat ik een zeer hoog bewustzijn heb en hoogbegaafd en wijs ben, het was vleierij, want ze stelden geen enkel belang in mijn ‘wijsheid’, stelden me geen enkele vraag, waarmee ze blijk gaven niet te menen wat ze zeiden. Dat is ook codependent dan meen je niet wat je zegt en zeg je niet wat je meent.

Veel mensen die op de automatisch piloot aan je vragen hoe het met je gaat, interesseert dat geen fuck, ze zijn veel te druk met zichzelf.

Vaak doen we ons best om een goede indruk te maken op de ander zelfs als we daarvoor oneerlijk moeten zijn. Ga dan van impressiemanagement naar expressiemanagement(zie m’n artikel daarover).

De codependent speelt de mister nice guy, maar zo’n nice is hij niet, hij maakt zichzelf wijs dat hij gelukkig is om aan z’n ongelukkig zijn te ontsnappen en liegt zichzelf en de ander dus voor met z’n aardige gedrag dat berekenend is. Hij doet aardig maar is het niet. Doe je alleen maar aardig of ben je het ook dat is de vraag.

M’n zus zei: ‘Ik hou van jou’ met een intonatie die nogal dreigend klonk. Toen ik haar eens belde dat ik was opgenomen nam ze me kwalijk dat ik met dat slechte nieuws haar een slechte dag bezorgde en ze voegde er aan toen dat ik alleen maar een schop onder m’n kont nodig had. Een vriend zei toen tegen me” ‘Je zus is alleen maar pijn, je bent een masochist als je ermee door gaat bel haar nu eens niet dan zul je zien dat ze jou ook nooit meer belt’ Ik heb regelmatig met de telefoon in m’n handen gezeten maar belde niet, ik wachtte af, ik wacht nu al meer dan 10 jaar ze nam nooit de moeite om mij te bellen, geen enkele interesse, ik hou van je zei ze, een vreemde vorm van liefde is dat. Lao tse zei al dat mooie woorden vaak niet waar zijn.