Lao tse wees 500 jaar voor Christus op een fout die velen van ons maken, ik heb het hieronder afgebeeld met een aforisme
Je teveel aantrekken van de ander deed mijn moeder ook ze zei altijd:
‘Wat zullen de mensen er wel niet van denken’ en reageerde dus codependent,
ik copieerde dat gedrag, de appel valt nu eenmaal niet ver van de boom
Als je de onvolkomenheid in de ander ziet denk dan eerst aan je eigen onvolkomenheid en ga voort op je weg van transformatie naar de zelfverwerkelijking en doe daarmee jezelf en je omgeving een plezier.
Von Dürckheim schrijft: ‘De drie grondfouten van de mens waar het boeddhisme altijd weer de nadruk op legt: onwetendheid, begeerte en haat zijn dan ook alleen gevolgen van het hechten.
Ik heb nog een aantal uitspraken over fouten voor je opgezocht onder andere: ‘Een fout die een mens deemoedig maakt is beter voor hem dan een goede daad die hem ijdel maakt’ en ‘ De grootste fout is zich van geen enkele fout bewust zijn’ en ‘In de verhouding van mens tot mens is het bekennen van een fout altijd iets dat nader brengt’ en ‘Wie een fout erkent bewijst dat hij vandaag iets verstandiger is geworden dan hij gisteren was’ en ‘Wie zich op zijn teentjes getrapt voelt als hem een fout onder het oog wordt gebracht mist de eigenschappen om vooruit te komen’ en ‘Er is hoop voor wie zijn fouten kent, geen hoop voor wie ze niet wil toegeven’. Confucius zei: ‘Ziet ge een goed mens tracht hem te evenaren, ziet ge een slecht mens zoek bij uzelf naar zijn fouten’.
Leren van je eigen fouten is slim maar leren van de fouten van anderen is nog slimmer. Je hoeft dan het leergeld niet te betalen. Door de fouten van de ander, waar we meestal een goed zicht op hebben, komen we tot het bewustzijn van onze eigen fouten, waar we meestal niet zo’n goed zicht op hebben. We zien wel de splinter in het oog van de ander en niet de balk in ons eigen oog zegt de Bijbel.
De omgeving kan dienen als spiegel voor onszelf. Verwijt de ander zijn fouten niet, maar dank hem eerder dat je door zijn fouten op je eigen fouten wordt geattendeerd, waardoor je verder kunt komen.
Thomas à Kempis schrijft: ‘Want omdat gij minachting vreest wilt gij om fouten niet terecht gewezen worden en zoekt gij een schaduw van verontschuldiging’. We nemen het de ander vaak kwalijk dat hij ons op onze fouten wijst, terwijl we er dankbaar voor zouden moeten zijn. De ander die ons op onze fouten wijst durft het risico van een conflict met je aan en zal dus zeker om je geven en heeft het beste met je voor.
Een klacht is een gratis advies dat we ter harte zouden moeten nemen. Ik vind het een grote fout om alleen maar uit te zijn op bevestiging, erkenning, waardering en complimenten. Al die dingen zetten je alleen maar vast zodat je blijft wie je bent en niet groeit, je niet ontwikkelt. En alles was niet groeit is dood.
Een echte vriend is bereid je op je fouten te wijzen, waarmee je je voordeel kunt doen. Een echte vriend is bereid om een eventueel conflict met je aan te gaan omdat je hem niet onverschillig laat. Een vreemde wijs je niet ze gemakkelijk op zijn fouten, je loopt dan gewoon door. De meeste klanten klagen niet maar lopen gewoon weg…Cayce schrijft: ‘Haal je winst uit je fouten: ongeduld kan wijzen op idealisme, tobberige aard op hartstocht, desorganisatie kan wijzen op spontaniteit’. Ik ken iemand die heel chaotisch is maar het voordeel daarvan is dat ze ook heel creatief en vindingrijk is..
