Van impressiemanagement naar expressiemanagement

/door

Velen van ons houden zich in hun communicatie bezig met impressiemanagement, ze doen hun best om een goede indruk te maken, een gewenste indruk bij de ander achter te laten, zie m’n artikel over impressiemanagement.

Het zou eerlijker zijn om naar expressiemanagement te gaan, waarin we onze gedachten en gevoelens op een goede manier uiten. Het is voor velen heel eng en bedreigend om eerlijk te zijn over wat ze denken en voelen, ze zijn bang om ontmaskerd te worden, dat men dan kan zien wie ze echt zijn of bang om afgewezen te worden, etc., angst is de motivator in plaats van liefde.

Cindy Lauper zingt: ‘You show your true colours, and that’s why I love you’ en zo is het als we onze ware gedachten en gevoelens eerlijk uiten, dan kunnen we pas echte intimiteit ervaren en echt contact en de verbinding met de ander aangaan. Doen we dat niet dan blijven we vreemden voor elkaar. (Look at the two of us, strangers in every way zingt Karen Carpenter). En dan spelen we spelletjes met elkaar(zie m’n artikel spelletjes die mensen spelen). Spelletjes van aantrekken en afstoten, de bekende haat-liefde verhouding die zoveel relaties kenmerkt, mijn huwelijk was ook zo…

Om je gedachten en gevoelens eerlijk te kunnen uiten is zelfkennis nodig en een gezond en goed gevoel van eigenwaarde. Om eerlijk te kunnen zijn naar de ander moet je eerst eerlijk kunnen zijn naar jezelf, met al je zwakke en negatieve kanten. Niet vluchten in een ‘Ideaal-ik’ dat erop gericht is in de smaak te vallen bij de ander en dus een voorbeeld van impressiemanagement is. En ook geen geïdealiseerd zelfbeeld waarin we onszelf wijs maken dat we beter zijn dan we zijn en onze negatieve kanten verdringen, geen zelfreflectie hebben. Freud zei:’ Mensen zijn beter dan ze weten, maar slechter dan ze denken’ Zelfreflectie is dus van groot belang, jezelf op de juiste waarde schatten als goed en slecht en niet goed of slecht, geen dualiteit maar eenheid zoals dag en nacht samen een etmaal vormen.

Een man zei: ‘M’n woorden stellen niet zoveel voor’ en deed aan impressiemanagement en wou overkomen als bescheiden mens, maar graag hoort dat z’n woorden waardedevol zijn. Als je het met hem eens zou zijn en zeggen dat communicatie met heb geen enkele zin heeft omdat er geen zinnig woord uitkomt zou hij beledigd zijn. Hij was niet eerlijk, het was geen eerlijke expressie van z’n wezen dat naar het beeld van God is geschapen en dus waardevol is. Dus m’n advies is stop met indruk maken en geef uitdruking aan je ware wezen dat er mag zijn!. Afzien van expressie leidt tot depressie.

Als je de neiging hebt om indruk op de ander te maken weet dan dat je onder de indruk van die ander bent en hem de loef af wilt steken, een competitie aangaat in plaats van echt contact en echte communicatie.

Levensinspiraties

/door

In m’n leven laat ik me door vrijwel alles inspireren. De belangrijkste inspiratie komt van de vele boeken die ik lees en van m’n vrienden en kennissen. Ook media als de radio, tv, twitter, kunstuitingen kunnen me inspireren.

De wijze leert van iedereen, de gemiddelde mens leert door schade en schande en de domme mens hoeft niks meer te leren want die denkt dat hij alles al weet.

Ik probeer de wijze te zijn in de wetenschap dat dwaasheid me niet vreemd is en probeer van iedereen en alles te leren al was het maar hoe het niet moet.

In inspiratie zit het woord spirit, je moet spirit hebben en open durven staan om het goede binnen te kunnen laten komen, een lerende attitude hebben, een lerende capaciteit.

