Archief voor categorie: Gevoelens

het slachtoffer…

Ik luister naar de radio en hoor een zanger smartelijk en beschuldigend zingen:’Wat heb je me aangedaan?!!!’. Typisch de rol van een slachtoffer die zichzelf onschuldig acht en de schuld altijd bij de ander zoekt. Een schrijver zei dat bewustzijn van veel mensen niet veel verder komt dan dat de ander het altijd gedaan heeft.

Ze noemen dat ook wel eens een ‘externe locus van controle’, dan ligt de oorzaak van de ellende bij anderen, de overheid, God, de omstandigheden, etc.. De ‘interne locus van controle’ wil zeggen dat je zelf de verantwoordelijkheid voor je leven en geluk op je schouders neemt.

Een mooi voorbeeld van externe locus van controle is dat van een vrouw, die bedrogen werd door haar man, die steeds vreemd ging. Ook zei riep:’Wat heb je me aangedaan?!’. Ze was wel zo slim om hulp te zoeken bij een holistisch therapeute die meteen de vraag stelde wat het aandeel van de vrouw zelf was. De vrouw werd boos en zei:’Ik ga niet vreemd, ik ben oké, het is m’n man die over de schreef gaat, hij is de schuld!’

De therapeute hield echter vol en vroeg toen aan de vrouw of er iets was uit haar verleden wat haar deed denken aan het gedrag van haar man nu, een soortgelijke situatie…De vrouw ging daar nog met tegenzin op in, maar schrok even later, ze zei dat haar vader ook a.h.w. vreemd ging en altijd haar zussen de aandacht gaf en haar nooit en dat ze zich daardoor niet geliefd voelde en het idee kreeg dat ze de liefde niet waard was en dat sleepte ze nu nog mee. ‘Precies’ zei de therapeute ‘je man spiegelt je liefdeloosheid voor jezelf alleen maar’. Toen was er opluchting en besefte de vrouw dat ze zelf iets kon doen namelijk besluiten dat ze de liefde wel waard was. Deze transformatie ging niet onopgemerkt voorbij, het meest opvallende was dat haar man daarna niet meer vreemd ging en haar weer liefhad omdat ze nu ook eindelijk liefdevol voor zizhzelf was, ze werd nu weer gespiegeld, ditmaal in liefde.

‘Wat heb je me aangedaan?!’ is hulpeloosheid ten toon spreiden en je geluk in handen leggen van externe bronnen, anderen. The Work van Byron Katie gaat daar op een goede manier op in en draait de rollen ook om naar zelfreflectie, hij geeft me geen aandacht wordt dan ik geef mezelf geen aandacht in plaats van de schuld bij de ander te leggen die je niet kunt veranderen, pak je zelf de verantwoordelijkheid voor jezelf, wat je dus wel kunt veranderen. In ho’oponopono is het ook verbeter de wereld en begin bij jezelf, het gaat daar om het zuiveren van jezelf. Als je dan  de onvolkomenheid in de ander ziet denk je eerst aan je eigen onvolkomenheid in plaats van te oordelen en doe je er wat aan. Je ziet dan dat de ander zelf verantwoordlijk is voor zijn leven en dat je hem niet kunt controleren of veranderen, als je hem wel probeert te controleren, controleert hij jou, alles wat je probeert te controleren controleert jou, vergeet dat nooit en laat het los in overgave en vergeef en denk Uw wil geschiede en werk met de genade mee.

De meeste kwetsingen doe je jezelf aan, het zijn meestal niet de omstandigheden of anderen die dat doen, maar je gedachten daarover. Als je uitgaat van het feit dat de intenties van de meeste mensen goed zijn ben je minder snel gekwetst en weet je dat de ander alleen maar handelt op een maniet waarvan hij denkt dat het goed is, vrijwel niemand probeer de zaak bewust te verstieren.

In de Rationeel Emotieve Therapie kennen ze het ABC model A staat voor Activating event, de gebeurtenis die zich voordoet, B staat voor belief, je geloof/overtuigingen en C staat voor consequences ofwel consequenties en nu blijkt dat niet A de oorzaak is van C maar B, het gaat er dus om wat je gelooft, wat je overtuigingen zijn. De Bijbel zegt dat ook: ‘U geschiede naar uw geloof’, let er dus op waar je in gelooft en wat je overtuigingen zijn en of die bijdragen aan je levensgeluk of je juist tegenwerken.

Velen van ons zijn onbewust hun eigen ergste vijand. Rumi zei:’Wie z’n gebreken niet opmerkt is zijn eigen vijand’. Mary J Blige, de hiphopzangeres zong in no more drama ‘The enemy was me!’ en zo zijn er velen geweest die hebben ontdekt dat ze hun eigen vijand waren en alleen daardoor konden ze vriendschap met zichzelf sluiten en in vrede leven, je moet eerst je schaduwzijden onder ogen durven zien om in vrede en harmonie en liefde te kunnen leven. Jung zei: ‘We worden niet verlicht door ons lichtgestalten voor te stellen maar door ons bewust te worden van het duister in ons’.

We hebben vaak de neiging om onze duistere zijde op de ander te projecteren en die de schuld te geven, neem die projecties terug en oordeel niet, zoals ook de Bijbel weer zegt:’Oordeel niet opdat ge niet geoordeeld zult worden’. We worden continu gespiegeld door onze omgeving, als onze omgeving niet in harmonie is kunnen we er donder op zeggen dat wij niet in harmonie zijn en er dus wat aan doen in plaats van de omgeving of de ander de schuld te geven en zeggen wat heb je me aangedaan.