Intradependentie

De vele sub-persoonlijkheden in ons hoofd…

De afhankelijkheid kan ook intradependentie zijn, waarin je afhankelijk bent van je denken, voelen en doen in plaats van er de baas over te zijn, je hebt het dan nooit eens stil in je hoofd en hart, er is geen harmonie en geen congruentie waarin denken, voelen en handelen op één lijn liggen

De intradependentie kan ook betrekking hebben op je sub-persoonlijkheden die de baas over je spelen, je bent dan weer niet uit één stuk

Ik belde ooit een therapeute in psychosynthese die mij veel geleerd had over m’n sub-persoonlijkheden, o.a. dat ik me ervan moest distanciëren en moest disidentificeren en Zelf de baas mocht zijn als regisseur en dirigent. Ik nodigde haar uit om even uit te wisselen met haar, ik noemde haar liefdevol en begaafd, ze zei meteen heel spontaan dat ze dat een leuk idee vond en we maakten een afspraak. Circa drie uur later belt ze me op en haar stem klonk nu ineens heel anders, meer klinisch en afstandelijk, achterdochtig vroeg ze me waarom ik haar wilde zien, ik zei dat twee meer weten dan een en dat ik haar liefdevol en begaafd vond, ze zei nu nee, over sub-persoonlijkheden gesproken ik had nu een heel andere vrouw aan de lijn, haar therapeut sub-persoon regeerde haar de tweede keer.

Ik werd beheerst door de generaal en nummer 9, die wil scoren en ook het produktiemannetje deed mee, ik was dus ook intradependent, wat een vorm van codependentie is. M’n gedrag was berekenend en manipulatief om bij anderen in de smaak te vallen liet ik me door gedachten leiden die me vertelden wat de ander graag zou willen.

Ik had tijdens m’n marketingstudie geleerd om in te spelen op de behoeften van anderen, maar vergat m’n eigen behoeften en was dus een vijand voor mezelf, ik werd een workaholic die 60 a 70 uur per week werkte om de erkenning, waardering en liefde te krijgen die ik in m’n jeugd zo had gemist. Ik besefte niet dat die waarden van binnen moeten komen en buiten je niet te vinden zijn.

Veel mensen doen vriendelijk maar zijn het niet, leven in onmin met zichzelf zonder dat in de gaten te hebben en proberen de liefde van buiten te halen, wat codependent gedrag is, je geluk is dan afhankelijk van je partner en je hebt het dan niet meer in eigen handen.

Ook bij intradependentie geldt dat zelfkennis de uitkomst biedt en naar interdependentie leidt, waarin je kunt geven en delen van wat je in je hebt aan liefde, vrede, harmonie, geluk, humor, etc.

Chris de Burgh zingt over the battle between the head and the heart, de strijd tussen hoofd en hart is bij de meesten van ons wel bekend. Het hart heeft redenen waar het hoofd niets van snapt en waar het hoofd tegen is

De disidentificatie die ik leerde was: ‘Ik heb gevoelens maar ben niet mijn gevoelens, ik heb gedachten, maar ben niet mijn gedachten, ik heb een lichaam, maar ben niet m’n lichaam, het is het grote loslaten tot er niets overblijft dat alles blijkt te zijn, zodra jij niet meer bent is ook je grootste probleem opgelost en kan je goddelijkheid z’n intrede doen in de leegte die je hebt aangeboden

Goethe zei: ‘Stirb und werde’ en na m’n crisis begreep ik pas wat hij bedoelde, voor m’n gevoel was ik ook gestorven aan m’n oude ik en het Zelf was er nu voor in de plaats gekomen dat de baas is over denken, voelen en handelen en over de subpersoonlijkheden, die nu m’n dienaren zijn.

Bron: Boek ‘Anderenwaarde, over codependentie’ – Henny Bos, Uitgeverij Boekenbent 2012

Gespreksgroep 24-6-2012

Doetinchem, Zondag 24 juni 2012, organiseert Henny Bos een gespreksgroep codependentie met als thema Eigenwaarde. Het duurt van 14u tot ca.16u en de toegang is gratis incl.koffie en thee met wat erbij. Van het gesprek zal een CD-opname worden gemaakt. Er zal een open uitwisseling plaatsvinden van oorzaken van de te lage of te hoge eigenwaarde die we ervaren en wat we er aan kunnen doen. Aanmelden is noodzakelijk bij Henny Bos 0314 – 343821 of email: hennybos@xs4all.nl, meer informatie is te vinden op het codependentie-netwerk waar u gratis lid van kunt worden

Ik ben een gever, geen nemer

Als tijdens onze opvoeding niet aan onze behoefte aan liefde, erkenning, waardering, aandacht, warmte, koestering, respect, etc. wordt tegemoet gekomen trekken we vaak de conclusie dat we die niet waard zijn…

Het komt niet in ons op om te stellen dat onze ouders in gebreke blijven en onvermogend zijn om onze behoeften te vervullen. We gaan dus extra ons best doen om, door veel te geven, alsnog onze behoeften vervuld te krijgen en als dat niet lukt trekken we de conclusie dat we onze behoeften maar moeten vergeten en dan richten we ons op de behoeften van de ander die dan belangrijker voor ons worden dan onze eigen behoeften, typisch codependent.

