Meester en leerling 2

In attitudinal healing zeggen we dat we elkaars leerling en leraar zijn, dat deze rollen ongeacht opleiding, leeftijd of ervaring onderling uitwisselbaar zijn. De ware meester is de meesterlijke leerling en staat open voor het onbekende om dat te ontdekken. De ware meester ontkent niet dat wat hij niet kent, maar onderzoekt het.

Er is een verhaal over een leerling die dacht dat hij de verlichting had bereikt en nu meester was geworden. Hij schrijft daarover naar z’n meester. Hij ontvangt z’n brief terug, de meester heeft er ‘scheet,scheet’ onder geschreven. De leerling is nogal onthutst over deze reactie en besluit om enkele honderden kilometers te reizen en de meester op te zoeken en om een verklaring te vragen. Aangekomen bij de meester zegt de meester;’Dus jij dacht dat je verlicht was, waar twee scheten je zo onthutst maakten dat je honderden kilometers hebt gereisd om hier naar toe te komen’

De jonge Inayat Khan

De soefimeester Inayat Khan was nog heel jong toen hij een monnik tegenkwam die murshid(meester) tegen hem zei, hij glom van trots, maar die trots verdween toen hij hoorde dat dezelfde monnik een haveloze zwerver ook murshid noemde. Voor de monnik was iedereen een meester en voor mij is dit ook zo, ik leer van iedereen. Van de vluchteling uit Angola die ik begeleid en die geen enkel initiatief neemt en alles bij het oude laat leer ik om juist veel initiatieven te nemem en uit te reiken naar m’n medemens en om steeds weer naar het nieuwe te zoeken. Ik voel me ook elke dag weer de nieuwe Henny en leg het oude elke dag weer af. Confucius zei:’Als ik met een goed mens en een slecht mens op pad ben kan ik van beide leren, van de eerste hoe het moet en van de tweede hoe het niet moet’. De wijze leert van iedereen, de gemiddelde mens leert door schade en schande en de domme mens hoeft niks meer te leren want die denkt dat hij alles al weet.

Een ware meester zegt zijn leerling niet wat hij moeten denken, voelen en doen maar laat de leerling zijn eigen antwoorden vinden door de juiste vragen te stellen. We willen allemaal meester zijn, de leraar maar vergeten vaak het leerlingschap. De Bijbel zegt niet voor niets:’Word als de kinderen’, kinderen stellen veel vragen en willen graag alles weten en zijn nog leergierig en dat leren we later af en dat is jammer. Zen zegt:’Wees als de beginneling’, dan kun je tot meesterschap komen, niet als je denkt dat je het allemaal al wel weet.

Op m’n boekenkast staat een beeld van een wijze neger en dat is voor mij de meester daarvoor staat een klein beertje met een boekje in z’n hand en dat is voor mij de leerling. Ze staan daar om me eraan te herinneren dat ik beide ben zowel de leraar als de leerling.

Als je denkt het weten te hebben ben je geen van beide  geen meester en geen leerling dan gebeurt er niks meer met je en sta je nergens voor open en ben je zo goed als dood alleen nog niet begraven.

Je kunt op het ene vlak meester zijn en op het andere terrein leerling. Ik ben meester-kok en krijg veel complimenten over m’n kookkunst. Op computergebied ben ik nog de leerfling en leer van m’n wiz-kid Joris die een meester op computergebied is.

Als je aspekten van jezelf wilt ontwikkelen zoek dan een meester op dat terrein en werk aan je ontwikkeling. Stilstand is achteruitgang. Een vriend van 80 jaar, Frans Paauwe start nog met een cursus filosofie, het is dus nooit te laat om te leren…..

Een leerling zei tegen zijn meester:’Hoe kan ik u ooit bedanken voor alles wat ik van u geleerd heb?’, de meester antwoordde:’Door door te geven wat je van me geleerd hebt’ (bij deze!)