De dramadriehoek komt veel voor in codependentie en dan spelen we afwisselend de rollen van redder/helper en dan aanklager/vervolger en slachtoffer Ik heb daar zelf ook een ervaring mee opgedaan en lees daarover voor op de volgende geluidsopname van ca. 5 minuten, het is tragikomisch
Karpman Drama Triangle (drama driehoek)
bron: CD lezing over codependentie Henny Bos
Ik ontmoette bij Wim ooit een man, ik zal hem Jacob noemen, die zich een paranormale meester noemde en Wim begeleide en hem vertelde wat hij moest denken, voelen en doen. Aan alles kon je merken dat hij zich ten opzichte van Wim superieur voelde en ik beschouwde dat als pathologisch. Ik zei toen tegen Jacob dat hij van Wim nog heel wat over fijngevoeligheid kon leren.
Vol afschuw trok Jacob z’n neus op, hij wat leren van Wim dat was voor hem onvoorstelbaar en niet mogelijk. Jacob was heel hoekig, z’n spraak was staccato en hard en ook z’n lichaamstaal verraadde rigiditeit. Z’n ogen waren heel dwingend en strak net als op de afbeelding bij dit verhaal. Toen zei Jacob:’Jij bent een deel van mij’. Ik zei toen:’Ik wist niet dat jij God was, want ik ben inderdaad een deel van God, van het geheel’.
Jacob was niet gewend aan tegenspraak en lachte wat nerveus. Hij was gewend de lakens uit te delen en dat mensen doen wat hij zegt en zn mening volgen. Hij was ook heel dominant. Niet dat me dat stoorde maar het wijst op onzekerheid en lage eigenwaarde die wordt overgecompenseerd.
Later hoorde ik van Wim dat hij jonge meisjes tijdens een therapeutische sessie had aangerand en nu een straf uitzat in de bajes, misschien komt deze valse meester daar wel tot bezinning. Er lopen meer gekken los dan er vast zitten.
Ik droomde 22-12-2011 over een collega die ik Karel zal noemen. Karel had het over echtheid, authenticiteit en ik zei toen:’Dat moet jij nodig zeggen met je zonnebril en helm op, je verstopt je, schermt je af’. Ik deed z’n zonnebril en helm af en vroeg hem of hij me aan wilde kijken, dat durfde hij niet. Toen pakte ik z’n hoofd in m’n handen en draaide dat naar mijn gezicht toe en toen verdwenen z’n ogen. Op de plek waar z’n ogen hadden gezeten trok de huid samen en ontstonden en er soort navels(Moet ik niet zoveel navelstaren?). Met een zonnebril en helm op heb je een beschermende houding en dan kun je niet leren en openstaan en is er geen echte communicatie mogelijk en dat gaf me een machteloos gevoel.
Ik moest aan de film Nel denken die zei:’Jullie bouwen grote torenflats en maken grote machines maar jullie zien elkaar niet, kijken naar zien niet’. Ik besef dat ik ook niet zoveel zie en dat ik in m’n droom gespiegeld word en over echtheid gesproken, ik probeer zo authentiek mogelijk te zijn en durf anders te zijn en me toch verbonden te voelen. Ik wil inderdaad graag dat anderen me zien en dat velen inderdaad geen ogen hebben Khalil Gibran zei:’Waarom hebben we medelijden met de blinden van oog en niet met de blinden van hart’.
Ik besef dat ik me er niet mee had moeten bemoeien(don’t interfere zeggen de Amerikanen), ik had Karel z’n zonnebril en helm moeten laten zitten en hem accepteren zoals hij is, zoals ik dat bij mezelf ook mag doen.