Ik was ook heel ongeduldig, alles moest snel gebeuren en daardoor kon zich geen bewustheid hechten aan de ervaring. Ik ergerde me aan mensen die langzaam waren en probeerde ze op te jutten in plaats van ze in hun waarde te laten…Ik was de norm, de wereld draaide om mij, zo egocentrisch was ik en ervan overtuigd dat ik het goed deed, dus geen reden tot zelfobservatie en verandering om te kunnen ontdekken hoe het werkelijk zat. Ik hield me niet zo bezig met waarheid en leefde in een illusie met het beeld dat het leven eindig was en er dus snel veel moest gebeuren.
Er zat een moeten achter het was onvrij, ik was opgefokt en gespannen en overschreeuwde mezelf. Na de crisis had ik veel belangstelling voor boeken over BDE Bijna-Dood-Ervaringen, omdat ik het gevoel had zelf ook dood te zijn geweest. Goethe zei: ‘Stirb und werde’ en dat begreep ik nu. Ik kreeg ook grote belangstelling voor filosofie, psychologie en esoterie en las vele honderden boeken en had er gesprekken over met Loes, Gerrit, Jos, Johan, Elly en Leon.
———————-
Ik hield dat doen tientallen jaren vol zonder het in de gaten te hebben dat ik een human being was en geen human doing, ik was onbewust en niet echt wakker. Na mijn crisis begon ik te groeien en tot inzicht te komen en zag ik mijn fouten wel. Johannes Tauler zei: ‘De pijnen van de crisis zijn de weeën van God’s geboorte in je’ en Harrison zei: ‘De spirituele crisis die zich vaak aandient met het inzicht in de ware aard van de werkelijkheid wordt over het algemeen waanzin genoemd’. Inayat Khan schreef: ‘Hoe verder men gaat, hoe meer moeilijkheden er zijn en dan ontdekt men grotere fouten in zichzelf naarmate men voortgaat langs het geestelijke pad, wie zijn fouten niet opmerkt gaat in feite achteruit’
Ik merkte aanvankelijk mijn fouten niet op en ging inderdaad achteruit tot de crisis (lees: bevrijding) kwam. Ik had voor arrogantie gekozen als overcompensatie voor mijn minderwaardigheid en achter die minderwaardigheid zat een diep niet mogen zijn, dat ontdekte ik allemaal. Ik had mezelf overschreeuwd, Ik speelde een rol en had dat zelf niet in de gaten, omdat iedereen om me heen hetzelfde deed. Het was dus ‘normaal’, ik ging met de kudde mee en voelde mij daar goed bij. Ik had succes in mijn werk en dat was voldoende voor me, ik identificeerde me met mijn functie, het gaf me het gevoel iemand te zijn. Van dieper voelen had ik nog niet gehoord laat staan dat ik daar getuige van mocht zijn dat is nog een stap verder. Ik maakte de fout alles met mijn denken te doen en was me ook daarvan niet bewust. Het grote nut van mijn crisis was dat ik mijn fouten ging zien, ik kreeg eindelijk oog voor mezelf en ging voelen. Ik legde steeds vaker de hand op mijn hart en vroeg me dan af wat ik nu voelde en merkte dat dat in het begin heel moeilijk was. Ik las dat de wijze van iedereen en alles leert en de gemiddelde mens door schade en schande leert en de domme mens niks meer hoeft te leren want die weet alles al., ik leerde door schade en schande en was van plan nu van alles en iedereen te leren..
Ik had mijn gevoel heel diep weggeduwd en was me er niet van bewust, nu kan ik zeggen dat ik heel onbewust leefde en dus veel fouten maakte die ik me ook niet bewust was. Ik kwam af en toe wel eens iemand tegen die me wees op bepaalde aspekten van mij maar ik stond daar niet voor open en was er niet klaar voor een leefde ‘gewoon’ verder.
