Macht en manipulatie

/door

In de dramadriehoek spelen macht en manipulatie een grote rol. Nietzsche had het al over ‘Der Wille zur Macht’ dat het ego kenmerkt. Het ego dat de hoofdrol wil spelen en speelt in de dramadriehoek. Het ego manipuleert om zijn zin door te drijven en gelijk te willen hebben. Machiavelli zei: ‘Het doel heiligt de middelen’ en dat credo wordt gehanteerd in de driehoek.

George Simon Jr. -Ph.D. schreef het mooie boek ‘In sheep’s clothing – understanding en dealing with manipulative people’ George scoort punten als hij zegt dat de wolven zich hullen in schaapskleren en zich onschuldig voordoen. Ze zijn vaak welbespraakt, charmant en kunnen met vleiende woorden je precies daar krijgen waar ze je hebben willen. Ze kunnen je zonder dat je dat in de gaten hebt naar beneden halen en dwarsbomen. Als je dat niet weet kan je dat kwetsen en beschadigen. Alles waarvan je niet bewust bent kan je kwetsen en daar kun je de slaaf en het slachtoffer van worden.

De aanklager manipuleert door zijn gedrag en woorden om zelf de macht te hebben. De redder voelt zich diep van binnen niks waard en wil graag de macht over het slachtoffer om zich toch nog wat waard te voelen. Het slachtoffer manipuleert door zielig te doen, te huilen en zijn hulpeloosheid waarmee hij de redder opzadelt met schuldgevoelens om toch maar te helpen. Hij zorgt ervoor dat de redder zich schuldig voelt als hij het slachtoffer niet helpt en zo grijpt het slachtoffer naar de macht.

Als het even kan zorgt het slachtoffer er ook nog voor dat de redder zich een slecht mens gaat voelen als hij het slachtoffer niet helpt met zijn ellende, die hij zelf steeds veroorzaakt en die hij een ander laat opruimen. Goethe zei: ‘Het ergste dat een mens kan overkomen is dat hij zich slecht over zichzelf gaat voelen’

Als de redder merkt dat de aanklager het slachtoffer op zijn nummer zet zal de redder de aanklager aanklagen en zo zelf ook een aanklager worden en als dat niet helpt vervolgens een slachtoffer. En zo gaat de cirkel eindeloos door.

Alleen hij die zich machteloos voelt wil de macht, we willen vaak dat wat we niet hebben in plaats van blij te zijn en dankbaar met/voor wat we hebben.

In de dramadriehoek gaat het over macht over de ander in plaats van de macht tot iets en over jezelf.

We spelen in de dramadriehoek spelletjes met elkaar. De aanklager speelt graag het spel ‘Nu-Heb-Ik-Je-Ellendeling’, de redder het spel ‘Kijk-Eens-Hoe-Goed.Ik-Ben’ en het slachtoffer het spel ‘Arme-Ik’ en ‘Kijk-Eens-Wat-Je-Mij-Hebt-Laten-Doen’., dit zijn enkele van de vele spelletjes die we spelen.

Eric Berne schreef het boek ‘Games people play’ slecht vertaald in het Nederlands met ‘Mens erger je niet’, het is een aan te bevelen boek om je bewust te worden van de spelletjes die je speelt en je daarvan los te maken en echt en authentiek te worden.

Bron: Boek ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos (verschijnt medio 2013)

Hurt people hurt…

/door

Hurt people hurt. Ofwel gekwetste mensen kwetsen en alle deelnemers aan de dramadriehoek zijn gekwetste mensen. Ze hebben de beste intenties in de meeste gevallen maar doen vaak het slechte. De Bijbel stelt dat ook en zegt: ‘We willen het goede maar doen het slechte..’. Slachtoffers worden vaak daders.

Als je pijn hebt denk je alleen aan jezelf en geef je je pijn door aan de ander. Als je vreugde en geluk kent dan wil je dat delen met anderen en is dat wat je te geven hebt.

