Tranen

Tranen hebben iets heiligs.

Ze zijn geen teken van zwakte

maar van kracht.

Ze zijn boodschappers van

groot verdriet en

van onuitsprekelijke liefde

Washington Irving

Boek ‘Hoe gaat het?’

 

In december 2014 komt mijn nieuwste boek uit :”Hoe gaat het?’ heet het met als ondertitel ‘over de menselijke conditie’, o.a. antwoorden op de vraag hoe het gaat en soms hilarische en dramatische heel interessant, 116 pagina’s bij uitgeverij Boekenbent, 17,50 euro, als u nu bestelt betaal ik de verzendkosten

Laat je niet vergiftigen

Peter de Kock schreef op 29-11-2011 op z’n blog(peterdekock.nl) over het onderwerp: ‘Laat je niet vergiftigen’ Hij schreef dat hij geen kranten meer leest en het nieuws niet meer volgt omdat het naar zijn idee gif is dat hij dan tot zich zou nemen. Hij zegt dat het spanning, angst, stress oproept en dan moet je wegwezen zegt hij. Hij stelt dat als je gif inneemt het lichaam dat weer uitkotst om jezelf te beschermen, zo moet je het ook doen met geestelijk gif. Hij kreeg daar vele reacties op ook dat ie daardoor z’n kop in het zand steekt en de realiteit niet wil zien.

Ik schreef hem dat ik ook gestopt was met kranten lezen naar aanleiding van een Cherokee verhaal. Een Indiaan vroeg aan zijn opperhoofd: ‘In mij heb ik een wolf van het kwade en een wolf van het goede, welke wolf zal er winnen?’. Het opperhoofd antwoordde hem: ‘De wolf die je voeding geeft’. Ik stopte dus met de shit uit de kranten en nam een abonnement op Spiegelbeeld, Psychologie magazine en Inzicht en daarmee voedde ik de goede wolf.

Ook schreef ik aan Peter dat ze in de computerindustrie de term GIGO kennen ofwel Garbage In – Garbage Out, als je er vuilnis instopt komt er ook weer vuilnis uit, pas dus op wat je tot je neemt aan informatie en inzichten en pas psychische hygiène toe, waar ook Inayat Khan al op wees.

Waarom hebben de media met hun slechte, negatieve nieuws en drama dan toch zo’n succes en trekken ze zoveel belangstelling. De media stellen zelfs dat goed nieuws geen nieuws is maar alleen slecht nieuws nieuws is. Onderzocht is dat de meeste mensen 95% van hun tijd aan drama besteden en 5% aan essentie en ik denk dat die 5% nog aan de hoge kant is, daar spelen de media dus op in. Het is dus drama dat erin gaat en ook weer drama dat eruit komt, zoals een vriend zei: ‘Mijn leven is een groot drama en wat geniet ik daar toch van!’

Als mensen informeren hoe het met je gaat let dan eens op of het echt liefdevol bedoeld is, of alleen maar nieuwsgierigheid om wat te roddelen te hebben, laat je daarmee niet in want dan vervreemd je nog verder van wat je essentie en liefde is.

Veel gesprekken gaan nergens over het is wat ze fatische communicatie noemen, praten om de tijd te doden om wat te doen te hebben om de verveling te verdrijven, het is vergif voor je net als roddel en kots dat weer uit en beter is nog om er helemaal niet aan te befginnen.

Als je elke dag een klein beetje gif neemt word je immuun voor het gif en dus heel ongevoelig, dat is ook de klacht van de goede doelen die drama laten zien,  dat de mensen er ongevoelig voor zijn geworden ze zijn resistent geworden. De westerse wereld zit in z’n hoofd en daar zit alleen maar kennis, kil en koud, de wijsheid zit in het hart en ook de liefde zit daar en dat vergeten we omdat we er geen tijd voor overhouden omdat we zo druk zijn met het innemen van het gif en het drama.

Een voor de realiteitsdenkers: gif en drama zijn realiteit maar daarom ben je nog niet verplicht dat in te nemen, dat is je eigen (onbewuste) keuze als je dat wel doet en je leven daarmee verzuurd. Een psychiater in Amerika verbood z’n patiënten om naar soaps te kijken in verband met het gevaar van introjectie van het gedrag van de meestal ongelukkige personages die er in optreden. De psychiater zag het gif daarvan. Het gevaar is ook dat als we naar soaps zoals GTST kijken we gaan denken dat het met ons nog wel meevalt en dus niks doen en alles bij het oude laten en wegdromen met de helden uit de films. Veel mensen spelen zelfs in hun eigen leven nog niet de hoofdrol, eis die NU op, je hebt er recht op.

Verdrongen/verstoten aspecten van jezelf

Alle aspecten die je verdrongen of verstoten hebt zul je weer aantreffen in je omgeving die je deze weer voorspiegelt en uispeelt, je omgeving is de spiegel van jezelf

Paradoxale intentie

Hier een voorbeeld van paradoxale intentie:

Angst voor slapeloosheid resulteert in een hyperintentie tot slapen, voortvloeiend uit de anticiperende angst dat men hierin niet zal slagen. Het is ook bekend dat hyperintentie het gewenste afstoot en uitsluit, het dient vervangen te worden door de paradoxale intentie om wakker te willen blijven en dan zal er weldra de slaap volgen…

Zo is het ook met een te grote drang om gelukkig te worden, het is een hyperintentie die dus tot het tegengestelde namelijk ongeluk leidt. Ik ken een therapeut die zei: ‘Eis van jezelf dat je gelukkig bent’, ik wees hem op het gevaar van zo’n eis, zo’n hyperintentie, per mail, hij reageerde daar niet op, ook telefonisch bleek hij onbereikbaar. Ik kreeg steeds zijn partner aan de lijn die me nooit kon vertellen wanneer hij er weer zou zijn. De partner beloofde mij dat hij zou vragen of de man mij terug wilde bellen, ik ben nooit gebeld. De therapeut voelde nattigheid, ik legde een bom onder z’n filosofie…

Een therapievorm voor als je je ongelukkig voelt is ook om het erger te maken, steeds erger en dramatischer en tragischer, ook dan werkt de paradoxale intentie en lost je nare gevoel op.

De levenskunstenaar streeft niet naar geluk, hij weet namelijk dat het een automatische resultante is van bewustwording en zelfkennis en daar zet hij zich op een stressvrije en rustige manier voor in.

Als je de neiging hebt om je te veel zorgen te maken ga ook dat enorm overdrijven en maak de zorgen steeds groter en dan zie je op een gegeven moment de absurdheid ervan in en valt het van je af

Als we woede persé willen onderdrukken gaat het een nog grotere rol in ons leven spelen. Alles waar je je fel tegen verzet wordt sterker. Hyperintentie ten aanzien van je woede laat je erom lachen en dan is de paradoxale intentie aan het werk. Het is wel verstandig om de boodschap die de woede voor je heeft te begrijpen en achterhalen. Het kan een onvervulde behoefte zijn, of een afwijzing, of een nee op een vraag of verzoek, of een belediging, maar het kan ook oude pijn uit je onverwerkte verleden zijn of het schenden van je grenzen, zoek uit wat het is een leer ervan. De levenskunstenaar onderdrukt zijn woede niet maar gebruikt hem op een constructieve manier o.a. om zijn grenzen te eerbiedigen.

Bron: Boek ‘Geluk & Levenskunst’ – Henny Bos (verschijnt eind 2014)