Als alles goed gaat heb je niet de neiging om te komen tot zelfobservatie, tot introspectie, je gaat gewoon door, vaak op de automatische piloot van de gewoonte. Pas als het fout gaat kom je tot zelfinkeer en loop je de kans om tot zelfkennis, zelfinzicht en zelfbesef te komen. Wat je ‘goed’ noemde is dus eigenlijk fout en omgekeerd. Nietzsche wees daar al op. Al naar gelang je jezelf beter leert kennen word je bewuster en heb je de fouten niet meer nodig, je kunt ze nog wel maken maar in veel mindere mate dan toen je nog onbewust was.
In je onbewustheid heb je geen oog voor je fouten en blijven ze voortbestaan, je hebt een Ideaal-Ik gecreëerd dat het reële Ik overstemt en onderdrukt en dus is er conflict, je bent onbewust in gevecht met jezelf en projecteert dat op de buitenwereld, dan deugen andere mensen niet, je veroordeelt ze en daarmee veroordeel je jezelf zonder dat ook maar in de gaten te hebben. Je voelt je afgescheiden in plaats van verbonden. Door je reële Ik te ontkennen kom je tot zelfvervreemding en ben je niet in staat om een echt contact aan te gaan met de medemens en je eigen kern. Het is wellicht een van de grootste fouten die je kunt maken zonder het te weten. Je bent als de man op de receptie die de vrolijke man speelt en iedereen aanspreekt en leuke moppen vertelt, als de man vertrekt zie je zijn ware gezicht dat eenzaamheid en somberheid uitstraalt. Zijn Ideaal-Ik had ervoor gezorgd dat hij vrolijk oogde maar zijn reële-Ik stond in de kou.
De waarde van onze fouten kan pas blijken als we onze fouten onder ogen durven zien. Vaak zien we dat als een aantasting van onze identiteit, het geïdealiseerde zelfbeeld en daardoor verdringen we onze fouten en stopt het leerproces, het veranderingsproces.
Als je een goed gevoel van eigenwaarde hebt zal je je fouten als leermomenten gaan zien en vorderingen maken op je pad. Thomas à Kempis zei dat als we elk jaar één fout in ons verbeteren we al spoedig volmaakte mensen zullen zijn. Pythagoras zei: ‘Het is beter eigen gebreken voor ogen te houden dan andere de hunne’ , Maar we doen precies het omgekeerde zoals zo vaak.
Een direkteur van me zei ooit tegen me: ‘Een fout maken is niet erg, maar tweemaal dezelfde fout maken is dom’. Het gaat er dus om om lering uit onze fouten te trekken.
Een direkteur had een fout gemaakt die zijn bedrijf 1 miljoen euro kostte, hij dacht dat hij nu ontslagen zou worden, hij werd voor gesprek uitgenodigd bij de president direkteur die zei: ‘Dacht je dat we je gaan ontslaan, we hebben net 1 miljoen in je opleiding geïnvesteerd, deze fout maak je wellicht niet nog een keer’
De chef postverzending van de uitgeverij waart ik werkte was aangenaam verrast dat ik een fout toegaf en beterschap beloofde, hij zei dat de meeste managers hun fouten niet willen toegeven en anderen de schuld geven en dus niks van hun fouten leren en ze opnieuw maken, wanneer word je direkteur zei hij.
Mijn trainer Bart van Luijk stelde dat fouten niks anders zijn dan leermomenten en zo zie ik het ook. Veel mensen schamen zich voor hun fouten en verbergen ze of verdedigen ze uit, ze zijn bang dat een fout je waarde als mens aantast, terwijl het juist heel menselijk is om fouten te maken.
Fouten hebben zelfs geleid tot grote ontdekkingen, wees dus niet bang voor je fouten.
Mensen die hard werken maken veel fouten, mensen die niet veel doen maken niet veel fouten en er zijn mensen die helemaal geen fouten maken.
Ik las ooit ergens: ‘Wie geen fouten kan maken is tot niets in staat’
Op de communicatietraining die ik gaf zei Annemarie heel verontwaardigd: ‘Meneer Bos er staat een fout in de syllabus!, dat kan toch niet!!’. Waarop ik zei: ‘Annemarie je hebt volkomen gelijk en wij spreken af dat we vanaf nu geen fouten meer maken, jij dus ook niet en dus ga je slagen met een 10 cum laude’, ze keek me verdwaasd aan.