De aanklager reageert onbewust zijn woede af op de ander. De redder wil zich niet niks voelen en probeert zich door zijn hulp nog een beetje goed te voelen en is dus egoïstisch zonder dat te beseffen. Het slachtoffer is in het verleden vaak gekwetst en blijft daarin hangen en dat geeft hij dus weer door.

Let maar eens op wat mensen zeggen en hoe ze het zeggen. De Fransen zeggen zo mooi: ‘C’est le ton qui fait la musique’. Een vrouw die over haar geluk en liefde sprak deed dat met een grafstem en treurige blik, er klopte niks van, ik vroeg door en toen bleek dat ze absoluut niet tegen fouten kon en ze ontkende en er dus niks van leerde en nog steeds een slachtoffer was. Ze zei ‘Zo kom ik de dag wel door’, alsof het een lastige opgave is. Ik werd moe van die vrouw, haar energie was heel negatief en zwaar het was van een lage frequentie en ze was een energievreter. Ik zal verder contact met zo iemand mijden, want een slachtoffer wil altijd gelijk hebben en staat niet open voor de mening en ideeën van anderen, contact heeft dan geen zin. Ze willen hun gelijk in plaats van hun geluk. Het zijn ook de mensen die beweren schuldloos gescheiden te zijn en dus niet erkennen dat ze zelf wellicht ook fouten hebben gemaakt en dus slachtoffer blijven, als beloning levert hen dat aandacht en hulp op.

Osho had het over bedelaars die niks hebben en bij elkaar bedelen om de liefde en aandacht die ze niet te geven hebben omdat ze het niet ontwikkeld hebben, niet de moeite hebben genomen om zichzelf te ontwikkelen en bewust te worden en een gever en deler te worden. Ze projecteren hun eigen ellende op de ander. Je bent wat je ziet en doet. Op school vroeger zeiden we al: ‘Wat je zegt ben je zelf!’, een grote wijsheid waarvan we de waarde toen nog niet beseften.

Soms is het zo dat iemand die zelf gekwetst werd niemand meer wil kwetsen en een people pleaser wordt en dus oneerlijk is en een ander niet durft te confronteren met zijn slechte gedrag en het onacceptabele accepteert en dat is codependent gedrag.

Het is ook: Hurt people get hurt’. Als je gekwetst bent word je sneller gekwetst, want dat is zo vertrouwd en bekend. De Bijbel zegt: ‘De waarheid zal je vrij maken’, dat is helemaal waar, maar voor gekwetste mensen is het zo dat de waarheid ze woedend maakt en hen kwetst, ze verzetten zich ertegen.

Ik noemde een slachtoffer een slachtoffer en ze werd boos en zei dat ik haar daarmee kwetste in plaats van bewust te worden van haar slachtofferschap en er wat aan gaan doen, weerde ze alles af en dacht er zelfs niet eens over na. Vernon Howard zei: ‘Er is een nieuw leven maar het oude leven toont nog niet eens de interesse om het zelfs maar te onderzoeken’…Een Amerikaan zei: ‘Some people get better others get bitter’. Gekwetste mensen raken sneller verzuurd, verbitterd en gefrustreerd., ze kwetsen zo ook nog een keer zichzelf.

Gekwetste mensen zijn vaak heel bang om weer gekwetst te worden(en angst trekt het gevreesde aan!). Ze bouwen muren om zich heen ter bescherming en opvallend is dat als je een beschermende en afschermde houding hebt je niet kunt leren en niet openstaat, er kan niks binnenkomen, dus de ellende hou je zo in stand. Amerikanen noemen dat reenactment ofwel het herhalen en opnieuw uitspelen van je jeugtrauma’s, met alle ellende van dien voor jezelf en de ander.

