Archief van de maand: oktober, 2017

Codependentie en het innerlijke kind

29 oktober 2017/1 Reactie/door Henny Bos

Ik leerde en zag dat je je Innerlijke kind op dezelfde manier behandelt zoals je ouders jou als kind hebben behandeld. In mijn geval was dat: geen aandacht ontvangen, geen liefde en koestering, ik kan me niet herinneren dat m’n ouders me ooit knuffelden, er was geen warmte. Ik werd opgevoed door dienstmeisjes, m’n ouders waren continu bezig in de slagerij en waren workaholics(en dat werd ik dus later ook! De appel valt niet ver van de boom).
Ik wist, door m’n opvoeding, niet eens van het bestaan van een Innerlijk kind, laat staan dat ik het aandacht gaf en liefhad. Charles Whitfield schrijft in z’n boek ‘Healing the child within’, dat als je je innerlijke kind niet koestert en geen aadacht geeft er een vals, onecht zelf ontstaat en dan heb je de codependentie te pakken.
Ik zat in de ontkenning dat ik uit een disfunctiuoneel gezin kwam, net als een vrouw die ik ontmoette die niet getuigde van liefdevolle aandacht voor haar innerlijke kind dus informeerde ik naar haar opvoeding hoe dat was. Ze antwoordde dat ze heel liefdevolle ouders had gehad en ik geloofde haar niet en vroeg dus door. Ik vroeg: ‘Hoe was je vader dan voor je?’ ‘O, die was er nooit’ zei ze doodleuk. Ik zei: ‘Dan ben je vreselijke in de steek gelaten en nu laat je ook je innerlijke kind in de steek!’. Het deed me goed van haar te horen dat ze nu een cursus volgt over het innerlijke kind om daar beter mee om te gaan en dat ze daar veel plezier aan beleeft.
In een disfunctioneel gezin werd je gezegd dat je niet goed genoeg bent, dat je je moet schamen, je niet zo moet zijn als je bent, etc. Je ontvangt voorwaardelijke liefde die helemaal geen liefde is en zo leert het kind codependent gedrag, namelijk dat je je moet aanpassen aan de ander en wegcijferen om ‘geliefd’ te worden, dat je de liefde van buiten mnoet krijgen. Diep van binnen voel je je de liefde niet waard omdat je ouders niet onvoorwaardelijk van je houden om wie je bent en je gaat ervan uit dat het niet aan je ouders kan liggen, maar dat het jouw fout is. Je internaliseert e.e.a. en dan ontstaat de innerlijke criticus die zegt dat je niet oké bent, niet goed genoeg. Er is veel verdrongen woede in het kind omdat het niet de liefde, warmte, waardering, erkenning en aandacht krijgt waar het behoefte aan heeft, en die woede is verdrongen omdat je ouders woede verbieden tenminste dat denk je
Ik schrijf op het moment het boek ‘woedemotivatrie & codepenentie over dit interessante onderwerp. In het disfunctiuonele gezin mag je je sowieso niet vrijelijk uiten. Niet praten, niet voelen, niet vragen is de regel. Tegenstrijdige regels opvolgen is het credo en dat is heel verwarrend en vervreemdend voor het kind dat niet leert te vertrouwen op z’n eigen waarneming en dan wordt het kind onecht ontwikkelt het een vals zelf, Whitfield heeft gelijk.
Nu is het van groot belang dat we zelf een liefhebbende ouder en volwassene voor ons innerlijke kind worden. Het innerlijke kind zal zich niet meteen openbaren het is kopschuw en achterdochtig geworden na zoveel traumatische ervaringen met ouders, volwassen en met jou
De dialoog met je innerlijke kind blijven aangaan, net zolang tot er contact komt en dan tot integratie komen om het kind mee te laten doen en ruimte te geven. Stel ook vragen wat het wil, waar het bang voor is, etc. Je zult als mens vrolijker, speelser, spontaner, authentieker en wijzer worden als het innerlijke kind meedoet en volledig en onvoorwaardelijk geaccepteerrd wordt. De Bijbel zegt het ook:’ Word als de kinderen en je zult het koninkrijk God’s binnengaan’…
Je innerlijke ouder kan je innerlijke kind geven waar het behoefte aan heeft en nooit gekregen heeft, dat is de weg naar heel worden. In de Transactionele Analyse kennen we ook de rollen Ouder-Volwassene-Kind en bij veel mensen is het kind afgescheiden van de ouder en volwassene, dat kenmerkt zich door overdreven serieusheid en zwaarmoedigheid en ernstig gedrag. Voltaire zei: ‘Ik beschouw ernst als een ziekte’. Osho wees er ook al op dat je feest mag vieren en speels mag zijn en daar heb je je innerlijke kind bij nodig. Wordt niet kinderachtig maar kinderlijk en speels, het kind kent de lerende capaciteit, stelt veel vragen, heeft interesse, is creatief, heeft energie, is echt, vergevingsgezind, etc.,etc. Dat zijn toch mooie kwaliteiten die zeer de moeite waard zijn en het leven tot Leven maken.
Voeg niet alleen jaren toe aan je leven maar Leven aan je jaren is een uitspraak die ik ooit las. Ik zat vele jaren in een beschermende een afwerende houding en verdedigde uit en dan kun je niets over jezelf leren, geen zelfkennis opdoen, terwijl ik mezelf wijsmaakte dat ik mezelf kende(-)
Het kind weet dat het nog niet weet net als de wijze Socrates die zei: ‘Nu weet ik dat ik niets weet’. en dat is en vruchtbare houding om tot wijsheid te komen, want dan ga je onderzoeken en leer je veel. Het is zelfs zo dat als je geen open en lerende houding hebt je per definitie in een afschermende en beschermende houding zit en alles vastzet en rigide bent.
Pas na m’n crisis in 1992 merkte ik dat er veel mis met me was en ging ik aan de slag met mezelf ik deed hetzelfde als Melody Beattie die ook niet begrepen werd door haar therapeuten, ook zij werd haar eigen therapeut en expert op het gebied van codependentie.