Ik maakte de fout om steeds weer manisch te worden en dat leverde een opname op. Tijdens de laatste opname in 1999 leerde ik Elly kennen die mijn vriendin werd, ik dank God dat zij op mijn weg kwam en bleef, dankzij mijn fout om weer manisch te worden werd ik tegelijk met haar opgenomen en kon haar leren kennen, het nadeel werd dus een voordeel….
Loop niet te snel over je fouten heen, maar haal er uit wat er in zit. Fouten kunnen je veel over jezelf vertellen en aan je openbaren dat je even niet oplettend was, dat je de dingen niet bewust deed en dus een appèl zijn om bewuster te worden,
Ik durf wel de stelling aan door te zeggen dat hoe bewuster je wordt, hoe minder fouten je maakt, je hebt ze dan niet meer nodig als levensles.
Bij Misset hadden we een tijdschrift voor beroepsgoederenvervoerders en een blad voor eigen vervoerders, mijn collega Martin Eulink maakte de briljante fout door per ongeluk beroepsgoederenvervoerders te selekteren voor een wervingsaktie voor het blad Eigen Vervoer, deze fout leverde een onverwachte en geweldige respons op, veel nieuwe abonnees, hij had zo een nieuwe doelgroep ontdekt.
Op vakantie in Frankrijk maakte ik de fout om de verkeerde afslag te nemen, we kwamen terecht in de binnenlanden en ontdekten een waar paradijs, dat we anders nooit hadden ontdekt.
Goethe zei heel mooi: ‘Al naar gelang ik ouder word, word ik milder, want alle fouten die ik om me heen zie, herken ik van mezelf’, ik kan me helemaal in die uitspraak vinden… Ortega Y Gasset zegt: ‘Daarom hecht ik uitsluitend waarde aan de gedachten van gestrande mensen’.
Inayat Khan zei: ‘Wat moeten we wel erkennen?. Dat wat we altijd vermijden te erkennen namelijk onze fouten, door onze fouten te erkennen zullen wij ze doden’.
Maak een lijstje van de fouten die je gemaakt hebt en stel vast wat je er van hebt geleerd. Je kent wellicht de uitspraak: ‘Succes heeft vele vaders, mislukking geen enkele’.
Je kunt een fout van jezelf maar beter eerst zelf ontdekken en rechtzetten dan wanneer je baas dat voor je moet doen. Ook hiet geldt weer oplettendheid en bewustzijn, dat tegenwoordig in de mindfulness tot uitdrukking komnt.
Dr.Schuurman schrijft: ‘Tegelijk zien we ook dat de meeste mensen eenvoudig maar voortborduren op foute voorstellingen die ze in hun jeugd ontvangen hebben, waaruit allerlei moeilijkheden ontstaan, zowel in verhouding tot het kosmisch geheel als tot de medemens, als tot zichzelf’ Die foute voorstelling was bij mij dat je moet presteren om liefde te ontvangen, het ging niet om zijn maar om doen. Ik maakte de fout het gedrag van mij ouder te copiëren en ook een work-a-holic te worden en codependent zonder mij van dat alles bewust te zijn, ik vond mezelf volledig oké en deed dus niks aan mijn pathologie, Maslow zei: ‘Wat de mensen normaal noemen is de pathologie van de gemiddelde mens’.
Vier blinden werd gevraagd een olifant te beschrijven.
De eerste voelt aan de slurf en zegt:’De olifant dat is net een grote slang’
De tweede pak de staart en zegt: ‘Nee, de olifant is net een touw’
De derde pakt een oor en zegt: ‘De olifant is net een blad’
De vierde voelt aan een poot en zegt:’Nee, de olifant is net een boomstam’
Ze hadden alle 4 gelijk maar beseften niet dat ze maar een deel waarnamen en dat
voor het geheel zagen.
Goethe zei het al” ‘Als we geen besef hebben van het geheel beseffen we ook niet hoe fragmentarisch onze waarneming en kennis is’