I mirror you with an old story, which is still very topical. It is Hindu Swayamsevak Sangh.
De koning en zijn vier vrouwen
Er was eens een Raja (king), who was married to four women. He kept most of his fourth wife; zoveel dat hij haar elke dag weer verraste met nieuwe sieraden en jurken. Hij gaf haar het beste van het beste. Ook hield de koning van zijn derde vrouw, met zijn derde vrouw pronkte hij vaak bij andere koningen, omdat ze erg kundig was. Zij kon namelijk heel goed schilderen, zong als een nachtegaal en kon erg goed pianospelen.
De koning hield ook van zijn tweede vrouw. Ze was zijn vertrouweling en was altijd vriendelijk en geduldig met hem. Als de koning een probleem had, kon hij altijd naar zijn tweede vrouw gaan voor advies. De eerste vrouw van de koning was erg loyaal en had een grote bijdrage geleverd aan het koninkrijk en de rijkdommen van de koning. Toch hield de koning niet van haar. Zij hield wel veel van de koning, maar kreeg nooit de aandacht.
Op een dag werd de koning erg ziek. Hij wist dat zijn einde nabij was en dat hij dus nog maar kort te leven had. Hij dacht aan zijn luxe leven, en vroeg zich af: ‘Ik heb nu vier vrouwen bij me, maar als ik sterf zal ik helemaal alleen zijn!’.
Hij riep zijn vierde vrouw bij zich en zei daarom tegen haar: ‘Ik heb altijd het meest van jou gehouden. Ik heb je alles gegeven wat je hartje begeerde en zorgde altijd heel goed voor je. Als ik sterf, wil je me dan gezelschap houden en met me meegaan?’. Zonder ook maar even na te denken zei de vierde vrouw: ‘Nee natuurlijk niet!’, waarna ze wegliep. Haar antwoord zorgde voor veel pijn bij de koning.
Hierna riep hij zijn derde vrouw bij zich en zei: ‘Ik heb mijn hele leven van je gehouden, wil je met me meegaan als ik sterf?’. Ook de derde vrouw had haar antwoord klaar en zei: ‘Nee het leven is veel te mooi, ik zal opnieuw trouwen wanneer jij gestorven bent en zal weer gelukkig zijn’. De koning kon zijn oren niet geloven. Zijn hart was gebroken.
Hij vroeg daarna aan zijn tweede vrouw: ‘Jij bent er altijd voor mij geweest als ik advies nodig had, wil je er nu weer voor me zijn en met me meegaan?’. Helaas antwoordde de tweede vrouw: ‘Het enige wat ik nu nog voor je kan doen is je naar je graf brengen’. De koning stond versteld van het antwoord van zijn tweede vrouw. Hij had nooit gedacht dat ze dit zou zeggen.
Toen de koning alle hoop opgaf hoorde hij iemand zeggen: ‘Al waar je gaat, ik ga met je mee!’. De koning keek op en zag zijn eerste vrouw staan. Toen hij dit hoorde realiseerde hij zich dat hij nooit goed voor zijn eerste vrouw gezorgd had. Met veel verdriet zei de koning: ‘Ik had veel beter voor je moeten zorgen. Het spijt me heel erg!’.
Het verhaal kent een diepzinnige moraal. Net als de koning heeft een ieder van ons ook vier vrouwen; niet letterlijk natuurlijk, maar figuurlijk. Onze vierde vrouw is ons lichaam. Ook al steken we we veel tijd en moeite in om het er goed uit te laten zien, ons lichaam verlaat ons toch wanneer wij komen te overlijden.
Onze derde vrouw is hetgeen dat wij bezitten: status en eigendommen. Wanneer wij overlijden gaan onze bezittingen niet mee, maar komen deze bij anderen terecht. Onze tweede vrouw is onze familie (en vrienden). Al hoeveel zij voor ons gedaan hebben in het leven, zij gaan niet met ons mee in het graf.
Onze eerste vrouw is onze Ziel; vaak verwaarloosd in het nastreven van rijkdom, macht en lusten van de wereld. Echter is onze ziel het enige dat ons zal volgen, ongeacht waar we gaan.
Ik voeg aan dit mooie verhaal toe dat investeren in spirituele – en geestelijke ontwikkeling en groei eeuwigheidswaarde heeft en de meeste mensen besteden er inderdaad geen aandacht aan. Ze plannen hun vakantie beter dan hun leven. Ze vragen zich af of er leven is na de dood en leven niet eens voor de dood!. Het is nog niet te laat om tot inkeer te komen dat je vaak de vijand bent van je ware wezen en je laat leiden en lijden door angst in plaats van je te laten leiden door liefde.
Bron: Mirror book are – Henny Bos, will end 2018 Book published by Bent