Bovendien werkt de wet van de aantrekkingskracht. Gekwetste mensen trekken gekwetste mensen en kwetsingen aan!, zonder dat te beseffen. Het zal steeds meer worden tot de bodem wordt bereikt en degeen die het betreft inziet dat hij moet veranderen. Tot die tijd is er angst voor  verandering en weerstand.

De aanklager raakt snel gekwetst door anderen en heeft een kort lontje en gaat dan over tot de tegenaanval. De redder kwetst zichzelf door geen aandacht te besteden aan zijn eigen behoeften en helemaal op de ander gericht te zijn. Het slachtoffer is een en al kwetsing, waar hij zijn beklag over doet en veel zelfmedelijden heeft in plaats van er wat aan te doen.

Ze willen allemaal begrip zonder zelf begrip te hebben voor zichzelf en de ander. Gandhi zei heel mooi: ‘Wees zelf de verandering die je in de wereld wilt zien!’, een wijs en goed advies.

Bron: ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos (verschijnt in 2013)

Kernovertuigingen

/door

Bijgaand een pdf met veel informatie over kernovertuigingen die kunnen leiden tot bewustwording dat je in de dramadriehoek zit

Kernovertuigingen

Norwood

/door

Robin Norwood is de grondlegster van de Norwood-vrouwengroepen en auteur van ‘Women who love too much’, in het Nederlands vertaald met ‘Als hij maar gelukkig is’, met als ondertitel ‘vrouwen die teveel in de liefde investeren’ en dat is precies wat de beschreven vrouwen doen: investeren, dus zakendoen met berekenend gedrag om rendement te halen en dat is helemaal geen liefde.

Een betere titel voor het boek zou zijn geweest: ‘Women who control too much’ of in het Nederlands: ‘Als hij maar verandert’. De beschreven vrouwen zijn allemaal uit op controle en dominantie en manipuleren hun partner, die hen gelukkig moet maken, omdat ze zichzelf ongelukkig en leeg voelen en codependent zijn, zonder dat te beseffen.

Robin noemt die vrouwen aantrekkelijk, capabel en intelligent, ik vind dat het opsokkelen van losers die ernstig getraumatiseerd zijn en geen enkele zelfreflectie aan de dag leggen. De partner deugt niet en die zullen ze wel even ‘redden’ en ‘verbeteren’ en veranderen, een nogal aanmatigende, belerende en arrogante houding die een overcompensatie is van minderwaardigheids-gevoelens die zo eigen zijn aan codependentie. Ze projecteren hun eigen ellende op hun partner die hen alleen maar spiegelt(soort zoekt soort)

Norwood schrijft over een vrouwelijke cliënt die zegt: ‘Maar hoe kon ik weten dat ik hulp nodig had?, ik dacht dat ik het allemaal prima deed!’. Rumi zei: ‘Wie in zichzelf geen gebreken ontdekt is zijn eigen vijand’ En dan is er geen liefde maar haat en zelfafkeer, die gespiegeld wordt door de partner die ze kiezen. Ze kiezen voor het bekende en dat is vijandschap en zelfafkeer. M’n vriend Peter de Kock zei: ‘Codependentie is in oorlog zijn met jezelf’ en vele auteurs en wijzen delen die mening met hem. Als je in oorlog bent met jezelf kom je dus ook in oorlog met je partner ‘t is besmettelijk. Wat die vrouwen, waar Norwood het over heeft, dan doen is de partner de schuld geven, die deugt dan niet en dan vluchten ze naar een nieuwe relatie, zonder iets geleerd te hebben en maken weer dezelfde fouten, niet erg intelligent.

