Wees echt!
In het tijdschrift ‘Van hart tot hart van augustus 2012 staat het artikel ‘Wees gelukkig!’ van Ton Peters. Hij zegt: ‘Eis van jezelf om gelukkig te zijn’. Weer zo’n positivo coach die alleen wil dat het licht is en voor de dag kiest en het donker van de nacht afwijst. Hij verkiest gelukkig zijn boven echt zijn met je pieken en dalen die normaal zijn.
Hij heeft het over het innerlijk Zelf met een hoofdletter dat natuurlijk superieur is aan het zelf met een kleine letter dat dus weer afkeurd wordt. Ton pleit ervoor om als mantra ‘wees gelukkig’ te herhalen en geeft nog enkele andere tips waarmee je je geluk snel kunt realiseren(-). Hij zegt dat het gekunseld en onecht kan overkomen, maar alleen in de aanvang. Ton stelt het wel heel simpel, zo simpel dat je je kunt afvragen waarom niet iedereen al gelukkig is.
Ik ken een man die ook te pas en te onpas zegt dat hij zo gelukkig is, ik heb hem al eens gezegd waarom hij dat dan niet aan z’n gezicht vertelt. Ik verdenk hem van reactie-formatie ofwel in overdreven vorm het tegendeel laten zien van wat er is…
Ik denk dat Ton de waarde van ongelukkige gevoelens als boosheid, verdriet, depressie, angst, etc. niet wil zien en gooit daarmee het kind met het badwater weg. Als je depressief bent en je volgt Ton’s advies en ga je tegen jezelf zeggen ‘wees gelukkig’ dan haal je niet de waarde uit je depressie die je bij je Hogere Zelf kan brengen, dan ontken je wat er NU is en wil je wat anders..
Bovendien heeft Ton het over eisen, ik meen dat het Hogere Zelf niet eist maar aanvaardt wat is en daaruit komen de grootste transformaties voort. Je kunt wel zeggen: ‘Ik ben depressief, maar ondanks dat hou ik van mezelf’ en ‘M’n depressie kan me verder helpen op m’n weg naar zelfkennis, zelfinzicht en zelfbesef’ Ik zeg dat omdat ik zelf een ernstige depressie heb gekend en dankbaar ben dat ik dat niet heb weggedrukt door vrolijk doen of gelukkig doen of afleiding, maar aangegaan ben en dat leverde veel op.
Ton lijkt een beetje op de twee mannen die zichzelf ‘No shade’ noemden, ze kenden geen schaduw en zagen het alleen maar positief zo zeiden ze, ze traden op voor een talentenjacht en de kritiek van de jury was niet best, hun ‘geluk’ en positiviteit was op slag verdwenen ze reageerden gefrustreerd en negatief en boos, een reporter vroeg nog waar hun positiviteit nu was, die reporter werd boos aan de kant gedrukt door ‘No shade’. Ze namen hun verlies heef onsportief en zagen het niet als een leermoment. Ik geloof niet zo in mensen als Ton Peters die altijd gelukkig willen zijn en dat zelfs eisen. Jung zei al: ‘We worden niet verlicht door ons lichtgestalten voor te stellen maar door ons bewust te worden van onze duistere zijden’.
Ton wil NU gelukkig zijn en eist dat, een dwingeland die adviezen geeft in plaats van informatie te verstrekken. De Boeddha zei: ‘Geluk komt tot je als je werk en woorden ten goede komen aan jezelf en aan anderen’. De woorden van Ton komen niet erg ten goede aan hemzelf als eisende en ik denk ook niet aan anderen. Lao tse zei: ‘Mooie woorden zijn vaak niet waar en ware woorden zijn vaak niet mooi’.
Geluk is naar mijn mening niet rechtstreeks bereikbaar maar een bijprodukt van bewustwording en zelfkennis en dat bereik je vaak door veel moeilijkheden en tegenslagen heen, er is geen quick fix. Johannes Tauler zei: ‘De pijnen van de crisis zijn de weeën van God’s geboorte in je’ en zo heb ik dat ook ervaren. ‘No pain, no gain’.
De mooiste, meest aimabele mensen zijn niet degenen die altijd gelukkig zijn geweest, maar degenen die moeilijkheden, tegenslagen en ongeluk hebben gekend en door die dingen empathie, dankbaarheid en liefde hebben geleerd. ‘Out of suffering have emerged the strongest souls’ zei Edwin Chapin. De meest succesvolle en echt gelukkige mensen zijn zij die de meeste tegenslagen en mislukkingen hebben overwonnen en dat nog steeds doen.
Tijdens een lezing die ik hield voor de Theosofische vereniging, waar zo’n 30 mensen bij aanwezig waren was er 1 vrouw die gelukkig was grootgebracht zei ze. Toen ik het onderwerp woede aansneed, bleek dat juist deze vrouw het meeste woede had(!). Ze was veeleisend geworden omdat ze altijd haar zijn had gekregen en het nooit een tegen had gezeten, ze had niet geleerd om te gaan met afwijzingen en tegenslagen, ze wilde altijd haar zijn doordrijven en dat lukte niet en dan werd ze boos(om te manipuleren).
We leren niet van onze successen maar van onze moeilijkheden en fouten en daarvoor gaan we vaak uit de weg en ontkennen dat we fouten maken.