Bron: Boek ‘Je innerlijke kind integreren’ verschijnt najaar 2018

Conformation bias

14 oktober 2017/door Henny Bos

Dit is de voorkeur voor bevestiging; men wil bevestigd worden en is gehecht aan de eigen gedachten en overtuigingen. Het is de focus, die we leggen op reeds bestaande dingen, die we kennen.
Een vriend zei: ‘Je mag alles tegen me zeggen, maar met gevlei kom je het verst’.

Toen ik voor het eerst een Ford Sierra kocht, viel me pas op hoeveel Sierra’s er reden, mijn focus was verlegd.

Als een vrouw in verwachting is, ziet ze ineens veel vrouwen die in verwachting zijn.
We conformeren ons aan de onze eigen ervaringen.

In de cognitieve dissonantietheorie vinden we een soortgelijk fenomeen. In deze theorie onderkent men: Zender, Boodschap en Ontvanger. Als de ontvanger negatief denkt over de zender, en de zender zendt een positieve boodschap uit, dan zal de ontvanger de boodschap afwijzen.

Veel mensen conformeren zich aan de opvattingen van de massa. Er is een test gedaan met 25 personen in het complot en 1 proefpersoon. Men toonde een korte lijn en een lange lijn. De 25 noemden de korte lijn de langste en de proefpersoon conformeerde zich aan dat standpunt.

De non-conformist conformeert zich ook, namelijk aan het tegengestelde, en ligt dus dwars en is manipuleerbaar.

De leider die invloed wil hebben, zal zich moeten houden aan de wet E = K x A. Hierbij is E = effect, K = kennis van de leider en A = acceptatie van de medewerkers. De kennis kan 100% zijn, maar als de acceptatie nul is, zal het effect ook nul zijn.

Mensen zijn vaak bang voor het onbekende en voor verandering. Ze zeggen dat elke verandering nog geen verbetering is en vergeten dat elke verbetering een verandering is. Ze conformeren zich het liefst aan het oude vertrouwde, zelfs als dat hen kwelt.

Er werd negatieve informatie gegeven over een politicus, hij zou corrupt en incompetent zijn. Daarna werd gezegd dat het leugens waren. Opvallend is dat mensen vasthielden aan het eerder genoemde negatieve beeld.

Als eerst wordt gesteld, dat iemand intelligent en ijverig is en daarna dat hij ook koppig en eigenwijs is wordt er een positief oordeel over die persoon geveld. Als eerst wordt verteld dat hij koppig en eigenwijs is, en daarna wordt verteld, dat hij intelligent en ijverig is, dan wordt er een negatief oordeel geveld. Men let het meest op, wat er als eerste wordt gezegd.

Er is veel wijsheid, zelfverzekerdheid en moed voor nodig, om te kiezen voor linksaf als 1000 mensen rechtsaf kiezen. We hebben onze eigen weg te gaan en de hoofdrol te spelen in ons eigen leven. Velen kiezen onbewust voor een figurantenrol. Sterf niet met de muziek nog in je!. Conformeer je niet met de zwijgende meerderheid.

Bron: Boek ‘Betekenisvol leven’, verschijnt eind oktober 2017

Onverwerkte emoties

9 oktober 2017/door Henny Bos

23 juli 2016 wilde ik opstaan, maar het lukte me niet. Toen had ik een probleem. Huisartsenpost gebeld. Ze kwamen me halen met een ambulance en brachten me naar het ziekenhuis. Het duurde even voordat de diagnose werd gesteld, te weten: GBS, ofwel Guillain Bare Syndroom, een zenuw/spierziekte die mijn benen verlamde. Op 4 augustus ging ik naar het revalidatiecentrum Antonia in Terborg, waar ik tien maanden verbleef.

Mijn paranormale vriend Marcel zei, dat mijn ziekte te maken had met onverwerkte emoties uit een disfunctioneel huwelijk. Een week later kreeg ik van Liesbeth, een verpleegkundige, een editie van het tijdschrift Paravisie. Ik las daarin het artikel van Brandon Bays over de helende reis. Brandon had een tumor en wijtte dat aan onverwerkte emoties. Zij werkte daaraan en genas.