Ingeborg Bosch van PRI(Past Reality Integration) stelt dat ‘Ontkenning van behoeften’ een afweer is van oude pijn, die niet geheeld is. Ze stelt ook dat het de moeilijkst te helen afweer is omdat we stellen dat het met ons heel goed gaat als redder/helper van anderen en dat de anderen het veel erger hebben dan wij en onze hulp dus hard nodig hebben, we voelen ons dan machtig dat we de hulpbiedende partij zijn. We cijferen onszelf weg en daar heb je de codependentie. Je eigenwaarde is dan afhankelijk van hoeveel je geeft aan anderen, pas dan ga je je goed voelen en ‘lekker in je vel’. Je wordt meestal aangetrokken tot mensen met problemen, die je kunt helpen en dan pas voel je je in je kracht staan, als je iets kunt doen. Je bent een redder en helper die denkt de ander te kunnen veranderen door wat we voor ‘m doen. Je bent daarmee een doener geworden(soms zelfs een echte work-a-holic) en vergeet wat Amerikanen zeggen: ’We are human beings, not human doings’.

Een belangrijke les die we mogen leren is dat we het ook waard zijn om te ontvangen, maar daarvoor moeten we eerst de liefde, aandacht, waardering, etc aan onszelf geven. Zolang we dat niet doen en liefdeloos zijn naar onszelf zullen we in onze relatie daarin gespiegeld worden en niet echt liefgehad worden maar gebruikt worden. Veel mensen gebruiken mensen en hebben dingen lief in plaats van mensen lief te hebben  en dingen te gebruiken.

Probeer het niet van buiten te halen zoals de codependent probeert te doen, het is de weg naar binnen en dan kun je de ander liefhebben als jezelf…

pdf interview Paravisie

Ik kwam op het idee om een pdf aan te vragen van een artikel in Paravisie. Het betreft een interview door Yvonne Polman met mij over codependentie. Van dit interview is ook een CD verschenen, dat met toestemming van Yvonne wordt verspreid. De opname duurt ruim 1 uur en geeft nog heel wat meer informatie dan in het artikel staat. Yvonne stelde goede vragen en wist veel nuttige informatie uit me te halen. De CD vraagt een investering van 10 euro incl.verzendkosten

Hier het pdf bestand: paravisie artikel 2010

Ik wil dat ze me aardig vinden

Aardig gevonden willen worden zorgt voor veel problemen en ellende. Als je dat nodig denkt te hebben ga je de ander bespelen met gedrag dat er voor moet zorgen dat de ander je aardig gaat vinden, om de ander gunstig te stemmen en te vleien, je speelt dan een rol en bent jezelf niet meer en vervreemt van jezelf.

Je bent dan een people pleaser, een mister nice guy, zoals ik altijd was. Je doet dan aardig zonder het echt te zijn. Je bent er dan onbewust op uit om het gedrag van de ander te controleren, door hem te manipuleren en z’n gedrag probeert bij te sturen in jouw richting.

Je vergeet dat je de ander niet kunt veranderen en niet kunt dwingen om je aardig te vinden. Bovendien is het zo dat de ander in feite jouw  gedrag bepaalt en controleert. Alles wat je wilt controleren, controleert jou, dat is de tragiek.

Lao tse zei 500 jaar voor Christus: ‘Als je je teveel aantrekt van wat anderen over je denken, ben je je leven lang hun gevangene’. Lao tse wist toen al wat codependentie was avant la lettre.

Wat de ander van je vindt is helemaal zijn zaak en daar heb je je niet mee te bemoeien, het is niet jouw verantwoordelijkheid maar de zijne. Bonny Raitt zingt heel mooi: ‘Can’t make you love me, if you don’t’

Als de ander onvermogend is om je lief te hebben en aardig te vinden is dat niet jouw probleem, maar het zijne. ‘Don’t interfere’ zeggen Amerikanen ofwel bemoei je er niet mee, het is hun karma, hun zaak, niet de jouwe

Als je jezelf aardig vindt heb je het niet nodig dat anderen je aardig vinden en zal het je juist het meest ten deel vallen omdat je echt, authentiek en aimabel bent in plaats van dat je en rol speelt en je in allerlei bochten wringt en onecht bent.

Ook uit mijn kennis van de Norwoodgroepen blijkt dat vrouwen die ongelukkig zijn en een hekel aan zichzelf hebben er het meest op uit zijn om aardig gevonden te worden en liefgehad te worden, als pleister op de wonde en dat lukt natuurlijk niet want ze worden gespiegeld in hun gedrag en trekken partners aan die niet bereid zijn of in staat zijn om hen lief te hebben en aardig te vinden, en dat is een les voor ze die ze vaak niet zien, dat ze in de spiegel kijken en hun eigen liefdeloosheid naar zichzelf gespiegeld zien. Ze geven de partner de schuld en stellen zichzel op als onschuldig slachtoffer en nemen geen verantwoordelijkheid voor hun eigen leven en geluk. Wat ze niet beseffen is dat als je je eigen schaduwkanten verdrongen hebt je die onbewust in een partner aantrekt die ze je laat zien…

In haar voortreffelijke artikel ‘Do you love to be needed, or need to be loved’ schrijft Shari Schreiber: ‘De persoon die je kiest om lief te hebben en als partner zal je eigen emotionele ontwikkeling spiegelen’

Als men niet aardig voor je is ben je wellicht niet zo aardig voor jezelf. De Work van Byron Katie wijst daar ook op, dat is de les die we mogen leren.