Het innerlijke kind en woede

/door

 

woedend kind

Veel kinderen mochten van hun ouders niet woedend zijn, dat werd afgekeurd, dan vonden ze ons niet meer lief. ze zeiden dan zelfs; ‘Je bent stout’ in plaats van ‘Je doet stout”, ze speelden dus op de man en dat trekken we ons erg aan omdat we nog volledige afhankelijk zijn van onze ouders

We zijn wel woedend omdat we niet de aandacht, erkenning, waardering, liefde en het respect kregen waar we zo’n behoefte aan hadden. We gaan die woede sublimeren en passief-agressief gedrag vertonen door dwars te gaan liggen, te spotten, sarcastische opmerkingen te maken, humor hebben ten koste van de ander, leedvermaak, advocaat van de duivel te spelen, te beledigen, aandacht te ontzeggen, dingen te ‘vergeten’, de ander ‘doodzwijgen’(the silent treatment), je irritant gedragen, je snel te ergeren, veel kritiek te leveren, vaak onnodig te laat te komen, etc.etc.

We projecteren onze verdrongen woede dan vaak op de ander, die we dan de schuld kunnen geven. Graag zorgen we ervoor dat de ander onze verdrongen woede voor ons uitspeelt door hem of haar kwaad te maken door ons gedrag en daar plezier in te hebben en dan weer de ander de schuld geven, zelfreflectie is ons vreemd, dat is te beangstigend.

Thich Nhat Hanh schreef het boek ‘Omarm je woede’, dat is een goed advies. Erken dat je woede er is en zie het als een boodschapper die je een waardevolle boodschap te brengen heeft, namelijk dat je niet kreeg van je ouders en nu tevergeefs van buiten probeert te halen. Je kunt van je woede leren dat je waar je behoefte aan hebt ook aan jezelf kunt geven en liefdevol voor jezelf kunt zijn, een liefdevolle vader en moeder voor jezelf kunt zijn, die je onvoorwaardelijk liefhebben om wie je bent en wordt(Nietzsche zei: ‘Word wie je bent’). Zie ook mijn artikel Word wie je bent.

Woede wordt vaak gezien als een negatieve emotie, en negatieve emoties worden afgekeurd. Osho stelt dat als je de negatieve emoties niet wilt erkennen je geen enkele emotie erkent. Je wordt dan een denker, een robot…Een negatieve emotie is gewoon een boodschapper die je gaat vertellen wat je moet veranderen.

Achter woede kan een onvervulde behoefte zitten of een overschrijding van je grenzen door een ander en zo kom je tot meer inzicht in je behoeften en grenzen

Mencius zei dat hij in een volgend leven meer zou letten op zijn behoeften dan op zijn verlangens, een zinnig advies

Als je nooit woedend durft te zijn, is de kans groot dat je over je heen laat lopen, een deurmat bent en teveel pikt en verdringt, je wordt dan verdrietig in plaats van boos en als je boosheid echt naar binnenslaat word je depressief. Het is niet de bedoeling dat je de ander met je woede bezeert, maar je mag wel een duidelijk signaal afgeven. Osho stelde dat verdriet boosheid op zijn kop is, hij zei dat als je een boos iemand verdrietig maakt de boosheid weg is en omgekeerd het is reciproque inhibitie

Een vrouw die ook niet boos durfde te worden zei: ‘Dat heb ik liever niet’ en begreep niet dat dat te zwak is, waardoor de ander zich er niets van aantrekt en over haar heen walst en domineert. Daar kan de vrouw van leren dat ze haar eigen dominantie tot ontwikkeling moet brengen om goed te kunnen leven. Je omgeving is namelijk de spiegel van jezelf. En in dit geval werd dominantie gespiegeld die de vrouw had verdrongen en tot ontwikkeling moet brengen

Erger jij je aan anderen?

/door

Als je je aan anderen ergert kom je wellicht verdrongen schaduwkanten van jezelf tegen en aspekten van jezelf die je niet wilt erkennen en die jou dus dwarszitten en saboteren, meer weten? Bel: 0314 – 34 38 21 of mail: hennybos@xs4all.nl met je vraag of verzoek

Macht en manipulatie

/door

In de dramadriehoek spelen macht en manipulatie een grote rol. Nietzsche had het al over ‘Der Wille zur Macht’ dat het ego kenmerkt. Het ego dat de hoofdrol wil spelen en speelt in de dramadriehoek. Het ego manipuleert om zijn zin door te drijven en gelijk te willen hebben. Machiavelli zei: ‘Het doel heiligt de middelen’ en dat credo wordt gehanteerd in de driehoek.