Een man had het over z’n 7 vrienden die hem inspireerden en op ideeën brachten het waren: Wat, Waar, Welke, Wanneer, Waarmee, Waarom en Wie, ofwel de 7 W’s uit de journalistiek en de verkoop. Vragen die hiermee beginnen leveren veel informatie op en daarmee ook inspiratie.

Mensen die veel te geven hebben zullen je dat nooit onthouden en graag willen delen van hun inzichten, mensen die je hun liefde,aandacht en informatie onthouden hebben meestal ook niets te bieden, het zijn bedelaars en parasieten die alleen maar even willen vangen, mijd ze, ze inspireren je niet maar werken je tegen. Zoek dus naar mensen die van zichzelf willen geven en delen en niet krenterig zijn en laat je inspireren.

Een van de meest inspirerende boeken die ik las was ‘ Codependent no more’ van Melody Beattie. Het was een eye opener voor me en m’n codependentie, waardoor ik er wat aan kon gaan doen, codependentie is de belangrijkste ontdekking van m’n leven tot nu toe.

Een zakenvriend die me het meest inspireerde is Sudesh Sukhraj. Hij zag me en zei: ‘In de Bhagavad Gita staat dat het een zonde is om tijd, energie en aandacht te besteden aan mensen die daar niks mee doen, want het betekent dat je diezelfde tijd, energie en aandacht onthoudt aan mensen die daar veel mee zouden doen en erg dankbaar voor zouden zijn’ Sudesh zag dat ik nogal eens de neiging had om parels voor de zwijnen te werpen.

Als je geïnspireerd bent besef je dat je en spiritueel wezen ben met een menselijke ervaring in plaats van een mens met een spirituele ervaring. Dit inzicht zorgt voor en totaal ander beeld van de wereld. Je verwacht dan geen perfecte wereld, maar ontwikkelt je zien tot in de perfectie.

Als je de verbinding zoekt met God, Tao, het Universum krijg je steeds vaker dingen door die je inspireren, je bent dan ook verbonden met je Hogere Zelf en wordt mede-schepper met God, naar Zijn evenbeeld geschapen.

De stem van de schoonheid en liefde en waarheid spreekt heel zachtjes en wordt alleen gehoord als we stil kunnen zijn en ontwaakte zielen zijn, dan is elke dag een dag met veel inspiratie.

De juiste attitude hebben, de juiste instelling daar had Thomas Jefferson het over toen hij zei: ‘Niets kan een mens met een juiste geestelijke attitude stoppen om zijn doel te bereiken en niets op deze aarde kan een mens helpen met een foute geestelijke attitude.

Bron: Boek ‘Levensinspiraties’ dat medio 2012 zal verschijnen

Aardig doen als alternatief voor eerlijk zijn..

/door

Mijn ervaring is dat de meeste mensen aardig doen om aardig gevonden te willen worden, je zou dat een codependente trek kunnen noemen. Ze zijn aardig in plaats van eerlijk.

Ik las het goede boek ‘Caring enough to confront’. Geven we genoeg om de ander om hem te confronteren met z’n destructieve gedrag met het risico op een conflict?. Hebben we dat ervoor over?. Hebben we zoveel liefde dat we die ander willen behoeden voor z’n eigen vijandschap?. De meesten doen dat niet.

Ik stond met buurman Piet te praten die een hekel had aan buurvrouw Jenny, die op enkele tientallen meters van hem door de straat liep, hij lachte vriendelijk naar haar en zwaaide naar haar en tussen z’n lippen, onhoorbaar voor haar, zei hij ‘Dag kut-wijf’.Dat is aardig doen als alternatief voor eerlijk zijn ten voeten uit en het komt meer voor dan je zou denken.

Hoe eerlijk durven we te zijn?. Ik ken mensen die tegen me zeiden dat ik een zeer hoog bewustzijn heb en hoogbegaafd en wijs ben, het was vleierij, want ze stelden geen enkel belang in mijn ‘wijsheid’, stelden me geen enkele vraag, waarmee ze blijk gaven niet te menen wat ze zeiden. Dat is ook codependent dan meen je niet wat je zegt en zeg je niet wat je meent.

