Idiosyncrasie

Idiosyncrasie is volgens de Van Dale: aangeboren overgevoeligheid voor bepaalde prikkels.

Ik maakte dat pas echt mee tijdens m’n eerste psychose toen alle filters van de waarneming wegvielen en alle indrukken tegelijk binnenkwamen en me verwarden, zoveel informatie tegelijkertijd, zoveel prikkels kon ik niet aan. Ik werd in een isoleercel geplaatst om maar vooral geen prikkels te krijgen.

Ook als kind was ik al idiosyncratisch en voelde heel snel als ik werd afgewezen en niet mocht zijn wie ik was. Dat men me wilde veranderen en ik dus kennelijk niet deugde zoals ik was(-)

Ik vond dat heel pijnlijk en heb vele jaren grote problemen gehad met afwijzing, waardoor ik het juist aantrok(om ervan te kunnen leren, maar dat wist ik toen nog niet).

Ik ken enkele hoog sensitieve mensen en die zijn ook idiosyncratisch. Ze voelen de energieën van mensen hun hebzucht, woede, jaloezie, boosheid, prikkelbaarheid en deze prikkel introjecteren ze, internaliseren dat en ze voelen nog beter dan de ander wat de ander voelt en hebben daar vaak last van. Ze moeten leren zichzelf tegen die prikkels te beschermen.

Er wordt ook reclame gemaakt voor mensen die een kort lontje hebben en die zou je ook idiosyncratisch kunnen noemen.. Ze zijn overgevoelig voor beledigingen en nemen alles heel persoonlijk op en gaan gelijk in de tegenaanval. Ze beantwoorden haat met haat in plaats van met liefde wat intelligenter zou zijn.

Een kennis van me is ook idiosyncratisch, hij heeft de neiging zich uit zelfbescherming uit de wereld terug te trekken, het is een solist, een Einzelgänger, geworden. Dat doet me denken aan een boef die alleen werkt dat is een Einzelgängster. Die kennis is geen boef maar is z’n emoties niet de baas. Hij zei: ‘Als de wereld zo is dan heb ik er niks te zoeken’. Hij is nogal zwaarmoedig, als ik twee uur met de man praat moet ik echt weg want dan voel ik me helemaal zwaar worden, ook idiosyncratisch van mij.

Als je last hebt van idiosyncrasie is het verstandig om meer van je verstand van je denken gebruik te maken en te affirmeren dat je het goed is wat je ook voelt. Als gevoelens gaan overheersen loop je in de val van emotionele incontinentie en sentimentaliteit de uitdaging is dan om naar je denken en handelen te gaan om tot een goede balans tussen denken, voelen en handelen te komen.

Dan heb je nog het tegendeel van idiosyncrasie dat zijn de mensen die gespeend zijn van gevoel en alleen maar in hun hoofd zitten en soms zelf een plaat voor hun kop hebben,geen enkele prikkel komt dan binnen. De uitdaging is dan om meer te voelen en te handelen.