M’n buurmeisjes Anne en Babs kwamen naar me toe met het verzoek of ik een CD wilde opnemen van een liedje dat ze zelf hadden gemaakt en of ik ze wilde begeleiden op m’n gitaar. Buurjongen Willem wilde graag jembee spelen. Ik vond dat een leuk idee en verleende graag m’n medewerking en zo is The voice of Doetinchem ontstaan, hier volgt de geluisopname: anne en babs 2 MP3
M’n totemdier is een vosje. Het is weliswaar een roofdier die graag kippetjes eet, maar ik lust ook graag kip. Verder staat de vos bekend om z’n sluwheid en slimheid. Ik zal mezelf niet snel sluw noemen maar weet wel slimme oplossingen te bedenken en kan wel eens sluw zijn(niets menselijks is me vreemd). Het meest spreekt me echter aan dat de vos spelend leert. Een man ging eens met een jachtopziener op zoek naar vossen, de man zag twee jonge vosjes een hol maken en vroeg: ‘Is dat een echt hol dat ze maken?’. ‘Nee’ zei de jachtopziener ‘dat is een speelhol. ze leren spelenderwijs een echt hol te maken’. En zo leer ik ook spelenderwijs. M’n werk is puur spelplezier, waarbij m’n Innerlijke Kind aan z’n trekken komt die graag speelt en leert.
Het vosje dat afgebeeld staat kreeg ik cadeau van m’n vriend Hans Peter, een leuk gebaar van hem dat hij daaraan dacht, het heeft een ereplaats in m’n huiskamer.
Last but not least vind ik de vos leuk vanwege z’n grote staart waar het geluk in zit, ik heb ook veel geluk. Hoe ik erbij kom dat het geluk in de staart zit is het volgende verhaal. Een jong katje draaide verwoed rondjes in een poging z’n staart te pakken. Een wijze oude kater vraagt wat het jonge katje aan het doen is. Hijgend zegt het katje:’Ik heb gehoord dat het geluk in m’n staart zit en nu wil ik het pakken!’. ‘Dat klopt helemaal’ zei de wijze oude kater ‘het geluk zit inderdaad in je staart, maar ik heb gemerkt dat als ik rustig doorloop het geluk me vanzelf volgt.