Norwood schrijft:’Omdat we niet van onszelf kunnen houden hebben we hem nodig om ons ervan te overtuigen dat we het waard zijn om liefgehad te worden’ Dat is heel onintelligent gedrag. Bovendien is het zo dat als hij zegt dat hij van de vrouw houdt, ze hem niet zal geloven omdat ze niet eens van zichzelf houdt, dus hoe kan iemand wel van ‘r houden?. Daar komt nog bij dat als je niet van jezelf houdt je niet eens in staat bent om van een ander te houden, het is onmogelijk, dan ga je in plaats van teveel liefde te geven controleren, domineren, verbeteren, veranderen naar je eigen beeld en dat is geen liefde. Een Amerikaanse actrice zei het heel mooi ze zei dat een vrouw haar partner zo lang probeert te veranderen tot zo hem niet meer moet.

”  Het succes van de liefde,

ligt in de liefde zelf

– niet in het resultaat van de liefde.

 

Het is natuurlijk dat we in de liefde graag het beste voor de ander wensen, maar of dit nu zo uitdraait of niet, doet niets af aan de waarde van de liefde die we schonken.”

Mother Teresa 

Norwood schrijft over een vrouw die te zeer liefheeft: ‘Ik voelde met sterker, wijzer en wereldser dan hem’, dat is de vergelijkingsval en superieur denken, waar minderwaardigheid aan ten grondslag ligt. Als je je meer voelt dan je partner is er al geen gelijkwaardigheid meer en is dat pathologisch gedrag. Als de Norwood groepen zich baseren op het boek van Robin Norwoord houd ik m’n hart vast voor de desastreuse gevolgen. Al de beschreven vrouwen vertonen codependent gedrag en zouden meer naar hun eigen aandeel moeten leren kijken om tot heling en genezing te komen, zouden meer aan zelfreflectie moeten doen en hun schaduwkanten moeten leren zien en erkennen en transformeren. Freud zei: ‘De mens is beter dan hij weet, maar slechter dan hij denkt’ En Lao tse zei:’Mooie woorden zijn vaak niet waar en ware woorden zijn vaak niet mooi’. Norwood sokkelt de vrouwen op door ervan uit te gaan dat zijn teveel lief hebben en dus goed zijn, waar het tegendeel waar is. Nietzsche waarschuwde al voor de ‘goeden’ hij zei dat het de giftigste vliegen zijn die steken

Ontkenning

/door

Vaak ontkennen we dat we een of meer van de rollen uit de dramadriehoek spelen en maken we onszelf wijs dat we meesterschap hebben over ons leven, waar we in werkelijkheid vaak een slachtoffer zijn. Onderzocht is dat 80% van de Nederlanders denkt over een bovengemiddelde intelligentie te beschikken, dat zegt al genoeg over onze zelfoverschatting. Freud zei: ‘We zijn beter dan we weten, maar slechter dan we denken’.

5% trekt de kar, 90% zit er bovenop en 5% houdt de kar tegen. De 5% die de kar trekt dat zijn de initiatiefnemers, de ‘achievers’, die de dingen voor elkaar krijgen, de mensen die hun leven op orde hebben, de rest bestaat uit slachtoffers die denken dat ze dat niet zijn. Een Amerikaanse deskundige zei: ‘We are victims of victims of victims’ ofwel we zijn slachtoffers van slachtoffers van slachtoffers en willen daar niet aan, willen dat niet zien, wat dat is te pijnlijk en dan kiezen we liever voor de illusie, ofwel maya zoals de hindoes dat noemen en beschouwen dat als onze werkelijkheid.

De meeste mensen geven geen respons vanuit hun wezen en hart maar schieten in een reactie op de ander en laten hun gedrag dus bepalen door de ander en dan ben je slachtoffer zonder dat te beseffen.

Zodra je je bewust wordt van je slachtofferrol kun je dat patroon doorbreken en er boven gaan hangen en vogelperspectief, helicopterview gaan ontwikkelen en naar je eigen gedrag gaan kijken en ervan loskomen.

Bewustwording is de sleutel samen met zelfkennis, zelfinzicht en zelfbesef.

Bron: Booklet ‘Dramadriehoek’ – Henny Bos, verschijnt begin 2013