Weer een week later, ontving ik het tijdschrift Spiegelbeeld, met daarin een artikel over de Germaanse geneeskunde, die er ook van uitgaat, dat de ziekte die je nu hebt, het gevolg is van onverwerkte emoties.

Wat een synchroniciteiten (betekenisvolle samenlopen van omstandigheden) achter elkaar, de boodschap was me nu wel duidelijk. Ik mocht aandacht gaan besteden aan mijn onverwerkte emoties en loslaten van oude pijn en vergeving schenken en dit vooral mezelf.

Van mijn goede vriend Leon kreeg ik de tip om het boek ‘Sleutels voor jezelf’ van Bernard Huygen te bestellen. En ik lees op de achterpagina het volgende:
De erfenis van voorgaande generaties, om ons voor te doen als niet-emotioneel, drukt nog zwaar op ons. Nog steeds voeden wij onze kinderen op tot ‘beheerste, keurige en aangepaste’ mensen. Wanneer emoties onderdrukt worden, vindt er geen of onvoldoende ‘afwinding’ plaats, waardoor spanningen kunnen ontstaan, die zich in de loop der jaren geleidelijk opstapelen.

Onderzocht is dat stress een van de belangrijkste oorzaken is van ziekte, artsen zullen bevestigen dat de meeste ziekten psychogeen zijn.

Geluk is een gevoel, maar de westerse wereld zit in het denken, met alle negatieve gevolgen vandien.

Je kunt je emoties verdringen naar je onderbewuste, zoals ik deed, niet wetend dat je onderbewuste 10x sterker is dan je bewuste. Freud zag dat goed.

We hebben vooral de neiging om de zogenaamde negatieve emoties uit de weg te gaan, een misvatting. Het zijn namelijk noodzakelijke boodschappers. Vergelijkbaar met een rood lampje op het dashboard van je auto. Je moet dat niet veronachtzamen, actie is vereist.

Een van mijn verdrongen emoties was woede, ik mocht vroeger als kind niet boos worden, dus mijn woede werd verdrongen en gecompenseerd door mijn gedrag als people pleaser. De woede woekerde onbewust in mij door en waardoor ik de ziekte GBS kreeg. Nu pas verwerk ik een en ander.

We zien het bij mensen, die overdreven vriendelijk en aardig zijn. Het is wat psychologen ‘reactie-formatie noemen, ofwel in overdreven vorm het tegendeel laten zien, van wat er is, namelijk woede.

Verdrongen woede uit zich onder andere in: te laat komen, sarcastische opmerkingen, passief-agressief gedrag, negatieve kritiek, advocaat van de duivel spelen, roddel, depressie, kwaadspreken, gemene opmerkingen maken, geestelijke gekweldheid, verwijten, de ander willen veranderen. Verdriet is woede op zijn kop; Osho deed de uitspraak dat als je iemand die verdriet heeft woedend maakt, het verdriet verdwenen is. Voor woede en verdriet geldt dat ze elkaar uitsluiten met een mooie term heet dat reciproque inhibitie.

Bernard Huygen schrijft: ‘uw verborgen emoties liggen ingebed in uw weerstanden, en daarom is het moeilijk, voor u, met die gevoelens weer contact en voeling te maken.

Ingeborg Bosch schrijft in haar boek ‘Illusies’ ook over weerstanden van oude pijn. Ze noemt: primaire afweer, dat is je innerlijke criticus, valse macht, de ander de schuld geven. Valse hoop is de als…dan formule, bijvoorbeeld: als ik eenmaal die partner heb zal ik gelukkig zijn. Tot slot noemt ze Ontkenning van behoeften en daar scoorde ik hoog op. Het is de moeilijkst te overwinnen afweer, omdat je zegt dat er met jou niks aan de hand is (-). Dan is er nog angst, als afweer van oude pijn, en angst beheerst te meeste mensen.

Hoe weet je nu wanneer er sprake is van onverwerkte emoties, naar mijn mening uit zich dat in een sterk overdreven heftig reageren op omstandigheden. Dan wordt oude pijn getriggerd met daaraan gekoppeld onverwerkte emoties. We mogen ons dan afvragen en herinneren wat de oude pijn was en het alsnog verwerken.

PRI ofwel Past Reality Integration helpt je van je oude pijn en onverwerkte emoties af. Zie het boek ‘Illusies’ van Ingeborg Bosch.

Gevoelens kunnen ontstaan uit je ouderbewustzijn, volwassene bewustzijn, kindbewustzijn en uit afweer. De laatste vormen de bron van onverwerkte emoties.

Afweermechanismen, bestaan uit ontkenning van de waarheid, en zorgen voor lijden.

De beweging veroorzaakt door een symbool/trigger naar VB naar KB naar de muur van afweer, waarbij VB is volwassen bewustzijn en KB is kind bewustzijn. Zie schema:

De zwarte puntjes in KB stellen oude pijnpunten voor, die door het symbool via VB getriggerd worden, en die we niet willen voelen, het zijn onverwerkte emoties. Die verdringing, was als kind onze redding, en is als volwassene ons lijden.