Veel mensen die op de automatisch piloot aan je vragen hoe het met je gaat, interesseert dat geen fuck, ze zijn veel te druk met zichzelf.

Vaak doen we ons best om een goede indruk te maken op de ander zelfs als we daarvoor oneerlijk moeten zijn. Ga dan van impressiemanagement naar expressiemanagement(zie m’n artikel daarover).

De codependent speelt de mister nice guy, maar zo’n nice is hij niet, hij maakt zichzelf wijs dat hij gelukkig is om aan z’n ongelukkig zijn te ontsnappen en liegt zichzelf en de ander dus voor met z’n aardige gedrag dat berekenend is. Hij doet aardig maar is het niet. Doe je alleen maar aardig of ben je het ook dat is de vraag.

M’n zus zei: ‘Ik hou van jou’ met een intonatie die nogal dreigend klonk. Toen ik haar eens belde dat ik was opgenomen nam ze me kwalijk dat ik met dat slechte nieuws haar een slechte dag bezorgde en ze voegde er aan toen dat ik alleen maar een schop onder m’n kont nodig had. Een vriend zei toen tegen me” ‘Je zus is alleen maar pijn, je bent een masochist als je ermee door gaat bel haar nu eens niet dan zul je zien dat ze jou ook nooit meer belt’ Ik heb regelmatig met de telefoon in m’n handen gezeten maar belde niet, ik wachtte af, ik wacht nu al meer dan 10 jaar ze nam nooit de moeite om mij te bellen, geen enkele interesse, ik hou van je zei ze, een vreemde vorm van liefde is dat. Lao tse zei al dat mooie woorden vaak niet waar zijn.

De groeten

/door

De groeten kunnen zowel positief als negatief zijn. Toen ik nog klein was vond m’n nichtje Ineke Bartelink het leuk om tegen me te zeggen: ‘Je moet de groeten hebben!’ en als ik dan vroeg van wie zei ze lachend: ‘Van Lulletje Rozewater’, wat had ze daar een schik van.

Als ik iemand bel die bezoek heeft van iemand die ik ken doe ik zo iemand altijd de groeten en vaak hoor ik dan: ‘de groeten terug’. Ik zeg dan:’ Hoezo terug, moet hij m’n groeten niet, zijn ze niet welkom?!’

Als je iemand vraagt of hij wat voor je wil doen en hij zegt: ‘de groeten’, dan gaat het feest niet door.

Ik kreeg van Elly de groeten van een vrouw die ik helemaal niet mag en dat heb ik die vrouw ook laten merken, ik weet dan niet goed wat ik ermee aan moet.

Guiterman zei ooit:’ Hoe maakt u het is een groet, geen vraag!’, hoe waar en velen denken daar niet aan.

Ernst Marcus zei: ‘Het hart en het verstand zijn buren, ze groeten elkaar, ze brengen elkaar beleefdheidsbezoeken, maar vrienden worden ze nooit’. Zolang we in ons ego zitten is dat waar, dus voor de meesten van ons, als we bij ons Hogere Zelf komen zal er een synthese zijn een samengaan van gevoel en verstand, dan ben je congruent, ofwel ‘clear’ zoals de Amerikanen dat noemen en kun je het geluk en de welstand gaan begroeten, want dan werkt the law of attraction voor je.

De leukste ansichtkaarten vind ik die met ‘de groeten uit…’, met dan wat foto’s van zo’n stad of dorp erop, er zijn mensen die die ansichtkaarten verzamelen.

Tagore merkte op: ‘Mijn laatste groet is voor hen die mij in mijn onvolkomenheid kennen en mij liefhebben’

Tonglen

/door

De oude Richard is wel ouder geworden, maar nog niet zoveel wijzer, hij denkt dat hij in de 4e dimensie leeft en nu op weg is naar de 5e dimensie. Op mij kijkt hij neer als een simpele ziel uit de 3e dimensie. Hij gaf me een ongevraagd advies en dat was:’ Adem het slechte uit en het goede in’. Ik zei toen:’Dank je voor je advies, maar ik doe precies het omgekeerde, ik adem het slechte in en transformeer dat en adem het goede, de liefde weer uit’. ‘Maar dat is meesterschap’ riep hij vol afgrijzen uit, want daar achtte hij me niet toe in staat.

