Woede 2

/door

Codependenten hebben vaak verdrongen woede in zich, die zich ook tegen henzelf kan richten door roddel en een genadeloze innerlijke criticus die je zegt dat je niet oké bent, niet goed genoeg bent een mislukkeling bent, etc.etc. De woede is verdrongen omdat we in het disfunctionele gezin onze gevoelens niet mochten uiten en de negatieve al helemaal niet op straffe van verlies van de ‘liefde’ van onze ouders en dat zou onze dood betekenen, dus slikken we alles in en verdringen we onze woede.

We zijn wel woedend omdat we niet de aandacht, erkenning, waardering, liefde en het respect kregen waar we zo’n behoefte aan hadden. We gaan die woede sublimeren en passief-agressief gedrag vertonen door dwars te gaan liggen, te spotten, sarcastische opmerkingen te maken, humor hebben ten koste van de ander, leedvermaak, advocaat van de duivel te spelen, te beledigen, aandacht te ontzeggen, dingen te ‘vergeten’, de ander ‘doodzwijgen’(the silent treatment),je irritant gedragen, je snel te ergeren, veel kritiek te leveren,etc.etc.

We projecteren onze verdrongen woede dan vaak op de ander, die we dan de schuld kunnen geven. Graag zorgen we ervoor dat de ander onze verdrongen woede voor ons uitspeelt door hem of haar kwaad te maken door ons gedrag en daar plezier in te hebben en dan weer de ander de schuld geven, zelfreflectie is ons vreemd, dat is te beangstigend.

Thich Nhat Hanh schreef het boek ‘Omarm je woede’, dat is een goed advies. Erken dat je woede er is en zie het als een boodschapper die je een waardevolle boodschap te brengen heeft, namelijk dat je niet kreeg van je ouders en nu tevergeefs van buiten probeert te halen. Je kunt van je woede leren dat je waar je behoefte aan hebt ook aan jezelf kunt geven en liefdevol voor jezelf kunt zijn, een liefdevolle vader en moeder voor jezelf kunt zijn, die je onvoorwaardelijk liefhebben om wie je bent en wordt(Nietzsche zei: ‘Word wie je bent’).

Jung zei: ‘Wie naar buiten kijkt droomt en wie naar binnen kijkt ontwaakt’. Kijk dus naar binnen en zie jezelf voor het eerst en zie dan wat er aan de hand is. Vaak hebben we wel belangstelling en aandacht voor de ander maar niet voor onszelf en al helemaal niet voor ons innerlijke kind. In codependentie is bekend dat we ons innerlijke kind net zo behandelen als onze ouders ons als kind hebben behandeld, de appel valt niet ver van de boom. In mijn geval was dat in de steek gelaten zijn, geen liefde en aandacht krijgen, niet gezien zijn en dat geldt voor velen van ons, ook ik leerde toen dat je het van buiten moet halen, een dwaalweg, maar dat wist ik toen nog niet. De woede erkennen en transformeren in liefde en mededogen naar onszelf en onze medemens is de uitdaging.

Hier nog een tweetal quotes over woede:

Spot is de woede van kleinzielige geesten – Alfred Lord Tennyson

Elke woede is een bewijs van onmacht. – Herwig Verleyen

Bron: Boek: ‘Woedemotivatie & codependentie’ van Henny Bos, dat in 2012 of 2013 gaat verschijnen.

Gedichtje van Nietzsche

/door

Ik ben het zoeken meer dan zat,

sindsdien heb ik geleerd te vinden.

Sinds ik de wind eens tegen had,

zeil ik met alle winden

 

Friedrich Nietzsche

Wat houdt je tegen?

/door

Wat houdt je tegen? (Welke grenzen werp je tegen jezelf op?)

Denk terug aan je jeugd. Gebeurde je een van de volgende dingen?

-1-Je stelde een vraag in de klas en iedereen lachtte. Het zorgde ervoor dat je heel terughoudend werd om vragen te stellen, omdat je niet wilde dat de anderen je dom zouden vinden. Zelfs nu, neig je ertoe om het stellen van vragen te vermijden uit angst voor een negatieve respons

-2-Je gezin was wat disfunctioneel toen je opgroeide( en je codependente trekken ontwikkelde). Sindsdien herhaal je die patronen. Freud noemde dat ‘herhalingsdwang’.

-3-Jou werd geleerd dat vragen een teken van zwakheid was. Als volwassene probeerde je alles zelf te doen(counterdependent), zelfs al kun je het zelf niet aan

-4-Je werd opgevoed om te geloven dat dingen voor jezelf willen hebben egoïstisch is. Geven is beter dan ontvangen werd je geleerd, je bent nu niet zo goed in staat om te ontvangen, heb daar weerstanden tegen.

-5-Je zei of deed iets dat ervoor zorgde dat de mensen je niet serieus namen. Het zou een ouder, leraar, klasgenoot, of iemand in een winkel geweest kunnen zijn.Tot op deze dag ben je verlegen en terughoudend om aandacht en medewerking van anderen te krijgen.

-6-Je vroeg om iets en schaamde je daarvoor. Er werd je gezegd:’Hoe kun je dat nu vragen?!’ ‘Zie je niet hoe moeilijk wij het hebben?’ ‘Wees niet zo egoïstisch.’ En nu voel je jeschuldig als je iets voor jezelf wilt

-7-Je bracht jezefl ooit in verlegenheid en dacht:’Dat laat ik nooit meer gebeuren’ Nu houd je je nog steeds terug uit angst om jezelf weer in verlegenheid te brengen.

-8-Je kreeg vaker een nee als antwoord op je verzoek. Dat liet je achter met de verwachting dat je meer nee’s zou krijgen, dus ben je terughoudend om nog maar iets te vragen.

-9-Je was ‘gedreven’: o.a.om goed je best te doen op school, uit te blinken in sport, of dansen of pianospelen. Je ouders joegen je op en lieten je in veel gebeurtenissen meedraaien. Als volwassene, vraag je zelden om hulp en verwacht je het ook niet, jouw rol is de showman, de held, the people pleaser(codependent), altijd op zoek naar applaus en lof.

-10-Je ouders zeiden dingen als:’Als je voor een dubbeltje geboren bent , word je nooit een kwartje’ en ‘Wat zullen de mensen er wel niet van denken’ en “Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg’. Dit leidt tot codependentie en dus o.a. lage gevoelens van eigenwaarde. Het valt mij op dat veel mensen hun licht onder de korenmaat zetten en zich niet vrijelijk uiten in hun uniekheid en authenticiteit.

Tenzij je een hele zeldzame, unieke opvoeding hebt gehad zul je tenminste één van deze dingen herkennen.

Je werd onbewust geprogrammeerd om je zo te voelen dat je de dingen niet verdient en dat kan tot schaarste in je leven van nu leiden.

Je kunt jezelf herprogrammeren, door deze gebeurtenissen op een positieve manier te verwerken en je ‘selftalk’, je innerlijke dialoog positief in plaats van negatief te maken. Het heeft weer alles met zelfkennis te maken dat je een kind van God, het universum, het geheel bent en liefde, aandacht, waardering, erkenning, respect, etc. verdient en er recht op hebt en dat je het veelal eerst aan jezelf moet geven.

De 10 genoemde punten zijn in feite grenzen die je voor jezelf opwerpt, waardoor je niet te volle kunt leven en tot interdependentie kunt komen. Die innerlijke grenzen zijn vaak moeilijker waar te nemen, daar is veel zelfinzicht en zelfkennis voor nodig. We zien wel de splinter in het oog van de ander en niet de balk in ons eigen oog.