Als je je aan anderen ergert kom je wellicht verdrongen schaduwkanten van jezelf tegen en aspekten van jezelf die je niet wilt erkennen en die jou dus dwarszitten en saboteren, meer weten? Bel: 0314 – 34 38 21 of mail: hennybos@xs4all.nl met je vraag of verzoek
Codependenten hebben vaak verdrongen woede in zich, die zich ook tegen henzelf kan richten door roddel en een genadeloze innerlijke criticus die je zegt dat je niet oké bent, niet goed genoeg bent een mislukkeling bent, etc.etc. De woede is verdrongen omdat we in het disfunctionele gezin onze gevoelens niet mochten uiten en de negatieve al helemaal niet op straffe van verlies van de ‘liefde’ van onze ouders en dat zou onze dood betekenen, dus slikken we alles in en verdringen we onze woede.
We zijn wel woedend omdat we niet de aandacht, erkenning, waardering, liefde en het respect kregen waar we zo’n behoefte aan hadden. We gaan die woede sublimeren en passief-agressief gedrag vertonen door dwars te gaan liggen, te spotten, sarcastische opmerkingen te maken, humor hebben ten koste van de ander, leedvermaak, advocaat van de duivel te spelen, te beledigen, aandacht te ontzeggen, dingen te ‘vergeten’, de ander ‘doodzwijgen’(the silent treatment),je irritant gedragen, je snel te ergeren, veel kritiek te leveren,etc.etc.
We projecteren onze verdrongen woede dan vaak op de ander, die we dan de schuld kunnen geven. Graag zorgen we ervoor dat de ander onze verdrongen woede voor ons uitspeelt door hem of haar kwaad te maken door ons gedrag en daar plezier in te hebben en dan weer de ander de schuld geven, zelfreflectie is ons vreemd, dat is te beangstigend.
Thich Nhat Hanh schreef het boek ‘Omarm je woede’, dat is een goed advies. Erken dat je woede er is en zie het als een boodschapper die je een waardevolle boodschap te brengen heeft, namelijk dat je niet kreeg van je ouders en nu tevergeefs van buiten probeert te halen. Je kunt van je woede leren dat je waar je behoefte aan hebt ook aan jezelf kunt geven en liefdevol voor jezelf kunt zijn, een liefdevolle vader en moeder voor jezelf kunt zijn, die je onvoorwaardelijk liefhebben om wie je bent en wordt(Nietzsche zei: ‘Word wie je bent’).
Jung zei: ‘Wie naar buiten kijkt droomt en wie naar binnen kijkt ontwaakt’. Kijk dus naar binnen en zie jezelf voor het eerst en zie dan wat er aan de hand is. Vaak hebben we wel belangstelling en aandacht voor de ander maar niet voor onszelf en al helemaal niet voor ons innerlijke kind. In codependentie is bekend dat we ons innerlijke kind net zo behandelen als onze ouders ons als kind hebben behandeld, de appel valt niet ver van de boom. In mijn geval was dat in de steek gelaten zijn, geen liefde en aandacht krijgen, niet gezien zijn en dat geldt voor velen van ons, ook ik leerde toen dat je het van buiten moet halen, een dwaalweg, maar dat wist ik toen nog niet. De woede erkennen en transformeren in liefde en mededogen naar onszelf en onze medemens is de uitdaging.
Hier nog een tweetal quotes over woede:
Spot is de woede van kleinzielige geesten – Alfred Lord Tennyson
Elke woede is een bewijs van onmacht. – Herwig Verleyen
Bron: Boek: ‘Woedemotivatie & codependentie’ van Henny Bos, dat in 2012 of 2013 gaat verschijnen.
Ik spreek regelmatig een vrouw, ik zal haar Carla noemen, met implosieve en verdrongen woede in zich die ze niet van zichzelf mag uiten en dan komt het er op andere manieren uit waar ze zich niet bewust van is o.a. door continu dwars te liggen en in de contramine te zijn en zo onbewust te proberen de ander boos te maken om haar woede zelf maar niet te hoeven voelen en door een ander te laten uitspelen en dan de ander de schuld te kunnen geven.
Ik vertelde haar het verhaal van juffrouw Kleefkens van de middelbare school die nederlands gaf en op een maandagochtend zei:’Volgens mij hebben jullie helemaal geen zin in nederlands’ ‘Nee’ zeiden we met z’n allen. ‘Waar willen jullie het dan over hebben’ vroeg ze. We zeiden ‘ruimtevaart’ en ze begon tot onze verrassing over ruimtevaart te praten en na een half uur schakelde ze over op nederlands en had onze interesse, heel goed die Kleefkens. Toen zei Carla ‘Dat was niet zo leuk voor de kinderen die niet van ruimtevaart hielden’ en lag weer dwars. ‘Ben je nu boos?!’ vroeg ze verwachtingsvol en bijna hoopvol, ik zei ‘nee, waarom zou ik’. Pas op dat een ander zijn woede niet op jou gaat projecteren en door jou laat uitspelen
Er zijn mensen die er een sport van maken jou het bloed onder de nagels vandaan te halen door hun sarcasme, spot, cynisme, dwarsliggen, advocaat van de duivel spelen, etc.etc. allemaal sublimaties van verdrongen woede die ze zelf niet willen zien en dus door jou willen laten uitspelen…
Zo is ook het verhaal van tante Clara die haar man vroeg wat hij wilde eten, hij zei doppers, en toen zei ze snibbig ‘Maar die hebben we gisteren ook al gegeten!’ ‘Doe dan maar spruitjes’ zei de man ‘Maar je weet toch heel goed dat ik die niet lust’ snauwde ze weer. ‘Nou doe dan maar worteltjes’ zei de man al wat geïrriteerd. ‘Ben je nu boos!’ zei de vrouw die het feilloos aanvoelde. ‘Nee’, zei de man. ‘Volgens mij ben je wel boos je kijkt zo boos’ zei Clara. ‘Ja als je zo doorgaat wordt ik wel boos’ zei de man en toen had Clara haar doel bereikt haar boosheid door haar man uitgespeeld!