Tonglen is wat de bodhisattva’s ook doen, de bodhisattava’s zijn gerealiseerde wezens die hun boeddhaschap nog uitstellen om eerst anderen beter te kunnen helpen.

Wat Richard voorstelde was de shit geven en de liefde willen krijgen, het is mag ik even vangen en een afschuw van pijn met de neiging dat niet te verwerken, no pain no gain. Liefde is in je en geef en deel je en dan ontvang je ook vanzelf weer.

Ik las een prachtig verhaal van Nancy Groom, ze schrijft: ‘Ik herinner me de verwondering die ik voelde toen m’n counselor huilde toen ik haar een verhaal over misbruik vertelde. Ik had de diepte van m’n verdriet niet gevoeld op eigen kracht totdat m’n counselor me dat door haar tranen spiegelde en toen kon ik m’n pijn op een veel dieper niveau binnen laten komen’. Welke counselor heeft zoveel liefde te geven dat hij of zij kan huilen om de pijn van de cliënt?, ik ben ze niet tegengekomen, ze waren allemaal kil en afstandelijk en noemden dat gedrag een professionele houding en waren dus zeer ingenomen met zichzelf en voelden zich superieur, daar zat geen liefde bij.

De pijn van de ander binnen laten komen en er liefde voor teruggeven dat is tonglen en dat doet me aan m’n vader denken. Ik vertelde hem dat het niet zo best me mij en m’n huwelijk ging en hij kreeg toen tranen in z’n ogen en voelde mijn pijn, waar ik me toen pas meer van bewust werd, ik voelde zijn liefde voor mij en z’n medeleven en medelijden en dat deed me goed. Het opende me ook de ogen voor het feit dat ik dat nare gevoel voor mezelf verborgen had gehouden en had verdrongen. Als ik het lied van Kate Bush ‘The man with the child in his eyes’ hoor moet ik aan m’n vader denken met liefde.

De westerse wereld zit in z’n denken en ik had daar ook last van. De pijn binnen laten komen en beseffen dat je nog meer liefde kunt geven en dat het dan meer wordt al naar gelang je meer geeft en deelt. Geven en ontvangen zijn éen.

We kunnen geen liefde en mededogen voor de ander opbrengen als we dat niet eerst voor onszelf hebben, dat is een voorwaarde om aan tonglen te kunnen doen, begin klein met de pijn van een vriend of kennis en laat dat binnen komen en geef liefde terug en bouw het dan uit steeds verder tot je bij je dorp of stad komt. Tonglen betekent in het Tibetaans ‘nemen en geven’. Door het lijden van anderen te accepteren en voelen leren we dat ook voor onszelf te doen.

Als je gaandeweg verder komt met tonglen kun je je voorstellen dat je alle ellende van de wereld die je kent in je opneemt, alle duisternis, negativiteit die laat je door je hart absorberen, je ademt het in. Als je uitademt komt er vreugde, mededogen en liefde weer uit en dat geef je terug aan de wereld. Op het moment dat je het lijden van de wereld in je opneemt zul je merken dat het geen lijden meer is. Pijn is er, maar lijden is een keuze.

M’n vriend Peter de Kock attendeerde me op het verhaal van een ezel die in een oude put viel. De boer dacht ‘Het is al een oude ezel en van niet veel nut meer en de put moet toch gedempt worden dus laat hem maar zitten daar’ Met z’n buren begon de boer vuil in de put te gooien om de put te dempen. Eerst schrok de ezel daarvan maar balkte daarna vriendelijk en liefdevol. De boer keek in de put en zag tot z’n verbazing dat de ezel het vuil van zich afschudde en er op ging staan en zo steeds hoger kwam, net zolang tot hij uit de put kon stappen. Moraal van dit verhaal is: Het leven schept ook vuil op je de truc is om uit de put te komen en het vuil af te schudden en als stapstenen te gebruiken om uit de put en verder te komen.