George Simon Jr. -Ph.D. schreef het mooie boek ‘In sheep’s clothing – understanding en dealing with manipulative people’ George scoort punten als hij zegt dat de wolven zich hullen in schaapskleren en zich onschuldig voordoen. Ze zijn vaak welbespraakt, charmant en kunnen met vleiende woorden je precies daar krijgen waar ze je hebben willen. Ze kunnen je zonder dat je dat in de gaten hebt naar beneden halen en dwarsbomen. Als je dat niet weet kan je dat kwetsen en beschadigen. Alles waarvan je niet bewust bent kan je kwetsen en daar kun je de slaaf en het slachtoffer van worden.

De aanklager manipuleert door zijn gedrag en woorden om zelf de macht te hebben. De redder voelt zich diep van binnen niks waard en wil graag de macht over het slachtoffer om zich toch nog wat waard te voelen. Het slachtoffer manipuleert door zielig te doen, te huilen en zijn hulpeloosheid waarmee hij de redder opzadelt met schuldgevoelens om toch maar te helpen. Hij zorgt ervoor dat de redder zich schuldig voelt als hij het slachtoffer niet helpt en zo grijpt het slachtoffer naar de macht.

Als het even kan zorgt het slachtoffer er ook nog voor dat de redder zich een slecht mens gaat voelen als hij het slachtoffer niet helpt met zijn ellende, die hij zelf steeds veroorzaakt en die hij een ander laat opruimen. Goethe zei: ‘Het ergste dat een mens kan overkomen is dat hij zich slecht over zichzelf gaat voelen’

Als de redder merkt dat de aanklager het slachtoffer op zijn nummer zet zal de redder de aanklager aanklagen en zo zelf ook een aanklager worden en als dat niet helpt vervolgens een slachtoffer. En zo gaat de cirkel eindeloos door.

Alleen hij die zich machteloos voelt wil de macht, we willen vaak dat wat we niet hebben in plaats van blij te zijn en dankbaar met/voor wat we hebben.

In de dramadriehoek gaat het over macht over de ander in plaats van de macht tot iets en over jezelf.

We spelen in de dramadriehoek spelletjes met elkaar. De aanklager speelt graag het spel ‘Nu-Heb-Ik-Je-Ellendeling’, de redder het spel ‘Kijk-Eens-Hoe-Goed.Ik-Ben’ en het slachtoffer het spel ‘Arme-Ik’ en ‘Kijk-Eens-Wat-Je-Mij-Hebt-Laten-Doen’., dit zijn enkele van de vele spelletjes die we spelen.

Eric Berne schreef het boek ‘Games people play’ slecht vertaald in het Nederlands met ‘Mens erger je niet’, het is een aan te bevelen boek om je bewust te worden van de spelletjes die je speelt en je daarvan los te maken en echt en authentiek te worden.

Bron: Boek ‘De Dramadriehoek’ – Henny Bos, op 5-2-2014 zal Henny Bos een lezing houden over macht en manipulatie in Groningen, nadere informatie volgt nog

Confronteren

/door

Durven we de ander in onze communicatie te confronteren met z’n slechte gedrag?, of doen we aardig in plaats van eerlijk te zijn?(zie m’n artikel ‘aardig doen als alternatief voor eerlijk zijn).

Ik las het boek ‘Caring enough to confront’, ofwel geef je genoeg om die ander om hem te confronteren en eventueel een conflict aan te gaan op weg naar meer herlderheid en waarheid en bewustwording. Dat kan pijn doen maar Amerikanen zeggen: ‘no pain no gain’, zonder pijn geen vooruitgang.

Ik confronteerde m’n vriend Peter Jan met z’n advocaat van de duivel. Ik zei niet dat hij dat was, maar dat hij een subpersoonlijkheid in zich had die heel graag advocaat van de duivel speelt. Peter Jan wist m’n confrontatie en reflectie op prijs te stellen en bedankte me, maar zo gaat het niet bij iedereen, vaak levert confrontatie conflict op zoals bij een andere vriend van me die ik Karel zal noemen.

Ik confronteerde Karel met m’n waarnemeing dat hij vooral in z’n hoofd zat, nogal afstandelijk en zakelijk en z’n hart niet aansprak. Hij werd zo boos op me dat hij me 3 maanden niet wilde spreken. Na drie maanden was hij wel zo flink om me te bellen met de mededeling dat hij had ontdekt dat ik de waarheid had gesproken maar dat hij dat toen niet kon verdragen. De Bijbel zegt: ‘De waarheid zal je vrijmaken’, dat is zeker zo, maar ik voeg eraan toe: ‘De waarheid zal je vaak eerst woedend maken’.