Nietzsche zei:’Hoeveel waarheid kan een mens verdragen, aan hoeveel waagt hij zich?!’
Ik sprak m’n vriend Arthur, die m’n folder over codependentie had gelezen en las dat je vaak je eigen vijand bent en in oorlog bent met jezelf zoals Peter de Kock zo mooi zegt. Kort daarop werd hem verteld dat hij meer begrip had voor anderen dan voor zichzelf en toen hij dat hoorde werd hij woedend, hij deed toch z’n best of niet dan?. Toen dacht hij aan m’n folder en besefte dat z’n woede erop wees dat de kritiek waarheid was en hij deed er dus wat mee om zichzelf beter te begrijpen en te accepteren, heel intelligent van hem
Ik vertelde een kennis van me dat hij in z’n denken zat en niet bij z’n gevoel was en dat geluk een gevoel is. Hij werd kwaad op me en wilde me 3 maanden niet spreken, na 3 maanden belde hij me op en was zo flink om te zeggen dat het waar was wat ik had gezegd dat hij het op dat moment alleen niet kon hebben en zien, hij had het nu onderzocht en was meer gaan voelen en onze relatie is nu een stuk beter. Zo zie je vaak dat de waarheid je vrij zal maken maar vaak eerst woedend maakt.
Mij werd bijvoorbeeld verteld dat ik een work-a-holic was en toen ik dat hoorde werd ik kwaad omdat ik zo m’n best deed om het goed te doen, ik zag later pas in dat het waarheid was en deed er toen wat aan…
Ik duidde de tarotkaarten van een vrouw tijdens een tarotcursus. Ze had een kaart met een slang erop en ik zei toen dat je de slang op veel manieren kunt duiden o.a.: de listige,sluwe slang uit het paradijs, de vernieuwer omdat de slang steeds z’n huid vernieuwt, laag bij de gronds, de geneeskrachtige kracht van de arts, de esculaap, maar ook het gif en ik zei toen dat ik daar bij haar aan moest denken, gif en woede die ze achter een grimas verbergt. Ze reageerde heel veelbetekenend door te zeggen: ‘Nu word ik weer pissig!!!!’ Iedereen moest lachen om deze reactie op m’n waarheid die ze niet wilde zien, ze was boos op me in plaats van me te bedanken voor het inzicht.
Op dezelfde tarotcursus moest ik de kaarten van de cursusleidster duiden, de cursusleidster zag zichzelf als paranormaal en zelfgerealiseerd. Ik duidde haar dat er meer is dan tarot alleen en dat het paranormale juist in de weg kan staan bij zelfrealisatie, omdat je dan denkt dat je er al bent en het al weet. Ze werd boos, waar de cursisten instemmend knikten bij m’n duiding en de waarheid ervan inzagen, ze wilde het zelf niet zien en zag niet de balk in haar eigen oog, maar alleen de splinter in het oog van haar cliënten.
Ik vertelde een vrouw dat ze teveel aan het stressen was, waadoor o.a. haar spieren verstijfden die ze dan door een fysiotherapeut moest laten masseren en dat dat alleen maar de bestrijding van de symptomen is en niet van de oorzaak: namelijk stress. Ze werd kwaad en verdedigde zich uit dat er te weinig tijd was en ze zoveel moest regelen en dat een ander haar niet kon helpen en ze alles alleen moest doen, een grote klaagzang. Tranen van woede vloeiden er, ze wou nog niet zien dat ze een stresskip is en gaat ermee door. Zelfs toen haar fysiothearapeut zei dat hij wegmasseert zij in de korste keren weer opbouwt door haar stress, wilde ze het niet zien. Ze leerde niet en zat in de beschermende, afwerende en uitverdedigende houding, zoals zovelen van ons en als je in die houding zit kun je niet leren, sta je niet open voor verandering en vernieuwing en bewustwording.Dan wil je alleen maar bevestiging en mooie woorden horen.
Lao tse zei: ‘Mooie woorden zijn vaak niet waar en ware woorden zijn vaak niet mooi’.
We hebben geleerd om negatieve emoties als slecht te zien en weren ze af en verdringen ze en besteden er dus geen aandacht aan, waar het in feite boodschappers zijn die ons verder kunnen helpen. Ouspensky noemde negatieve emoties zelfs niet alleen slecht maar ook nutteloos en iets voor zwakke mensen. Ik ben nu een brochure aan het schrijven over negatieve emoties, het zal in 2012 wel af zijn