-je niet accepteren om wie je bent maar je willen veranderen en ‘verbeteren’ naar hun beeld
-je dwingen te leven volgens hun regels, normen en waarden
-plezier hebben en lachen om de ellende van anderen
-zichzelf ‘goed’ vinden en de ander en de wereld slecht(Nietzsche zei:’hoed u voor de ‘goeden’ het zijn de giftigste vliegen die steken’)
-parasiteren,klaplopen en niks teruggeven, alleen maar willen vangen
-zeggen wat je moet denken, voelen en doen
-te hard of te zacht praten, je een te strakke(knijpen) of te slappe handdruk geven
-opscheppen over hun prestaties en verdiensten
-een boekhouding bijhouden van wat ze allemaal voor jou hebben gedaan en je dat steeds onder de neus wrijven
-je grenzen niet respecteren en je lastvallen en zeggen dat ze alleen maar het beste voor je willen(alsof ze kunnen weten wat dat is)
-chanteren en dreigen de vriendschap op te zeggen als je niet doet wat zij willen
-boos op je worden als je het niet met ze eens bent
-je alleen bellen als ze je nodig hebben of iets van je moeten, alleen even willen vangen
-je nooit bedanken voor je hulp en service en dit als vanzelfsprekend zien
-zeggen dat jij hen ongelukkig, etc maakt(wat ze alleen zelf kunnen doen)
Arthur
Dat zei m’n vriend Arthur tegen me, die zelf uit een depressie is gekomen en ongelukkig was omdat hij niet zichzelf was, maar zich aanpaste aan anderen, dus codependent was. Een therapeut vroeg hem:’Wat zou je zijn zonder je problemen?’ Arthur wist daarop op dat moment geen antwoord en bedacht later dat hij niets zou zijn zonder z’n problemen, zou verdwijnen, het zou z’n dood zijn, hij was er zo mee vertrouwd, problemen waren z’n identiteit geworden. Daarna zag hij de belachelijkheid van e.e.a. in en kwam tot inzicht.
We klampen ons vast aan het bekende en vertrouwde, zelfs als dat ons kwelt. Een mooi voorbeeld daarvan is van een kind dat werd weggehaald door de kinderbescherming bij haar moeder die haar sloeg en misbruikte, het kind verzette zich hevig en reikte uit naar de moeder. Velen van ons zijn als dat kind en zoeken de vertrouwde ellende weer op, het drama. Ik denk dat het een van de redenen is van het succes van GTST, dat is ook allemaal drama en dan denk je dat het met jou nog wel meevalt als je dat ziet.
M’n vriend Arthur is nu op z’n 25ste al tot inzicht gekomen dat hij er mag zijn om wie hij is en niet hoeft vast te klampen aan problemen. Een frater van de abdij de Slangenburg zei het heel mooi over het vastklampen, hij zei:’Kijk Henny de mensen doen dit’ en toen balde hij z’n vuisten daarna zei hij ‘maar dan kun je niet vangen, je moet dit doen’ en toen maakte hij van z’n handen een kommetje(zie afbeelding), een wijze les van deze man in loslaten en overgave in Uw wil geschiede, zonder fatalistisch te zijn.
zo kun je wel vangen
Misschien ben je op de hoogte van een onderzoek onder de Nederlandse bevolking naar geluk. Ik geloof dat 75% zei dat ze gelukkig waren en ik zeg dat ze liegen, het is hetzelfde als wanneer je vraagt hoe gaat het, de meesten zeggen dan goed en liegen en als je dan doorvraagt hoe gaat het nu echt met je hoor je het ware verhaal, in het onderzoek is niet doorgevraagd en de uitkomsten zijn dus niet valide.
Ik liep met Leon door de stad en toen zei hij tegen me:
Er is lef voor nodig om je schaduwkanten bewust te maken zodat je ze meester wordt en ze geen macht meer over je uitoefenen, zolang ze onbewust blijven besturen ze je zonder dat je daar weet van hebt, je kunt geen meesterschap hebben over dingen die je niet kent en waar je je niet bewust van bent.
Rumi zei:’’Wie in zichzelf geen gebreken ontdekt is zijn eigen vijand’ en velen met hem zeiden soortgelijke dingen zie op m’n site onder het item codependentie het onderwerp ‘je eigen vijand zijn’