Wim zei tegen me ‘Ik wil respect’ en toen confronteerde ik hem met het feit dat hij zichzelf niet eens respecteerde, omdat als hij dat wel zou doen niet om respect zou vragen. Hij werd woedend op me, hoe haalde ik het in m’n hoofd om dat te beweren. Ik vertelde hem van Lao tse die zei:’Ik hoef geen respect want ik respecteer mezelf’, dat maakte wel indruk op hem en hij kalmeerde toen wat, maar ik had toch de indruk dat hij m’n liefdevolle confrontatie niet erg op prijs stelde. Nietzsche zei: ‘Hoeveel waarheid kan een mens verdragen, aan hoeveel waarheid waagt hij zich’ en zo is het…

Vaak zullen we zien dat als we iemand confronteren met z’n gedrag hij al snel gaat uitverdedigen om z’n gelijk te halen in plaats van na te denken of er waarheid in je confrontatie zit, daar wil men helemaal net aan denken omdat je confrontatie hun geïdealiseerde zelfbeeld bedreigd en dat moet koste wat koste verdedigd worden…

 

Bron: Boek ‘Communicatie’ – Henny Bos (komt medio 2012 uit)

Woede 2

/door

Codependenten hebben vaak verdrongen woede in zich, die zich ook tegen henzelf kan richten door roddel en een genadeloze innerlijke criticus die je zegt dat je niet oké bent, niet goed genoeg bent een mislukkeling bent, etc.etc. De woede is verdrongen omdat we in het disfunctionele gezin onze gevoelens niet mochten uiten en de negatieve al helemaal niet op straffe van verlies van de ‘liefde’ van onze ouders en dat zou onze dood betekenen, dus slikken we alles in en verdringen we onze woede.

We zijn wel woedend omdat we niet de aandacht, erkenning, waardering, liefde en het respect kregen waar we zo’n behoefte aan hadden. We gaan die woede sublimeren en passief-agressief gedrag vertonen door dwars te gaan liggen, te spotten, sarcastische opmerkingen te maken, humor hebben ten koste van de ander, leedvermaak, advocaat van de duivel te spelen, te beledigen, aandacht te ontzeggen, dingen te ‘vergeten’, de ander ‘doodzwijgen’(the silent treatment),je irritant gedragen, je snel te ergeren, veel kritiek te leveren,etc.etc.

We projecteren onze verdrongen woede dan vaak op de ander, die we dan de schuld kunnen geven. Graag zorgen we ervoor dat de ander onze verdrongen woede voor ons uitspeelt door hem of haar kwaad te maken door ons gedrag en daar plezier in te hebben en dan weer de ander de schuld geven, zelfreflectie is ons vreemd, dat is te beangstigend.

Thich Nhat Hanh schreef het boek ‘Omarm je woede’, dat is een goed advies. Erken dat je woede er is en zie het als een boodschapper die je een waardevolle boodschap te brengen heeft, namelijk dat je niet kreeg van je ouders en nu tevergeefs van buiten probeert te halen. Je kunt van je woede leren dat je waar je behoefte aan hebt ook aan jezelf kunt geven en liefdevol voor jezelf kunt zijn, een liefdevolle vader en moeder voor jezelf kunt zijn, die je onvoorwaardelijk liefhebben om wie je bent en wordt(Nietzsche zei: ‘Word wie je bent’).

Jung zei: ‘Wie naar buiten kijkt droomt en wie naar binnen kijkt ontwaakt’. Kijk dus naar binnen en zie jezelf voor het eerst en zie dan wat er aan de hand is. Vaak hebben we wel belangstelling en aandacht voor de ander maar niet voor onszelf en al helemaal niet voor ons innerlijke kind. In codependentie is bekend dat we ons innerlijke kind net zo behandelen als onze ouders ons als kind hebben behandeld, de appel valt niet ver van de boom. In mijn geval was dat in de steek gelaten zijn, geen liefde en aandacht krijgen, niet gezien zijn en dat geldt voor velen van ons, ook ik leerde toen dat je het van buiten moet halen, een dwaalweg, maar dat wist ik toen nog niet. De woede erkennen en transformeren in liefde en mededogen naar onszelf en onze medemens is de uitdaging.

Hier nog een tweetal quotes over woede:

Spot is de woede van kleinzielige geesten – Alfred Lord Tennyson

Elke woede is een bewijs van onmacht. – Herwig Verleyen

Bron: Boek: ‘Woedemotivatie & codependentie’ van Henny Bos, dat in 2012 of 2013 gaat verschijnen.