Mensen die zichzelf tekort doen

een treurige situatie als je jezelf tekort doet

Een vrouw die me wel eens helpt bood ik een boterham met gebakken balkenbrei aan. Ze sloeg dat af. Ik zei:’Hou je niet van balkenbrei?’ ‘Jawel’ zei ze ‘maar het hoeft niet. Ik zei:’Neem dan een boterham met kaas want dat vind je zo lekker’. ‘Nee’ zei ze ‘ik neem wel een droge boterham’ en die at ze zonder enig plezier op. Ik bood haar ook een keer een gebakken visje aan en weet dat ze dat lekker vindt. Toen we het aten genoot ik echt en zei tegen haar; ‘lekker hè!’. Haar commentaar was ‘het vult goed’. Ik zei: ‘maar het is toch ook vooral lekker of niet dan?’, ze zei daar niks op en kon het woord lekker niet uit ‘r strot krijgen..

Een man die bij me op bezoek kwam zei:’ Je zegt mooie dingen je zou een boek moeten schrijven’. Ik pak m’n eerste boek ‘Spiegels voor de ziel’ en geef hem dat met de opmerking dat hij het voor de helft van het geld van me mag hebben dus voor slechts een tientje. Hij keek nauwelijks naar het boek en gaf het meteen weer terug. Op een test scoorde hij 80% op ontkenning van behoeften en deze man deed zichzelf dus heel erg tekort.

Een arme vrouw zei:’Dat rotgeld ook altijd!’. Ik zei daarop:’Dat moet je maar nodig rotgeld noemen dan komt het nooit naar je toe, neem dat ter harte!’. Ze leerde er niks van een paar jaar later kwam ik ‘r tegen nog steeds arm en ze had het weer over het rotgeld.

Een schrijver schreef in z’n boek ‘De beste vraag die je kunt stellen is ‘wat kan ik voor je doen?’’. Dan moet je net mij hebben en ik mailde de man met de vraag wat ik voor hem kon doen. Hij antwoordde ‘niks’. Ik mailde toen:’Dan ben je of volmaakt of niet meer te helpen’ Hij was not amused.

Herman Finkers heeft het over tukkers die buren uit het westen krijgen die hen uitnodigen om kennis te maken. ‘Kopje koffie?’, vroeg de westerling. ‘Doe voor ons geen moeite’ zeiden de tukkers. ‘Het is geen enkele moeite zo gezet, ik doe het graag’, sprak de westerling. ‘Nee, het hoeft niet’ zeiden de tukkers. Toen de tukkers met andere tukkers spraken over het bezoek aan de westerlngen zeiden ze ‘Raar volk is het nog geen koffie gehad’

Mensen die zichzelf tekort doen zitten in de afweer van oude pijn die Ingeborg Bosch ‘Ontkenning van behoeften’ noemt. Het is de moeilijkste te bestrijden afweer omdat je dan zegt dat er met jou niks aan de hand is en anderen er erger aan toe zijn.

Ik at tijdens de pauze van een lezing die ik gaf in Zutphen een gevulde koek en genoot daar zichtbaar van en een man zei:’Dat je daar zo van kunt genieten, ik kan dat niet en geniet nergens van’. Ik dacht toen:’mensen die niet kunnen genieten zijn al gauw ongenietbaar!’ Geniet maar niet met mate, zegt Loesje en zo is het.

Wat me is opgevallen aan mensen die zichzelf tekort doen is dat ze vaak armoedebewustzijn hebben en denken in tekorten en dat dus aantrekken in hun leven. Gedachten hebben nu eenmaal de neiging om zich te materialiseren en dan zeggen ze ook nog dat ze gelijk hebben..

Frans dreef een kringloopwinkel en bij de kassa waar hij altijd zat hing een afbeelding van een in gerafelde lompen gehulde zwerver met de tekst;’Deze man gaf altijd de hoogste kortingen’. En wat deed Frans, precies, hij gaf de hoogste kortingen en deed zichzelf tekort, hij had al hele schappelijke prijzen en deed daar vaak nog de helft van af.

Mensen die zichzelf tekort doen hebben vaak moeite met ontvangen. En als je daar moeite mee hebt heb je het idee dat je het niet waard bent, door lage gevoelens van eigenwaarde, die zo eigen zijn aan codependentie. De behoeften van de ander zijn dan veel belangrijker voor ze dan hun eigen behoefeten, ze geven zichzelf helemaal leeg en offeren zich op. Ze nemen genoegen met een kruimel waar ze recht hebben op een heel brood. De Bijbel zegt het ook:’Zet je licht niet onder de korenmaat!!’ Je mag er zijn om wie je bent, aanvaard dus jezelf als waardevol.

Uit angst om afgewezen te worden wijzen mensen, die zichzelf tekort doen, zelf al af, niet alleen zichzelf maar ook het goede van de ander, heel triest is dat. Ook achterdocht kan een rol spelen. Als mensen je cadeaus, diensten of attenties afwijzen zijn ze bang dat je wat van ze wilt en zoeken er wat achter en willen zich niet verplichten om wat terug te moeten doen. Ze weten niet wat samenwerking is en interdependentie. Op m’n WC hangt de uitspraak:’In de aanvaarding ligt de sleutel tot de transformatie. Dus aanvaard eerst jezelf en dan aanvaard je ook het goede van de ander.

Ik bedacht nog wat aforismen over dit onderwerp:

-Er zit niks nobels in om jezelf ten behoeve van de ander tekort te doen

-Als je jezelf tekort doet en daarmee dus slecht behandelt is de kans groot dat je dat bij een ander ook doet zonder dat te beseffen

-Als je jezelf tekort doet voel je je niet veel waard

-Als je jezelf tekort doet zal het universum je ook tekorten geven, je denken materialiseert zich

-Als je jezelf tekort doet en niks waard vind zal je partner dat spiegelen en je ook nikswaardig behandelen en zul je hem de schuld geven van je eigen lage eigenwaarde